Η φετινή επανεκκίνηση από το βήμα του Βελλίδειου σχεδιάστηκε ώστε η κυβέρνηση να ξαναξεκινήσει όπως το 2019: με προγραμματικό λόγο, νηφάλια ρητορική και προσκλητήρια στην αντιπολίτευση για διάλογο και συναίνεση σε οτιδήποτε ξεπερνάει έναν κυβερνητικό κύκλο. Αυτό τουλάχιστον λένε μέλη της. Η πρωθυπουργική ομιλία τούς θύμισε την εποχή που κόμιζαν ένα μοντέλο διακυβέρνησης διαφορετικό από εκείνα των προηγούμενων. Τα χρόνια που η μητσοτακική Κεντροδεξιά ευαγγελιζόταν την ευρωπαϊκή κανονικότητα και υποσχόταν πως θα υιοθετήσει τις βέλτιστες πρακτικές του εξωτερικού προκειμένου να επανατοποθετήσει την Ελλάδα της κρίσης στον πυρήνα της ΕΕ. «Η πιο τολμηρή φορολογική μεταρρύθμιση της κλίμακας εισοδήματος στην ιστορία της Μεταπολίτευσης» – όπως την αποκάλεσε ο ίδιος ο επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου –, σε συνδυασμό με το ύφος που επέλεξε για να την εξαγγείλει, αποδεικνύουν ότι η κυβερνώσα παράταξη παραμένει φιλελεύθερη, ισχυρίζονται. Κι όχι μόνο. Δείχνει πως συνεχίζει να είναι προσηλωμένη στην επίτευξη της σταθερότητας, η οποία είναι τόσο κρίσιμη σε ένα διεθνές περιβάλλον όπου οι βεβαιότητες του μεταπολεμικού κόσμου γκρεμίζονται η μια μετά την άλλη, συμπληρώνουν. Πάντως, η δοκιμασμένη συνταγή δεν εκτελέστηκε κατά γράμμα στη Θεσσαλονίκη.
Επαναφορά
Ο αρχηγός της ΝΔ, για παράδειγμα, υποστήριξε πως το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος» δεν την εκφράζει επειδή τα αντιπολιτευόμενα κόμματα δεν αποτελούν μέτρο σύγκρισης για τις κυβερνητικές της επιδόσεις – ενώ μέχρι πρόσφατα πόνταρε σε διαζευκτικά σχήματα. Ωστόσο, οι γαλάζιες εκλογικές επιτυχίες δεν προήλθαν μόνο από τις διακηρύξεις του πολυδύναμου εκσυγχρονισμού. Ούτε βασίστηκαν αποκλειστικά στους χαμηλούς τόνους που ακούγονται ευχάριστα στ’ αφτιά των μετριοπαθών κεντρώων ψηφοφόρων. Στις δύο τελευταίες εθνικές αναμετρήσεις έπαιξε ρόλο και η αντιπαραβολή της με τους αντιπάλους της. Ο «μπαμπούλας» που βρισκόταν απέναντί της (κι εκείνη φρόντισε να αναδείξει) έγινε ένα από τα κριτήρια της ψήφου. Το λεγόμενο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο υπήρξε εκλογική δεξαμενή. Η επαναφορά της κυβέρνησης στις εργοστασιακές της ρυθμίσεις (όπως χαρακτηρίστηκε η διήμερη παρουσία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ), λοιπόν, ίσως να μην αρκεί για να επαναλάβει τα success stories του παρελθόντος το 2027. Γιατί ένας Τσίπρας δεν φτάνει για να επιστρέψει η ΝΔ στο 2019. Εξάλλου, τότε κι οι δύο ήταν κάποιοι άλλοι. Τώρα, ο μεν κουβαλά την ανάγκη για rebranding κι η δε τη φθορά, η οποία προκύπτει από τη διάψευση αρκετών μεταρρυθμιστικών προσδοκιών που καλλιέργησε.