Με μια μόνο λέξη — «Καλημέρα» — και μια εικόνα που συγκλονίζει, ο Αρκάς σχολιάζει για ακόμη μία φορά με τον δικό του, σιωπηλό τρόπο την εποχή μας.
Ένα λευκό περιστέρι, σύμβολο ειρήνης και ζωής, κάθεται πάνω στα ερείπια. Το φως πέφτει απαλά πάνω του, ενώ γύρω επικρατεί σκοτάδι και σιωπή. Δεν χρειάζονται λόγια· η εικόνα μιλάει από μόνη της.
Το σκίτσο αποτυπώνει με δύναμη την αντίθεση ανάμεσα στη φθορά και την ελπίδα, στην καταστροφή και την επιμονή της ζωής. Μια «Καλημέρα» που μοιάζει περισσότερο με προσευχή — ή με υπενθύμιση ότι, ακόμα και μέσα στα χαλάσματα, υπάρχει πάντα κάτι που επιμένει να ζει, να αναπνέει και να ελπίζει.
Ο Αρκάς, γνωστός για τη σάτιρα και το λεπτό του χιούμορ, εδώ επιλέγει τη σιωπή ως μέσο έκφρασης. Η πένα του γίνεται πένθιμη αλλά και τρυφερή, μετατρέποντας ένα σκίτσο σε μήνυμα ανθρωπιάς.
Δεν είναι απλώς μια «καλημέρα» της ημέρας — είναι μια καλημέρα μέσα στο σκοτάδι.