Στο ποδόσφαιρο, οι μεγάλοι πρωταγωνιστές δεν είναι πάντα εκείνοι που αναγράφονται με μεγάλα γράμματα στις λίστες των ενδεκάδων. Μερικές φορές, η ποδοσφαιρική ιστορία γράφεται από εκείνους που περιμένουν υπομονετικά στη σκιά, μακριά από τα φώτα, έτοιμοι να αρπάξουν την ευκαιρία.
Ετσι ακριβώς κύλησε η τελευταία αγωνιστική για την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, με δύο ήσυχους εργάτες να γίνονται οι ήρωες της βραδιάς: τον Φραντζί Πιερό και τον Αλεξάντερ Γερεμέγιεφ.
Ο Πιερό, ο σκληροτράχηλος φορ της Ενωσης, δεν είναι ο παίκτης που θα ζητήσει την προσοχή πάνω του. Χαμηλών τόνων, προτιμά να μιλά στο γήπεδο, παρά στις τηλεοπτικές κάμερες. Λίγο καιρό πριν, βρέθηκε κοντά και στην αποχώρηση από τους Κιτρινόμαυρους, καθώς υπήρξαν αρκετές προτάσεις στα γραφεία της ΠΑΕ. Κατέβηκε και ένα σκαλοπάτι στην ιεραρχία των επιθετικών μετά την απόκτηση του Γιόβιτς και την επιστροφή του Ζίνι. Ομως ο αϊτινός επιθετικός, μπαίνει μέσα στο γήπεδο με μια αυταπάρνηση που τον κάνει να ξεχωρίζει.
Στο παιχνίδι με τον Βόλο, όταν το σύννεφο της ανησυχίας είχε σκεπάσει τον ουρανό της Νέας Φιλαδέλφειας, εκείνος βρέθηκε τη σωστή στιγμή στο σωστό σημείο. Με ένα τελείωμα γεμάτο αποφασιστικότητα και χάρη, πέτυχε το νικητήριο γκολ και έδωσε στην ΑΕΚ ένα τρίποντο σημαντικό. Ενα γκολ που θύμισε σε όλους πως οι τίτλοι κατακτώνται και από τις «σιωπηλές» παρουσίες. Σαν αυτή του Πιερό.
Το «τρίποντο» από τον… ξεχασμένο
Κάτι παραπάνω από 270 χιλιόμετρα πιο μακριά, ο Αλεξάντερ Γερεμέγιεφ ήταν αυτός που φόρεσε τον μανδύα του last action hero. Ξεχασμένος από – προηγούμενους – προπονητές και κόσμο. Από εναλλακτική λύση βρέθηκε τέταρτος στην «πυραμίδα» των επιθετικών του Παναθηναϊκού, ωστόσο ο Χρήστος Κόντης ήταν αυτός που τον έβγαλε από τη… ναφθαλίνη και δικαιώθηκε για την επιλογή του.
Ο σουηδός φορ, έχει ακούσει πολλά για το αν μπορεί να σταθεί στο επίπεδο που απαιτείται σε ένα μεγάλο σύλλογο. Πιθανότατα μετράει – όχι σαν τους φαντάρους – αντίστροφα τον χρόνο για την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό. Αλλωστε τον Δεκέμβριο ολοκληρώνεται το συμβόλαιό του με τους Πράσινους. Κι όμως, όταν η μπάλα βρέθηκε στο κεφάλι του μετά τη γλυκιά σέντρα του Ρενάτο Σάντσες, απάντησε χωρίς φανφάρες. Μόνο με τον καθαρό ήχο που κάνει το γκολ της τελευταίας στιγμής. Το δικό του τέρμα έφερε στον Παναθηναϊκό μια νίκη – λύτρωση στο Αγρίνιο. Το δικό του γκολ έδωσε ανάσα στην ομάδα του. Ναι, αυτός, η τέταρτη επιλογή.
Ισως αυτές οι όμορφες ποδοσφαιρικές ιστορίες να είναι που κάνουν πιο γοητευτικό το παιχνίδι. Γιατί τις λύσεις δεν τις δίνουν πάντα οι πρώτες επιλογές, αλλά και εκείνοι που κρατούν ζωντανή τη φλόγα ακόμη κι όταν μένουν στο περιθώριο.
Κι αν κάτι θα μείνει από αυτή την αγωνιστική της Super League, είναι η υπενθύμιση ότι το ποδόσφαιρο αγαπά και εκείνους που περιμένουν σιωπηλά, όπως ο Πιερό και ο Γερεμέγιεφ, μέχρι να έρθει η ώρα τους να γράψουν τη δική τους παράγραφο.