Η έμφαση που έδωσε, από το βήμα της ΔΕΘ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη μεσαία τάξη έχει και άλλη μια ερμηνεία – «σε αυτή την προσπάθεια, ωστόσο, δεν αισθάνομαι ότι είμαι μόνος με τη συνείδησή μου (…) Είμαι σίγουρος ότι αυτό το αισθάνεται σήμερα κάθε νεοδημοκράτης (…) Το ίδιο, όμως, θεωρώ ότι συμμερίζονται και πολλοί άλλοι πολίτες που δεν ανήκουν κατ’ ανάγκη στη δική μας παράταξη. Μαζί τους αντιδράσαμε στην περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Χαράξαμε αργότερα, μαζί και πάλι, μια τροχιά εθνικής ανόρθωσης», ανέφερε χαρακτηριστικά και, προφανώς, καθόλου τυχαία. Η υπενθύμιση του «μετώπου λογικής» ήρθε αφενός ως απάντηση στην πιθανότητα επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα και αφετέρου αποτέλεσε πρόσκληση προς αυτό το ακροατήριο που αποτελεί τον «ενδιάμεσο χώρο» μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Ψηφοφόροι κεντρογενείς, που πολύ πιθανό να προέρχονται πολιτικά από το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι στήριξαν τη ΝΔ υπό τον Μητσοτάκη το 2019 και το 2023 – την πρώτη φορά για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, τη δεύτερη για να μην ξανάρθει, αλλά παράλληλα γιατί τάχθηκαν υπέρ των μεταρρυθμίσεων που υποσχόταν.
Εξι χρόνια μετά, αυτή η δεξαμενή δεν έχει απλώς κουραστεί: τα σκάνδαλα, όπως το πιο πρόσφατο του ΟΠΕΚΕΠΕ, τα φαινόμενα κυβερνητικής αλαζονείας, αλλά και η δεξιά στροφή τούς αποξένωσαν. Κι αυτό, την ώρα που η Χαριλάου Τρικούπη, μεταξύ άλλων και με την προσθήκη της Άννας Διαμαντοπούλου στην κομματική πυραμίδα, αλλά και μιας σειράς πολιτικών επιλογών που έχουν κυρίως να κάνουν με τη διαφάνεια και την ασφάλεια, τους απευθύνεται εκ νέου, εκμεταλλευόμενη την απογοήτευση και την κούρασή τους.
Μοναχικές πρωτοβουλίες
Η στρατηγική του Νίκου Ανδρουλάκη, ακόμα και συμβολικά, τους έχει στο επίκεντρο – στο πασοκικό επιτελείο ξέρουν πως η εξομοίωση του ΠΑΣΟΚ με τα κόμματα εξ αριστερών τους, που βρέθηκαν στην αντίπαλη πλευρά την περίοδο της κρίσης, δεν διευκολύνει την προσπάθεια. Εξού και αποφεύγει να ταυτίζεται, επιλέγοντας μοναχικές πρωτοβουλίες σε κοινοβουλευτικό επίπεδο ακόμα και για το ζήτημα της Παλαιστίνης, έχοντας μετρήσει δημοσκοπικά και τον αντίκτυπο από τις συμπράξεις με τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Πλεύση Ελευθερίας, ενώ ετοιμάζει να παρουσιάσει ένα πιο τεχνοκρατικό προφίλ στην οικονομία, με προτάσεις που τους επηρεάζουν άμεσα.
Από τη δική της πλευρά, η ΝΔ γνωρίζει πως ακριβώς αυτή η ταύτιση με την αριστερή πτέρυγα του Κοινοβουλίου είναι το βασικό της όπλο απέναντι στην προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ – γι’ αυτό για αρκετό διάστημα επέμεινε στο ότι η Χαριλάου Τρικούπη έχει εξελιχθεί σε ουρά του ΣΥΡΙΖΑ ή της Κωνσταντοπούλου, ενώ συστηματικά από το κυβερνητικό επιτελείο προσπαθούν να υποβαθμίσουν την επάρκεια των πασοκικών στελεχών, σε μια προσπάθεια να διαχωρίσουν το σημερινό κόμμα από το παρελθόν του, επιδιώκοντας να δυσκολέψουν τους ψηφοφόρους του «ενδιάμεσου χώρου» να στραφούν προς τον παραδοσιακό τους χώρο.
Πού αλλού επιχειρεί η κυβέρνηση να στριμώξει το ΠΑΣΟΚ; Σε θέματα συναίνεσης για μεταρρυθμίσεις που αυτό το κοινό θεωρεί αναγκαίες – από τη συνταγματική αναθεώρηση έως την αποδοχή της πρότασης Ανδρουλάκη για τις Ανεξάρτητες Αρχές και το Εθνικό Απολυτήριο.
Πώς προσπαθεί το ΠΑΣΟΚ να στριμώξει το Μέγαρο Μαξίμου; Αναδεικνύοντας την αναξιοπιστία της κυβέρνησης, τις περιπτώσεις διαφθοράς και την παλαιοκομματική οσμή «ημετέρων» που αναδύουν, αλλά και την τοξικότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η δική τους παράταξη – χαρακτηριστικό παράδειγμα η αιχμή του εκσυγχρονιστή πρώην υπουργού Τάσου Γιαννίτση για τα όσα ειπώθηκαν από κυβερνητικά χείλη για τους «οικονομολόγους του ΠΑΣΟΚ», με αφορμή την κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης για αύξηση έμμεσων φόρων.