Κυκλοφοριακό, ένας καθημερινός εφιάλτης για τους πολίτες στην Κύπρο – Το «φαινόμενο» Λεμεσός και οι δρόμοι που για 30 χρόνια… μένουν στα συρτάρια – Οι λύσεις για αποσυμφόρηση – Έχει θέση το μετρό στην Κύπρο; – Ο Πολιτικός Μηχανικός και Συγκοινωνιολόγος Νεόφυτος Ζαβρίδης εξηγεί…
Τροχαία κίνηση, ο καθημερινός εφιάλτης των πολιτών που διαβιούν στην Κύπρο. Μία απόσταση μόλις δώδεκα λεπτών, διασχίζοντας αυτοκινητόδρομο, κατά τις πρωινές ώρες αιχμής χρειάζεται, αρκετές φορές, ο τετραπλάσιος χρόνος ώστε να καλυφθεί λόγω της τροχαίας κίνησης.
Το κυκλοφοριακό τείνει να γίνει ένα διαχρονικό πρόβλημα και οι πολίτες καθημερινά αγανακτούν διερωτώμενοι γιατί ακόμη οι αρμόδιοι δεν κάνουν τα απαραίτητα ώστε να υπάρξει αποσυμφόρηση. Υπάρχουν όμως λύσεις; Κι αν ναι, είναι άμεσες; Στη Λεμεσό «έπεσε» και η σκέψη για δημιουργία τραμ ωστόσο θα ήταν βιώσιμο ένα τέτοιο έργο;
«Λύσεις υπάρχουν ωστόσο χρειάζεται πολιτική βούληση και χρηματοδότηση. Το πρόβλημα δε μπορεί να λυθεί άμεσα, θα χρειαστούν τουλάχιστον πέντε με δέκα χρόνια και μόνο αν υπάρξει ένα σωστό πλάνο, το οποίο θα ακολουθείται και θα παρακολουθείται ορθά», ανέφερε ο Πολιτικός Μηχανικός και Συγκοινωνιολόγος Νεόφυτος Ζαβρίδης.
Αρχή απ’ τα απλά
Μιλώντας στη Cyprus Times ο κύριος Ζαβρίδης σημείωσε ότι υπάρχουν οι λύσεις των δισεκατομμυρίων, της πολυτελείας, οι χρονοβόρες αλλά και αυτές που είναι εφικτό να υλοποιηθούν άμεσα και χωρίς κόστος.
«Για να μην τα ρίξουμε όλα στο κράτος, κάποια πράγματα μπορούν να γίνουν σταδιακά απ’ όλους μας. Για παράδειγμα, να καλλιεργήσουμε κουλτούρα στα παιδιά μας, τόσο από το σχολείο όσο και από το σπίτι, για να μετακινούνται πεζά. Τα δημαρχεία μας πρέπει να φτιάξουν πεζοδρόμια ενώ και εμείς όλοι που διακινούμαστε οδικώς μπορούμε να μην το κάνουμε μόνοι μας. Τι εννοώ; Εάν κοιτάξει κανείς τα οχήματα που κινούνται στην Κύπρο, θα δει ότι συνήθως εντός του είναι είτε μόνο ο οδηγός ή υπάρχει ακόμη ένα άτομο. Εάν όμως στα αυτοκίνητα έμπαιναν άλλοι τέσσερις, οι οποίοι θα διακινούνταν ξεχωριστά, τότε αυτόματα έχουμε μείωση οχημάτων στο δρόμο. Επίσης εταιρείες στο εξωτερικό δίνουν κίνητρα στους υπαλλήλους τους για να μεταφέρουν στα οχήματα τους και συναδέλφους τους. Αν με τέτοιες ενέργειες μειωθεί το 10 με 20% των αυτοκινήτων τότε θα υπάρξει αισθητή διαφορά».
Όσον αφορά τώρα τις κυβερνητικές ενέργειες που πρέπει να γίνουν, ο κύριος Ζαβρίδης ανέφερε ότι υπάρχουν απλά πράγματα τα οποία όμως το κράτος δεν τολμά να κάνει. «Πόσα χρόνια τώρα συζητείται το κλιμακωτό ωράριο; Αν δε ξεκινάνε όλες οι εργασίες ή τα σχολεία την ίδια ώρα τότε θα υπάρξει «ανάσα» στους δρόμους, κυρίως τις ώρες αιχμής. Να συζητηθούν επιτέλους αυτά τα θέματα με καλή, πολιτική βούληση και όχι με συνδικαλιστικές αντιδράσεις. Είναι πολύ σημαντικό θέμα».
Τα γύρω-γύρω, μετά οι δρόμοι και στη μέση η πολιτική σύμπνοια
Απλές, άμεσες δράσεις μέχρι να ολοκληρωθεί το οδικό δίκτυο των δισεκατομμυρίων. «Αρχικά πρέπει να δώσεις στον κόσμο το κίνητρο να περπατήσει και να ποδηλατήσει. Για να γίνει αυτό πρέπει να φτιαχτούν πρώτα απ’ όλα καλά, μεγάλα πεζοδρόμια με δέντρα, ποδηλατόδρομοι και να γίνουν πιο τακτικές οι διαδρομές λεωφορείων. Να υπάρχουν λεωφορεία καλά, μικρά, ευέλικτα και με κλιματιστικά ενώ θα πρέπει να φτιαχτούν και οι στάσεις αναμονής. Μόνο τότε θα μπορείς να παροτρύνεις τον κόσμο να χρησιμοποιήσει τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ώσπου δεν τα κάνουμε αυτά, όλα τ’ άλλα είναι ημίμετρα».
Στη συνέχεια, όπως πρόσθεσε ο κύριος Ζαβρίδης, χρειάζονται πολλά χρήματα ώστε να φτιαχτεί το βασικό δίκτυο του τόπου, που δεν υπάρχει. «Αυτή είναι η χρονοβόρα λύση που είναι κλεισμένη στο συρτάρι εδώ και χρόνια. Είναι έργα που θα ξεκινήσει μία κυβέρνηση και θα το συνεχίσει μία άλλη. Πρέπει να υπάρξει σύμπνοια μεταξύ των κομμάτων ώστε να δοθεί ουσιαστική λύση. Να γίνει ένα πλάνο που να συμφωνηθεί απ’ όλα τα κόμματα, να ενημερώσουν τον κόσμο για το χρονικό πλαίσιο αλλά και για το τι θα γίνει και πόσα χρήματα θα δαπανηθούν. Για παράδειγμα, να βγουν και να πουν ξεκάθαρα ότι δεν είναι εφικτό να γίνει τραμ γιατί χρειάζονται πολλά, πολλά εκατομμύρια».
Το «φαινόμενο» Λεμεσός και οι δρόμοι που για 30 χρόνια… μένουν στα συρτάρια
Κληθείς να σχολιάσει το γεγονός ότι στην Κύπρο το κυκλοφοριακό πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο εντός των πόλεων, δίνοντας τους ως παράδειγμα τον κομφούζιο που παρατηρείται τις ώρες αιχμής στον αυτοκινητόδρομο από και προς τη Δυτική Λεμεσό, ο κύριος Ζαβρίδης εξήγησε ότι οι λόγοι είναι πολλαπλοί.
«Πρώτο στη Λεμεσό τα τελευταία χρόνια έχουν μετοικίσει πολλοί ξένοι, κάτι που ανέβασε κατά πολύ τον αριθμό των οχημάτων που διακινούνται. Δεύτερο, όσον αφορά τη δυτική Λεμεσό η γη πλέον είναι πιο φθηνή, άρα υπάρχει περισσότερη οικιστική ανάπτυξη με αποτέλεσμα αρκετός κόσμος να έχει μετακινηθεί προς τα εκεί. Η εργασία τους όμως παραμένει στην πόλη και ο μοναδικός τρόπος για να πας εκεί είναι με το αυτοκίνητο σου. Καταλήγουμε πάλι στον ίδιο παρονομαστή. Αν υπήρχε κάποιο άλλο ιδανικό μέσο που θα εξυπηρετούσε τον κόσμο ίσως και να το χρησιμοποιούσαν».
Εκτός αυτών όμως, όπως είπε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αυτοκινητόδρομος που ενώνει την Πάφο με τη Λευκωσία περνάει μέσα από τη Λεμεσό. «Παλιά ήταν ο βόρειος περιμετρικός της. Τώρα περνάνε όλοι από τον ίδιο δρόμο είτε θέλουν να μπουν στην πόλη είτε να διασχίσουν αυτή. Στα χαρτιά υπάρχει και ο βορειότερος περιμετρικός δρόμος της Λεμεσού, ο οποίος δεν προβλέπεται να δημιουργηθεί τα επόμενα 50 χρόνια. Η γη υπάρχει αλλά δεν έγινε ποτέ. Αν υπήρχε αυτός ο δρόμος, τότε όσοι, είτε από Πάφο είτε και από Λεμεσό, θα όδευαν προς Λάρνακα ή Λευκωσία, και αντίστοιχα, θα τον χρησιμοποιούσαν και η κίνηση θα χωριζόταν. Σήμερα αν κάποιος πρέπει να βρεθεί από την Πάφο στη Λευκωσία η ώρα εννέα το πρωί, θα πρέπει να ξεκινήσει από τις έξι χωρίς όμως να είναι βέβαιος ότι θα φθάσει στην ώρα του».
Πρόσθεσε δε ότι όπως η Λευκωσία κάνει το περιμετρικό της δρόμο, ο οποίος βοήθησε, έτσι θα έπρεπε και οι υπόλοιπες πόλεις.
«Η Λεμεσός δεν έκανε τον βόρειο περιμετρικό δρόμο και η Πάφος δεν έκανε τον δυτικό περιμετρικό δρόμο. Αυτοί οι δρόμοι είναι μέσα στα τοπικά σχέδια και τις κυκλοφοριακές μελέτες της δεκαετίας του 80’. Τότε έλεγαν ότι θα ολοκληρωθεί τη δεκαετία του 90’. Ο περιμετρικός της Λεμεσού σχεδιάστηκε μόνο ένα μικρό μέρος του, για το υπόλοιπο κομμάτι ούτε καν ξεκίνησε μελέτη. Δική μου εκτίμηση είναι πως μπορεί να χρειαστούν ακόμη και τριάντα και σαράντα χρόνια για να ολοκληρωθεί. Όπως φαίνεται υπήρξε καθυστέρηση τριάντα χρόνων στην κατασκευή δρόμων και στο μεσοδιάστημα προέκυψε η ανάπτυξη των πόλεων. Πλέον καλό θα ήταν να βιαστούμε ώστε να ολοκληρωθεί το βασικό οδικό δίκτυο στις πόλεις, με κάποιες επιπλέον προσθήκες που έχουν να κάνουν με τη διακίνηση πεζών και λεωφορείων, καθώς τότε, τη δεκαετία του 80, προτεραιότητα ήταν η διακίνηση των οχημάτων, σήμερα είναι των πεζών».
Η σκέψη για τραμ;
Ερωτηθείς για το εάν θα ήταν εφικτή η δημιουργία τραμ, ο κύριος Ζαβρίδης ανέφερε ότι θα μπορούσε να υπάρχει ως σκέψη ωστόσο πρώτα θα πρέπει να υλοποιηθούν όλα τα άλλα καθώς πρόκειται για ένα μεγάλο έργο.
«Είναι μία σειρά η οποία πρέπει να ακολουθηθεί. Μία σειρά δράσεων που χρειάζεται χρόνια να γίνει. Το πρόβλημα για να λυθεί θέλει χρόνο, χρήμα και ορθές παρεμβάσεις. Όσο για το τραμ, εδώ δεν έχουμε δρόμους, θα μιλάμε για τραμ; Πρώτα πρέπει να δούμε τα βασικά και σε μία δεύτερη φάση να δούμε και το ενδεχόμενο για τραμ. Εξάλλου και τεχνοδομικά, το τραμ μπορεί να μην είναι βιώσιμο για την Κύπρο. Καθώς θα πρέπει θα διακινούνται με αυτό αρκετές χιλιάδες κόσμου άρα θα πρέπει να αυξηθεί η ανάγκη μετακινήσεων. Επίσης το τραμ είναι ένα έργο που χρειάζεται πολλά εκατομμύρια για να γίνει».
Μπορεί το κράτος να υλοποιήσει αυτά τα έργα;
Συνοψίζοντας τα πιο πάνω ο κύριος Ζαβρίδης σημείωσε ότι δε θα ήταν εύκολο, αυτή τη στιγμή, να δούμε να ξεκινάνε πολύ μεγάλα έργα.
«Η ερώτηση είναι απλή. Μπορεί το κράτος να υλοποιήσει αυτά τα έργα; Και όταν λέω το κράτος δεν εννοώ μόνο αυτό καθ’ αυτό. Υπάρχουν οι εργολάβοι; Αυτή τη στιγμή έχει υπερθερμανθεί η οικονομία λόγω της μεγάλης οικοδομικής ανάπτυξης. Οπότε οι εργολάβοι έχουν απορροφηθεί αλλού. Ακόμη απουσιάζει το εργατικό δυναμικό. Δεν είναι εύκολο να γίνουν τέτοια έργα σήμερα στην Κύπρο. Επίσης το κράτος αδυνατεί. Έχει να πληρώσει αποζημιώσεις εκατομμυρίων για τις καταστροφές από τις πυρκαγιές, έχει μία σειρά από αντίστοιχα έξοδα. Στο προσκήνιο είναι και η ΑΤΑ, το Βασιλικό ενώ την ίδια στιγμή το Συμβούλιο Δημοσιονομικής Πολιτικής το προειδοποιεί να είναι προσεκτικό».
Ωστόσο, ο κύριος Ζαβρίδης, επανέλαβε ότι λύσεις υπάρχουν και καλό θα ήταν να ξεκινήσουν να εφαρμόζονται ένα – ένα κάποια από τα μέτρα ώστε σε βάθος χρόνου να υπάρξει αποτέλεσμα. «Όλα αυτά μπορούν να τα διαβουλευτούν οι πολιτικοί με ειδικούς, εμπειρογνώμονες και έχοντας καλή διάθεση να γίνει ένα πραγματικό πλάνο. Ένα πλάνο που να ακολουθείται και να παρακολουθείται. Κάθε χρόνο να αξιολογείται το τι έγινε, πόσα ξοδεύτηκαν και ούτω καθεξής. Το κάθε λεπτό του καθενός μας στο αυτοκίνητο, έχει κόστος στην οικονομία του τόπου. Αν σκεφτεί κανείς και το περιβαλλοντικό κόστος με το καυσαέριο ή το καύσιμο που εισαγάγει η χώρα για τα αυτοκίνητα είναι άλλα τόσα. Δυστυχώς, θα πρέπει να υπομένουμε για πολύ καιρό ακόμη στην κίνηση με την ευχή ότι θα υπάρξει, έστω και τώρα, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση κάποιων μέτρων. Αλλά για όλα αυτά, όπως προανέφερα, χρειάζεται πολιτική βούληση και χρήμα».
Το άρθρο Κυκλοφοριακό, ένας καθημερινός εφιάλτης. Το «φαινόμενο» Λεμεσός και οι δρόμοι που για 30 χρόνια… μένουν στα συρτάρια εμφανίστηκε πρώτα στο Cyprus Times.