Ο Ολυμπιακός είναι ακόμα πολύ μακριά από το να αγωνιστεί ενενήντα λεπτά με ένταση, όπως δηλαδή αγαπάει ο προπονητής του. Δεν είχε ευρωπαϊκά ματς καλοκαιριάτικα όπως οι ανταγωνιστές του στο πρωτάθλημα και ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ δεν είχε λόγο να επιταχύνει τις διαδικασίες φορμαρίσματος. Ακόμα δεν έχει συμπληρώσει το ρόστερ του: ο Βραζιλιάνος Μάντσα και ο Ιρανός Ταρέμι, τα δυο του τελευταία αποκτήματα, μόλις χθες έφτασαν στην Αθήνα, ενώ αναμένονται κι άλλες προσθαφαιρέσεις. Ως εκ τούτου τα δύο του πρώτα ματς ήταν λίγο παγίδες: ο Αστέρας πέρσι δεν είχε χάσει κανένα ματς μαζί του κι ο Βόλος είναι ομάδα που στην έδρα του είναι ικανός για ζημιές. Ο Ολυμπιακός, μολονότι και στα δυο παιχνίδια πέταξε το πρώτο ημίχρονο, ξεκίνησε με δυο νίκες που ήρθαν με τον ίδιο τρόπο: με τον Μεντιλίμπαρ να βλέπει την ομάδα του να ανεβάζει ταχύτητα στο δεύτερο ημίχρονο και να βρίσκει λύσεις από παίκτες που έρχονται από τον πάγκο του. Με τον Αστέρα σκόρερ ήταν ο Τούρκος Γιαζίτζι και με τον Βόλο την ασίστ στον Τσικίνιο για το 0-1 την έδωσε ο νεοφερμένος Στρεφέτσα.
Τακουνάκια
Οταν ο Τσικίνιο έδωσε στον Ρέτσο τη δυνατότητα να πετύχει το 0-2 το μυαλό μου πήγε στον παλιό πρόεδρο του Ολυμπιακού Σωκράτη Κόκκαλη. Ο Πορτογάλος έκανε το 0-1 με τακουνάκι ύστερα από την εξαιρετική πάσα του Στρεφέτσα στο 77′ και με τακουνάκι έδωσε τη δυνατότητα στον Ρέτσο να πετύχει το 0-2 στο 86′. Γιατί σκέφτηκα τον Κόκκαλη; Γιατί όταν ήταν πρόεδρος στον Ολυμπιακό κυκλοφορούσε η ωραία φράση ότι «τρώει τα χρήματά του στα τακουνάκια». Δεν θυμάμαι ποιος ήταν αυτός που το είχε πει – ίσως ο συνεργάτης του Γιώργος Λούβαρης, ίσως ο κόουτς Τάκης Λεμονής, ίσως και κανείς από τους δυο – αλλά αυτό δεν είχε ειπωθεί με κακία: περιέγραφε απλά την αγάπη του τότε προέδρου του Ολυμπιακού για την τέχνη της συγκεκριμένης κίνησης στην οποία ο Τσικίνιο είναι καθηγητής. Και στις δυο φάσεις είναι σαν να παίζει βλέποντας τι γίνεται πίσω του – στην πρώτη περίπτωση πού είναι ο τερματοφύλακας Σαμπάνης, στη δεύτερη πού βρίσκεται ο στόπερ Κάργας. Και τα δύο τακουνάκια είναι επιλογές που οι αντίπαλοί του δεν περιμένουν. Ο Τσικίνιο δήλωσε πως έχει ξανασκοράρει με τακουνάκι και πιθανότατα έχει δώσει και ασίστ: και τα δυο στο ίδιο ματς είναι στατιστικά απίθανο.
Πάγκος
Απίθανο μου μοιάζει επίσης με τον πάγκο που δείχνει να έχει φέτος ο Ολυμπιακός να τον σταματήσει ομάδα της δυναμικότητας του Βόλου και του Αστέρα περιμένοντάς τον στο γήπεδο και παίζοντας χωρίς σοβαρές επιθετικές φιλοδοξίες. Στον Βόλο όταν μπήκαν ο Εσε, ο Στρεφέτσα και ο Γιαζίτζι η άμυνα του Βόλου έδειξε σημάδια πανικού. Σκεφτείτε να υπήρχαν διαθέσιμοι ο Γιάρεμτσουκ και ο Ταρέμι. Που πέρυσι με την Ιντερ αγωνίστηκε πιο πολύ στο Τσάμπιονς Λιγκ από όσο στο ιταλικό πρωτάθλημα γιατί ο κόουτς Σιμόνε Ιντζάγκι τον ήθελε για τα δύσκολα! Από την άλλη αν το ματς στον Βόλο φωνάζει κάτι είναι ότι ο Ολυμπιακός ίσως χρειάζεται κάτι παραπάνω στην άμυνα. Ο καλός Ρέτσος σκόραρε, αλλά στο πρώτο ημίχρονο χάρισε δυο ευκαιρίες στον Βόλο. Κι ο Πιρόλα έπαιζε με την μπλαζέ διάθεση του παίκτη που ξέρει πως δεν μπορεί να βγει από την ενδεκάδα.
«Βικελίδης»
Το ψυχόδραμα το βράδυ του Σαββάτου το είδαμε στο «Βικελίδης». Ο Αρης έχασε από τον Παναιτωλικό με 2-0. Το ματς ολοκληρώθηκε με αποδοκιμασίες για τον ιδιοκτήτη της ομάδας Θόδωρο Καρυπίδη, που με τη σειρά του φαίνεται πως έχει παράπονα από τον κόουτς Μαρίνο Ουζουνίδη. Χθες κυκλοφορούσαν φήμες για αντικατάσταση του προπονητή. Για τον Καρυπίδη αυτό είναι εύκολο. Κάθε χρόνο εκτός από το να φέρνει και να διώχνει δεκαπέντε παίκτες, αλλάζει και δυο – τρεις προπονητές. Και ακριβώς για αυτό για πρώτη ίσως φορά οι αποδοκιμασίες των οπαδών του Αρη στο τέλος του ματς με τον Παναιτωλικό είχαν στόχο τον πρόεδρο κι όχι τους παίκτες ή τον προπονητή. Ο Ουζουνίδης άλλωστε παρέταξε τους έντεκα που ξεκίνησαν με τον Βόλο στο ματς της πρεμιέρας που ο Αρης κέρδισε κι έκανε και γρήγορα αλλαγές στο ημίχρονο για να ξυπνήσει τη νωθρή ομάδα του. Αν έχει μια ευθύνη είναι ότι δέχτηκε αυτή την απίθανη μεταγραφική πολιτική – αν και δεν παίρνω όρκο ότι δεν την έχει ευλογήσει κιόλας.
Αλήθεια
Η αλήθεια είναι πως ο Αρης γνώρισε φέτος το καλοκαίρι ένα σοκαριστικό αποκλεισμό από την Αράζ, που δέχτηκε στη συνέχεια εννέα γκολ από την Ομόνοια. Το χτύπημα είναι πολύ βαρύ για να μην υπάρχουν προβλήματα και στο πρωτάθλημα, πόσο μάλλον όταν αρκετοί από τους νεοφερμένους δεν ξέρουν ακόμα πού βρίσκονται. Σαν να μη φτάνει αυτό είναι φανερό και ότι κάποιοι παλιοί μοιάζουν τελείως έξω από τα νερά τους καθώς αλλιώς περίμεναν τη σεζόν. Ο Μορόν π.χ. δεν θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη που ξέρουμε. Μοιάζει άκεφος και με το μυαλό αλλού. Ολα αυτά νομίζω πως θα έχουν την εξής συνέπεια: ο πρόεδρος θα διώξει τον Ουζουνίδη και μάλλον θα φέρει κάποιον ισπανό προπονητή. Ο Ισπανός θα προσπαθήσει να ξυπνήσει τους ξένους της ομάδας. Ο Αρης κάπως θα σουλουπωθεί. Αλλά όλο αυτό μοιάζει με έργο που ο κόσμος του βλέπει κάθε χρόνο. Αυτό από μόνο του είναι πρόβλημα: μόνο το «Ρετιρέ» στο MEGA και το «Κωνσταντίνου και Ελένης» στον Αnt1 κάνουν σουξέ με σταθερές επαναλήψεις. Από τη στιγμή που καλώς ή κακώς για πολύ κόσμο το πρόβλημα μοιάζει να είναι ο ίδιος ο Καρυπίδης, για τον πρόεδρο του Αρη η σεζόν θα είναι δύσκολη.
Χωρίς έδρα
Πρόβλημα μεγάλο είναι αυτό που έχει και η Κηφισιά που πήρε μια χρήσιμη ισοπαλία στη Λάρισα. Οι νεοφώτιστοι δεν έχουν έδρα στην Αθήνα για να αγωνιστούν. Ο ΠΑΟ δεν τους παραχωρεί ούτε το γήπεδο της Λεωφόρου, ούτε το ΟΑΚΑ που εξακολουθεί να νοικιάζει: θέλει φέτος να τα χρησιμοποιήσει και τα δύο. Γήπεδα όπως αυτά του Εθνικού Αστέρα, της Ριζούπολης, της Νέας Σμύρνης δεν έχουν προδιαγραφές για VAR. O Κηφισιά αρχικά θα φιλοξενηθεί στη Λαμία μαθαίνω. Αλλά το πρόβλημα πρέπει να λυθεί με οριστική απόφαση. Δεν είναι δυνατόν μια ομάδα της Αθήνας να παίζει κάποια ματς ως γηπεδούχος στη Λαμία και κάποια άλλα αλλού. Απορώ ωστόσο με κάτι: τόσους βετεράνους παίκτες έχει η Κηφισιά σε παραγοντικές θέσεις. Κανείς δεν κατάλαβε ότι πρέπει να λυθεί ένα τέτοιο πρόβλημα;