Θα μπορούσε άνετα να ειπωθεί το «κάν’ το όπως ο Αταμάν». Πάει να πει πως ο Τούρκος προπονητής είναι …μάστορας στη διαχείριση προσωπικοτήτων, έχει σπάνια αυτοπεποίθηση και μολονότι δεν προσπαθεί να δώσει «πακέτο οδηγιών» στους παίκτες του, καταφέρνει συνήθως να φτάνει μακριά στις διοργανώσεις.
Είναι, απλά, η ιστορία του Αταμάν στον Παναθηναϊκό. Αλλά ταυτόχρονα και η ιστορία του προπονητή στον πάγκο της εθνικής Τουρκίας. Το μεγάλο του μυστικό; Το σφιχτό rotation, δηλαδή λειτουργεί στη λογική «αυτούς ξέρει και αυτούς εμπιστεύεται». Δεν χρησιμοποιεί όλους τους παίκτες, φροντίζει να θυμίζει κάτι από το παρελθόν στο κοουτσάρισμα, βάζει πολλούς παίκτες να αγωνίζονται συνεχώς και αγνοεί αρκετούς άλλους. Τι επιτυγχάνει με αυτό; Δίνει ρυθμό στους άσους του. Αποκτά ομοιογένεια η ομάδα. Και κλείνει το μάτι στους προπονητές του …σήμερα που κάνουν τη μια αλλαγή μετά την άλλη ώστε αφ’ ενός να έχουν ξεκούραστους τους παίκτες και αφ’ ετέρου να μη δυσαρεστήσουν όσους κουνάνε πετσέτες στους πάγκους.
Προσέξτε για να έχουμε όλοι μια εικόνα: στον Παναθηναϊκό πορεύεται δίδοντας αυξημένο χρόνο συμμετοχής (μέχρι πρότινος ) στον Σλούκα, τον Ναν, τον Γκραντ και τον Λεσόρ, όσο τουλάχιστον ο τελευταίος ήταν απόλυτα υγιής.
Τι κάνει τώρα στο Ευρωμπάσκετ και με την εθνική Τουρκίας; Στο σούπερ απαιτητικό παιχνίδι με τη Σερβία, ακόμη ένα ματς που θριάμβευσε η ομάδα του και παραμένει αήττητη, βλέπουμε τα εξής:
Ο Λάρκιν έπαιξε 39’ 18’’. Ο Οσμάν 33’ 32’’. Ο καταπληκτικός Αλμερέν Σενγκούν πάτησε στο παρκέ 36’ 13’’. Και ο Οσμάνι 34’ 48’’. Οι άλλοι βοήθησαν και τίποτα παραπάνω, έπαιξαν πολύ λιγότερο και τέσσερις παίκτες, μεταξύ αυτών και ο Γιούρτσεβεν, δεν έβγαλαν καθόλου τις φόρμες τους!
Ετσι, συνεπώς, προχωρά ο Εργκίν Αταμάν. Και ελπίζει να κατακτήσει το τρόπαιο του Ευρωμπάσκετ με την εθνική Τουρκίας, κάτι που θέλει όσο τίποτα άλλο. Όταν έχει στο ρόστερ του το πυρηνικό όπλο με τον κωδικό «Σενγκούν», ποιος μπορεί να του αρνηθεί το όνειρο;