Ο διάλογος άνοιξε ξανά. Στα social media, στις παρέες, στις καφετέριες. Ο Τάσος Μπακασέτας έλαμψε με την Εθνική κόντρα στη Λευκορωσία, αλλά στον Παναθηναϊκό η εικόνα του δείχνει συχνά θαμπή. Το πρόβλημα; Μάλλον δεν είναι ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής, αλλά ο τρόπος που τον χρησιμοποιεί ο Ρουί Βιτόρια.
Ο αρχηγός της Εθνικής δεν χρειάζεται πιστοποιητικά για την αξία του. Έχει αποδείξει ότι μπορεί να κουβαλήσει μια ομάδα, να πάρει πρωτοβουλίες, να βάλει τη σφραγίδα του με την παρουσία του στα μεγάλα παιχνίδια. Και να σκοράρει.
Στο «τριφύλλι», όμως, μοιάζει εγκλωβισμένος σε ένα σχέδιο που περισσότερο τον περιορίζει, παρά τον απελευθερώνει. Το αγωνιστικό πλάνο του Βιτόρια διαφέρει αρκετά από εκείνο του Γιοβάνοβιτς. Στην Εθνική, ο Μπακασέτας είναι ο παίκτης–οδηγός. Στον Παναθηναϊκό, μοιάζει συχνά να είναι απλώς ένας κρίκος στην αλυσίδα.
Αυτός που θα έπρεπε να ανησυχεί, λοιπόν, δεν είναι ο κόσμος ή ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής, αλλά ο προπονητής. Γιατί όταν έχεις έναν ηγέτη στα χέρια σου, τον εκμεταλλεύεσαι στο έπακρο και τον βάζεις στην πρώτη γραμμή. Δεν τον κάνεις να μοιάζει με ρολίστα. Ο Μπακασέτας έχει την εμπειρία, το leadership, τη στόφα του αρχηγού. Γι’ αυτό και, μετά την αποχώρηση του Ιωαννίδη, πήρε το περιβραχιόνιο στους «πράσινους»
Ο Βιτόρια και η διοίκηση τον όρισαν υπαρχηγό το καλοκαίρι, ακριβώς επειδή αναγνωρίζουν την προσωπικότητα και την επιρροή του στα αποδυτήρια. Αν, λοιπόν, ο Μπακασέτας δεν γίνεται τόσο επιδραστικός όσο θα έπρεπε στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, ίσως δεν φταίει αποκλειστικά ο ίδιος. Ίσως φταίει το πλάνο. Και σε αυτήν την εξίσωση, ο προπονητής είναι εκείνος που οφείλει να βρει τις λύσεις.
Γιατί είναι ευλογία και «πολυτέλεια» για το «τριφύλλι» το γεγονός ότι διαθέτει έναν ποδοσφαιριστή με την ποιότητα και την ηγετική προσωπικότητα του Μπακασέτα. Και αυτό το μικρό «θησαυρό» πρέπει μια ομάδα να τον αξιοποιεί.