Με συγκίνηση και λόγια βαθιάς αγάπης, η καθηγήτρια Εντατικής Θεραπείας Αναστασία Κοτανίδου αποχαιρέτησε τον αγαπημένο της φίλο, Σάββο.
«Αγαπημένε μου Διονύση. Ή μάλλον αγαπημένε μου Σάββο. Δυστυχώς για μένα σε γνώρισα πολύ αργά και σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Όσοι όμως σε γνωρίσαμε, νιώθουμε τυχεροί που περπατήσαμε μαζί σου έστω για λίγο στο δρόμο της ζωής…»
Σε ένα αποχαιρετιστήριο μήνυμα γεμάτο ευαισθησία, η Αναστασία Κοτανίδου περιέγραψε τον Σάββο ως έναν άνθρωπο φωτεινό, ευγενικό και δοτικό, που μοίραζε χαμόγελο, καλοσύνη και αγάπη σε όλους γύρω του.
«Η παρουσία σου ήταν φως ήρεμο, σταθερό, ανθρώπινο. Έδινες αγάπη χωρίς να το ζητάς πίσω. Μοίραζες χαμόγελο, κουράγιο και ζεστασιά. Ήξερες να ακούς, να νοιάζεσαι, να στέκεσαι δίπλα στον καθένα μας με καλοσύνη και αξιοπρέπεια.»
Κλείνοντας το μήνυμά της, η καθηγήτρια σημείωσε:
«Αγαπημένε μου φίλε, είναι δύσκολο να σου πω αντίο. Μας άφησες όμορφες αναμνήσεις, στιγμές γέλιου, στιγμές αληθινής φιλίας. Η απουσία σου πονά. Όμως η παρουσία σου θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας. Σε ευχαριστώ για όσα μοιραστήκαμε, για την αγάπη και τη στήριξη. Σε αποχαιρετώ με ευγνωμοσύνη και αγάπη.»
Ένα αντίο γεμάτο φως και ανθρωπιά – όπως ακριβώς εκείνος που αποχαιρέτησε.