Υστερα από κάμποσο καιρό ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας για να δει τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό περιμένοντας μια νίκη στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Ρώτησα ένα φίλο που δουλεύει στην ΠΑΕ ΠΑΟ και που ήταν στο γήπεδο πώς τον είδε. Μου απάντησε ότι ο Αλέξης είναι μια χαρά: ίσως με λίγα κιλάκια παραπάνω, αλλά ήρεμος κι αισιόδοξος. Επειδή είναι μια στιγμή που ο Γιάννης Αλαφούζος ετοιμάζεται να προχωρήσει σε αλλαγές στην ΠΑΕ (στο γήπεδο είχε μαζί του τον 65χρονο Ιταλό Φράνκο Μπαλντίνι πρώην γενικό διευθυντή της Ρεάλ Μαδρίτης για ένα φεγγάρι και για χρόνια εκτελεστικό διευθυντή της Ρόμα) ρώτησα τον φίλο μου αν θα υπήρχε και μια θέση για τον Τσίπρα: του είπα ότι έχει όνομα που ευρωπαϊκά θα μετρούσε και ξέρει μάλλον περισσότερο ποδόσφαιρο από διάφορους που παριστάνουν τα στελέχη της ΠΑΕ. Μου είπε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα: αν θα χρειαζόταν μια μεταγραφή ο Αλέξης μάλλον θα ζητούσε να γίνει δημοψήφισμα μεταξύ των οπαδών. Που σε γενικές γραμμές ήταν ήσυχοι: μια φωτιά ανάψανε στο τέλος που μπορεί να στοιχίσει στον ΠΑΟ άλλη μια αγωνιστική κεκλεισμένων των θυρών, αλλά συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια.
Αναμενόμενο
Αυτό το «συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια» θα μπορούσε να είναι γενικά ο τίτλος του πρώτου ντέρμπι της σεζόν. Το γκολ του Ελ Κααμπί στο 91′ έγινε λόγος για να προκύψει μια ισοπαλία που οι πιο πολλοί περίμεναν. Ο ΠΑΟ δεν μπορούσε να χάσει κι άλλο ματς – και να μείνει εκτός διεκδίκησης πρωταθλήματος από την 4η μόλις αγωνιστική. Κι ο Ολυμπιακός έχοντας δώσει ένα σκληρό ευρωπαϊκό ματς με την Πάφο την Τετάρτη ήταν δύσκολο να είναι απόλυτα ανταγωνιστικός: έχει παίξει πέντε ματς λιγότερα από τον ΠΑΟ – μην το ξεχνάμε. Θα ήταν άλλωστε δύσκολο στο ματς αυτό να αποβάλει την κακή συνήθεια που έχει φέτος να πετάει το πρώτο ημίχρονο. Με 45 λεπτά ποδόσφαιρο μπορείς να κερδίσεις τον Αστέρα, τον Βόλο και τον Πανσερραϊκό. Δύσκολα ένα ευρωπαϊκό ματς. Και δύσκολα και τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο. Ακόμα κι αν αυτός φοβάται να κερδίσει όπως φάνηκε χθες. Η συμπεριφορά του στο τέλος του ματς θύμιζε ομάδα που αγωνιζόταν εκτός έδρας ελπίζοντας να αντέξει. Και το ότι για τρίτο σερί ματς στο πρωτάθλημα δέχεται γκολ στις καθυστερήσεις κάτι σημαίνει και για τη φυσική κατάσταση της ομάδας, αλλά και για την ίδια την πίστη της. Ο ΠΑΟ δεν χρειάζεται απλά προπονητή, αλλά και ψυχολόγο.
Ποντένσε
Η παράξενη ενδεκάδα που κατέβασε ο Μεντιλίμπαρ χθες (κάνοντας για μια ακόμα φορά την αυτοκριτική του για τις αρχικές επιλογές του στο τέλος του ματς), έδωσε στον Βάσκο τη δυνατότητα να έχει αναπληρωματικούς που αποτελούσαν αληθινή πολυτέλεια. Μετά το γκολ του Ντέσερς με το οποίο ο ΠΑΟ προηγήθηκε κόντρα στη ροή του ματς, ήρθαν από τον πάγκο του Ολυμπιακού ο Τσικίνιο, ο Εσε, ο Ταρέμι, ο Γιαζίτζι και κυρίως ο Ποντένσε, που στη Λεωφόρο αισθάνεται σαν το σπίτι του. Για τον ΠΑΟ ήταν δύσκολο να αντέξει και προς τιμή του παραδέχτηκε την ανωτερότητα του Ολυμπιακού στο τέλος κι ο προπονητής του. Ο Χρήστος Κόντης είπε πως μετά το 60′ προσπαθούσε να βρει παίκτες να βοηθήσουν παίζοντας κυρίως άμυνα – «καλύπτοντας χώρους» είπε χαρακτηριστικά – αλλά απέναντι στην πίεση του φιλοξενούμενου ήταν σχεδόν αδύνατο ο ΠΑΟ να αντέξει.
Αργά
Ο Ολυμπιακός ήταν μεν καλύτερος μετά το γκολ που δέχτηκε, πλην όμως ισοφάρισε αργά. Κυρίως το γκολ της ισοφάρισης επέτρεψε μια ήρεμη επόμενη μέρα. Αν ο Ολυμπιακός έχανε, ο χαμός που θα γινόταν για τη διαιτησία του Γερμανού Ντενίζ Αϊτεκίν που ήταν στο γήπεδο και του συνεργάτη του Γκούντερ Περλ που ήταν στο VAR θα ήταν χωρίς προηγούμενο.
Λανουά
Χθες ο αρχιδιαιτητής Λανουά στην καθιερωμένη του ανάλυση των αμφισβητούμενων φάσεων δικαίωσε τον Ολυμπιακό για το βασικό του παράπονο: τον μη καταλογισμό πέναλτι στο 36′ όταν οι παίκτες του ΠΑΟ Τετέ και Καλάμπρια ανέτρεψαν τον γάλλο εξτρέμ του Ρεμί Καμπελά ενώ εφορμούσε. Η φάση είναι τόσο καθαρή που κανείς δεν θα μπορούσε να πει κάτι άλλο, αν φυσικά έχει μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Ο Λανουά είπε ό,τι και ο Μεντιλίμπαρ στο τέλος του ματς: το VAR έπρεπε να παρέμβει και να διορθώσει το σημαντικό λάθος του διαιτητή. Μόνο που ο αρχιδιαιτητής δεν μας μίλησε για το δικό του λάθος. Δηλαδή την απόφασή του να φέρει στο ντέρμπι ένα διαιτητή 47 χρόνων που φέτος είχε αγωνιστεί σε ένα μόνο ματς και που πέρσι ανακοίνωσε το αντίο του στη διαιτησία και ξαφνικά μετάνιωσε.
Μπριχ
Είναι αλήθεια πως ο Λανουά ένα βετεράνο Γερμανό έφερνε και πέρυσι: ο Φέλιξ Μπριχ είναι μεγαλύτερος του Αϊτεκίν αλλά ήρθε πέρυσι στην Ελλάδα και διεύθυνε τα ελληνικά ντέρμπι χωρίς να ιδρώσει. Μόνο που για τους διαιτητές, που είναι κοντά στα 50 και δεν λένε να σταματήσουν, ισχύει ό,τι και για τους πενηντάρηδες και τις πενηντάρες στη ζωή: κάποιοι και κυρίως κάποιες μπορεί να ξεχωρίζουν με τη γοητεία τους – πλην όμως αποτελούν εξαιρέσεις. Οι πιο πολλοί κοντά στα 50 έχουν κομματάκι τσαλακωθεί από τον χρόνο που έχει προηγηθεί. Το να συγκρίνεις τον σχεδόν πενηντάρη Αϊτεκίν με τον σχεδόν πενηντάρη Μπριχ είναι ντροπή για την ιστορία της διαιτησίας. Γιατί ο Μπριχ έχει διευθύνει δυο ευρωπαϊκούς τελικούς ενώ ο Αϊτεκίν είναι γνωστός γιατί το 2017 σφύριξε τον καταλανικό ύμνο στο αξέχαστο Μπάρτσα – Παρί 6-1 και η UEFA τον απέκλεισε από τις διοργανώσεις της για τρία χρόνια! Μάλιστα σαν να μην έφτανε αυτό ο Λανουά του έβαλε στο VAR και τον Περλ που δεν είναι καν διεθνής και που στη φάση της ανατροπής του Καμπελά σεβάστηκε τα χρόνια του συναδέλφου του. Γιατί έτσι είναι οι διαιτητές: πρώτα μαθαίνουν να σέβονται (ομάδες, προέδρους, προϊσταμένους, παλιούς διαιτητές κ.λπ.) και μετά να διευθύνουν ματς.
Κακό
Ο Λανουά έκανε κακό ντεμπούτο φέτος. Και καλά θα κάνει να μην επαναλάβει ό,τι πέρσι με τους Γερμανούς: δεν λέω να τους αφήσει εντελώς στην άκρη (οι τωρινοί διεθνείς είναι πολύ καλοί…) αλλά καλό θα ήταν να φέρνει κι άλλους elite – υπάρχουν πολλοί και διαθέσιμοι. Και γιατί είναι άλλο σε ένα πρωτάθλημα να έρχονται ξένοι διαιτητές κι άλλο διαιτητές από μια και μόνη χώρα. Που με τον καιρό αποκτούν συμπάθειες, αντιπάθειες, φίλους κ.λπ.