Με θλίψη πληροφορήθηκα το θάνατο του αγαπητού μου συναδέλφου και διευθυντή των Σχολικών Μονάδων της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτώριας, Δημήτρη Στεργιούλη.
Ο Δημήτρης, που αποχαιρέτησε τα εγκώμια τον περασμένο Αύγουστο, κοιμάται ήσυχα στο Κιάτο Κορινθίας, το μέρος που επέλεξε να εγκατασταθεί μετά τη λήξη της θητείας του ως αποσπασμένου εκπαιδευτικού του Γραφείου Εκπαίδευσης του Ελληνικού Προξενείου Μελβούρνης.
Είχα την τύχη να γνωρίσω το Δημήτρη Στεργιούλη μέσα από την υπηρεσία μου στα σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας.
Η επαφή του με τους Αντίποδες είχε γίνει το 1980 ως αποσπασμένος στο νεοσύστατο τότε από τον αείμνηστο καθηγητή Παναγιώτη Λιβεριάδη, Γραφείο Εκπαίδευσης του Ελληνικού προξενείου Μελβούρνης.
Ο Δημήτρης Στεργιούλης, γέννημα και θρέμμα των θεσσαλικών Αγράφων, μετά από δυο χρόνια θητείας στο Γραφείο Εκπαίδευσης, μετατέθηκε στη θέση του διευθυντή των Απογευματινών Σχολείων της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτώριας, που τότε, αριθμούσε 31 μονάδες και γύρω στους 100 εκπαιδευτικούς, με σχολεία, τόσο στα εσωτερικά όσο και στα εξωτερικά προάστεια.
Δασκάλα και εγώ τότε στο απογευματινό σχολείο του Thornbury μαζί με τον Σπύρο Σπυράτο και από το 1983 στο Templestowe, μαζί με τον Κώστα Αγγελόπουλο, την Κατερίνα Μανωλάκου και άλλους συναδέλφους, είχαμε αναπτύξει μια πολύ καλή και ιδιαίτερη σχέση όσον αφορά την Ελληνομάθεια στην Αυστραλία και συνάμα οικογενειακή. Σημειώνω ότι και η σύζυγός του κ. Βασιλική, ήταν αποσπασμένη εκπαιδευτικός σε άλλη Κοινότητα.
Ανατρέχοντας λοιπόν στις δυο δεκαετίες που εργάστηκα ως εκπαιδευτικός στα σχολεία της Κοινότητας, θεωρώ, ότι εκλιπών, ήταν από τους πλέον αγαπητούς και δραστήριους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς, με έκδηλο το ενδιαφέρον για την μόρφωση του Αυστραλοέλληνα, που τότε, ας μη κρυβόμαστε οι περισσότεροι γονείς ζούσαν με την αγωνία και την ελπίδα της επιστροφής στη γενέτειρα.
Φυσικά με τη λήξη της θητείας τους, επέστρεψαν στην Ελλάδα. Ο Δημήτρης Στεργιούλης, όμως, κράτησε επαφή με τους Αντίποδες. Δεν ξέχασε τους καλούς του φίλους. Μάλιστα, πολλοί από εμάς φιλοξενηθήκαμε στο σπίτι του.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι με την επιστροφή του στην Ελλάδα, ανακηρύχθηκε Επίτιμος Διευθυντής των Σχολείων της Περιφέρειας. Από δε το 1986 έως το 2007 που συνταξιοδοτήθηκε, ήταν διευθυντής του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κιάτου «Ευαγόρας Παλληκαρίδης», προσωνυμία που αγωνίστηκε για του επιτραπεί να δοθεί στο σχολείο του.
Με αυτό τον τρόπο, ο φωτισμένος δάσκαλος και εμπνευσμένος παιδαγωγός, ήθελε να τιμήσει τον Κύπριο αγωνιστή της ελευθερίας που οι Άγγλοι αποικιοκράτες οδήγησαν το 1957 στην αγχόνη.
Για την πολυσχιδή δράση του, ο Νομάρχης κ. Άγγελος Μανωλάκης, τον τίμησε με το μετάλλιο της πόλης της Κορίνθου.
Τις αναμνήσεις, τις εμπειρίες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε από την υπηρεσία του στο απρόσιτο χωριό των ευρυτανικών Αγράφων το Τρίδενδρο, τις κατέγραψε στο βιβλίο του «Ένας δάσκαλος θυμάται» (εκδόσεις Καταγράμμα 2020), το οποίο και μου είχε στείλει.
Ο Δημήτρης δεν έχανε την ευκαιρία οσάκις τον επισκεπτόταν ένας από μας, να ρωτά και να μαθαίνει με αμείωτο ενδιαφέρον για τα Σχολεία μας.
Γι’ αυτό, φεύγοντας, αν και πέρασαν πολλά χρόνια, είμαι σίγουρη ότι κάπου στη σκέψη του και στην καρδιά του, ήταν βαθιά ριζωμένη η αγάπη για την Ελληνομάθεια των παιδιών μας σε τούτη τη χώρα που επιλέξαμε για δεύτερη πατρίδα μας.
Τον αποχαιρετώ, εναποθέτοντας νοερά στον τάφο του, λίγα λουλούδια από την αυστραλιανή γη, που αγάπησε και υπηρέτησε πιστά στο σύντομο διάβα του από τους Αντίποδες.
Ο αείμνηστος εκπαιδευτικός Δημήτρης Στεργιούλης
ΣΕ ΠΛΑΙΣΙΟ
“Υπήρξε η προσωποποίηση της εργατικότητας, της παιδείας και αγωγής, της αθόρυβης προσφοράς προς τα παιδιά, που λάτρεψε και υπηρέτησε από το ορεινότερο χωριό ως την μακρινή Αυστραλία”.
Δημήτρης Παπακώστας
Καταφύλλι – Κιάτο Κορινθίας
8/9/2025
The post “Έφυγε” ο αποσπασμένος διευθυντής των Σχολείων της Ελληνικής Κοινότητας, Δημήτρης Στεργιούλης appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.