
Στην Αττική, η μεταφορά μαθητών παραμένει άλυτο πρόβλημα, με πάνω από 3.600 παιδιά να μην έχουν πρόσβαση στη δωρεάν μετακίνηση, παρότι πληρούν τα κριτήρια. Πρόκειται για 252 δρομολόγια που ακόμα δεν έχουν ενεργοποιηθεί, με αποτέλεσμα οι οικογένειες να καλούνται να καλύψουν το κενό με δικά τους μέσα, συχνά εις βάρος της εργασίας και της καθημερινότητάς τους.
Η κατάσταση πλήττει ιδιαίτερα μαθητές από ειδικά σχολεία, μουσικά και καλλιτεχνικά, που πολλές φορές μένουν εκτός σχολείου, λόγω της αδυναμίας πρόσβασης. Υπάρχουν μάλιστα αναφορές για παιδιά που ξυπνούν από τις 5 το πρωί και χρησιμοποιούν έως και 4 ΜΜΜ για να φτάσουν στο σχολείο τους.
Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Αττικής, Φίλιππος Φλουσκούνης, μιλώντας στην ΕΡΤ επισημαίνει ότι το πρόβλημα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, καθώς οι ιδιώτες μεταφορείς που αναλαμβάνουν τις μετακινήσεις, συχνά δίνουν προτεραιότητα στον τουρισμό, εγκαταλείποντας ακόμη και εν ενεργεία συμβάσεις με τα σχολεία.
«Πιθανόν να μην τους συμφέρει να αφήσουν οι πράκτορες τον τουρισμό και για αυτό να μην έχουν ξεκινήσει ακόμα», τόνισε ενδεικτικά και πρόσθεσε ότι για το λόγο αυτό απαιτούνται κρατικά σχολικά λεωφορεία.
Αποτέλεσμα είναι οι γονείς και οι μαθητές να βρίσκονται σε συνεχή αβεβαιότητα, χωρίς σαφή ενημέρωση για το πότε θα ξεκινήσουν τα δρομολόγια.
Η Αντιπεριφερειάρχης Παιδείας Αττικής, Έρρικα Μπερζεράκου παραδέχθηκε τις καθυστερήσεις, σημειώνοντας ότι έχουν γίνει τρεις διαγωνιστικές διαδικασίες και διαπραγματεύσεις, χωρίς όμως ακόμη να καλυφθεί το σύνολο των αναγκών. Τόνισε ακόμη ότι η Περιφέρεια δεν νομοθετεί, αλλά εφαρμόζει το ισχύον νομικό πλαίσιο, διαχειριζόμενη τα κονδύλια του Υπουργείου. Παρόλα αυτά, η αδυναμία να δοθεί συγκεκριμένη ημερομηνία επίλυσης εντείνει την ανησυχία γονιών και μαθητών.
Η ανάγκη για δημόσιο φορέα μεταφοράς μαθητών και αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου κρίνεται πλέον επιτακτική.
Χωρίς κεντρικό σχεδιασμό και κρατική ευθύνη, η μεταφορά των μαθητών θα συνεχίσει να εξαρτάται από την κερδοφορία των ιδιωτών, με τα σχολικά κουδούνια να ηχούν χωρίς μαθητές.