Ανάπτυξη 2% για φέτος και του χρόνου σε ετήσια βάση, που είναι ελαφρά χαμηλότερη από αυτή που περιμένει η Αθήνα, προβλέπει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το προσχέδιο του προϋπολογισμού του υπουργείου Οικονομικών προβλέπει ανάπτυξη 2,2% για το 2025 και 2,4% για το 2026. Επίσης το ΔΝΤ προβλέπει για τη χώρα μας ότι ο πληθωρισμός θα επιμείνει σε πιο υψηλά επίπεδα και θα διαμορφωθεί σε 3,1% για το 2025 και σε 2,5% για το 2026. Για το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αναμένεται έλλειμμα 5,8% για φέτος και 5,3% για το 2026. Η ανεργία προβλέπεται να φτάσει το 9% το 2025 και το 8,4% του χρόνου.
Ολα αυτά σε ένα ρευστό διεθνές περιβάλλον, με νέες προκλήσεις που παραμένουν στην οικονομία και ειδικά στο εμπόριο, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ για τις Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές. Οπως αναφέρει ο επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου Πιερ Ολιβιέ Γκουρίντσας, αν και η εικόνα από τον εμπορικό πόλεμο είναι καλύτερη από τους αρχικούς φόβους, οι κίνδυνοι καραδοκούν. Ειδικότερα:
Καμπανάκι για την τεχνητή νοημοσύνη. Οι σημερινές αυξανόμενες επενδύσεις στην τεχνητή νοημοσύνη αντηχούν την άνθηση των dot-com (τεχνολογικών εταιρειών) στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Η συνεχιζόμενη ευφορία μπορεί να απαιτήσει αυστηρότερη νομισματική πολιτική, όπως ακριβώς στα τέλη της δεκαετίας του 1990, αναφέρει ο επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου.
Ανεξαρτησία κεντρικών τραπεζών. Η θεσμική αξιοπιστία βρίσκεται σε κίνδυνο, θεωρεί το ΔΝΤ, αναφερόμενο, εμμέσως πλην σαφώς αλλά χωρίς να κατονομάζει κανέναν, στις επιθέσεις του Ντόναλντ Τραμπ κατά της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ. «Καθώς οι δημοσιονομικοί περιορισμοί γίνονται πιο δεσμευτικοί, πολλά ιδρύματα αντιμετωπίζουν αυξανόμενες πολιτικές πιέσεις. Για τις κεντρικές τράπεζες, οι πιέσεις για χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής, είτε για τη στήριξη της οικονομίας εις βάρος της σταθερότητας των τιμών είτε για τη μείωση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους, πάντα αποτυγχάνουν. Ενώ (αυτό) μπορεί να μειώσει τα πραγματικά επιτόκια βραχυπρόθεσμα, ο πληθωρισμός και οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό τελικά αυξάνονται περισσότερο από το επιθυμητό. Η εμπιστοσύνη στις κεντρικές τράπεζες βοηθά στη σταθεροποίηση των προσδοκιών για τον πληθωρισμό – ειδικά εν μέσω σοκ, όπως παρατηρήθηκε κατά την πρόσφατη κρίση κόστους ζωής. Καθώς η ανεξαρτησία διαβρώνεται, δεκαετίες σκληρά κερδισμένης αξιοπιστίας θα εξαφανιστούν, θέτοντας σε κίνδυνο τη μακροοικονομική και χρηματοπιστωτική σταθερότητα», αναφέρει ο Γκουρίντσας.
Αυξανόμενες δημοσιονομικές πιέσεις. Πολλές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων μεγάλων προηγμένων οικονομιών, αντιμετωπίζουν αυξανόμενες δημοσιονομικές πιέσεις και έχουν επιτύχει μόνο περιορισμένη πρόοδο στην ανοικοδόμηση του δημοσιονομικού χώρου. «Χωρίς άμεση δράση, η βραδύτερη οικονομική ανάπτυξη, τα υψηλότερα πραγματικά επιτόκια, σε συνδυασμό με το αυξημένο χρέος και τις νέες ανάγκες δαπανών – για άμυνα, οικονομική ασφάλεια, κλίμα –, θα σφίξουν περαιτέρω τη δημοσιονομική μέγγενη», αναφέρεται.