Η Εθνική μας ως γνωστόν δεν κατάφερε να προκριθεί στα τελικά του Μουντιάλ του επόμενου καλοκαιριού αλλά κάποιοι άλλοι εξασφάλισαν από χθες την παρουσία τους παίρνοντας προκρίσεις. Από τους ομίλους της Ευρώπης, η Αγγλία έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα που τα κατάφερε μετά τη νίκη της με 5-0 επί της Λετονίας.
Χθες ολοκλήρωσαν επιτυχημένα τις διαδικασίες πρόκρισης πολλές χώρες της αφρικανικής ηπείρου. Μετά το Μαρόκο και την Τυνησία που ήταν οι δύο πρώτες χώρες που προκρίθηκαν στα τελικά, χθες ήταν η σειρά της Αιγύπτου, της Αλγερίας, της Γκάνας, της Νότιας Αφρικής, της Ακτής Ελεφαντοστού, της Σενεγάλης και του Πράσινου Ακρωτηρίου να πάρουν εισιτήρια.
Την πρόκριση της Αιγύπτου υπέγραψε ο Μο Σαλάχ με δύο γκολ στο καθοριστικό ματς με το Τζιμπουτί, ενώ σε αυτή της Αλγερίας πρωταγωνιστής ήταν ο Ριγιάντ Μαχρέζ που σκόραρε δύο φορές κόντρα στη Σομαλία στη νίκη με 3-0, νίκη που έδωσε το δικαίωμα στην Αλγερία να επιστρέψει σε τελικά Μουντιάλ από το 2014.
Εντυπωσιακό γεγονός και ότι η Γκάνα προκρίθηκε σε τελικά για πέμπτη φορά, αλλά η FIFA στην ιστοσελίδα της τόνισε κυρίως ότι τα κατάφερε να προκριθεί το Πράσινο Ακρωτήρι που έγινε η δεύτερη μικρότερη σε πληθυσμό χώρα στην ιστορία που φτάνει στα τελικά του Μουντιάλ: η νησιωτική αυτή χώρα έχει πληθυσμό μόλις 525.000 κατοίκους!
Αλλοθι
Και η περίπτωση του Πράσινου Ακρωτηρίου που προκρίθηκε και η περίπτωση των Νησιών Φερόε που παλεύουν να προκριθούν προβάλλονται πολύ από την παγκόσμια ομοσπονδία. Και οι δυο περιπτώσεις – κακά τα ψέματα – ελάχιστα απασχολούν τους ποδοσφαιρόφιλους του κόσμου, πλην των κατοίκων των συγκεκριμένων χωρών που φυσικά είναι υπερήφανοι για αυτό που βλέπουν από τις Εθνικές τους ομάδες.
Oι υπόλοιποι περιμένουν το Μουντιάλ για να δουν ματς ανάμεσα στις μόνιμες διεκδικήτριες ομάδες του μεγάλου τρόπαιου: η παρουσία στην Αμερική ομάδων όπως είναι το Πράσινο Ακρωτήρι και τα Νησιά Φερόε (ή το Κατάρ π.χ. που επίσης προκρίθηκε χθες από την ασιατική ζώνη ακολουθώντας το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία) δεν θα κάνει τη διοργάνωση ωραιότερη. Για τους παράγοντες της FIFA, ωστόσο, οι επιτυχίες των μικρών αποτελούν βάλσαμο για την ψυχή τους. Αφού φτιάχνουν ακόμα και τα προκριματικά στα μέτρα των μεγάλων (είναι αδύνατον π.χ. να αποκλειστεί σοβαρή ομάδα από τη Λατινική Αμερική) προβάλουν τα κατορθώματα των μικρών ως αποδείξεις ότι το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο κ.λπ. Οι ομάδες αυτές είναι άλλοθι.
Γελάνε
Μη νομίζετε ότι και η UEFA δεν κάνει άλλα ανάλογα. Εντυπωσιακή π.χ. είναι η περίπτωση του Αγίου Μαρίνου. Εχει δεχτεί τσουβάλια γκολ στα προκριματικά του Μουντιάλ στον όμιλο που βρίσκεται (δέκα από την Αυστρία π.χ.) αλλά έχει θεωρητικά πιθανότητες να βρεθεί σε μπαράζ Μουντιάλ (αν όχι να πάρει και πρόκριση) μέσω του Nations League. Αυτό γιατί η UEFA δίνει τη δυνατότητα να πάρουν μέρος στα μπαράζ που θα γίνουν για τα εισιτήρια του Μουντιάλ και οι πρώτοι των τεσσάρων κατηγοριών του Nations League.
Ο Αγιος Μαρίνος ήταν πρώτος μεταξύ των χειρότερων, δηλαδή πρώτος στο 4ο γκρουπ αφήνοντας πίσω στον όμιλό του το Γιβραλτάρ και το Λιχτενστάιν! Τι νόημα έχει αυτή η φόρμουλα διεξαγωγής προκριματικών που δεν επιβραβεύει τους καλύτερους; Δεν ξέρω. Πιθανότατα στη Νιόν γελάνε βλέποντας π.χ. τους Σουηδούς να μένουν χωρίς ελπίδες πρόκρισης ή τους Ιταλούς να αγκομαχούν, ενώ τα παιδιά του Αγίου Μαρίνου (όχι της Σαμαρίνας…) να ετοιμάζονται για μάχες με σκοπό να πάνε στις ΗΠΑ.
Ελπίδες
Στο παράδοξο αυτό σύστημα διεξαγωγής προκριματικών θα ήταν εύκολο να πω ότι ίσως ήταν καλύτερο η Εθνική μας να έχανε τα μπαράζ με τη Σκωτία και να έμενε στο δεύτερο γκρουπ του Nations League. Θα είχε ρεαλιστικές πιθανότητες να κερδίσει τον όμιλό της στο δεύτερο γκρουπ (τα παιχνίδια του θα ξεκινήσουν τον ερχόμενο Σεπτέμβρη) και να εξασφαλίσει μια θέση στα μπαράζ για το Euro2028, όπως τη σεζόν που είχε προπονητή τον Γουστάβο Πογιέτ.
Αλλά δεν το λέω αυτό. Διότι ναι μεν μπορεί να έχουν τρελαθεί στη Νιόν και να φτιάχνουν συστήματα προκριματικών που δίνουν ελπίδες πρόκρισης στο Μουντιάλ στον Αγιο Μαρίνο, αλλά δεν θα ξεχάσουμε και τα λίγα που ξέρουμε ζητώντας από την Εθνική μας να παίξει για να χάσει! Μας αρκεί που αποκλείστηκε και κάνουμε τους τρελούς για το τι έγινε – δεν θα αποτρελαθούμε τελείως…
Διαδηλώσεις
Μιας και ασχολήθηκα όλες αυτές τις μέρες με τα προκριματικά του Μουντιάλ να κάνω δυο ακόμα επισημάνσεις. Η πρώτη αφορά το γεγονός ότι στο ματς Ιταλία – Ισραήλ (3-0) είχαμε πάλι τεράστια επεισόδια ανάμεσα σε διαδηλωτές που ζητούσαν να μη γίνει το ματς και την ιταλική αστυνομία.
Παρά τη συμφωνία που έγινε ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστινιακή Αρχή δεν διαφαίνεται για την ώρα πιθανότητα ηρεμίας στα ματς ομάδων που προέρχονται από το Ισραήλ και ο λόγος είναι απλός: τα σπορ εξασφαλίζουν μεγάλη προβολή σε τέτοιου τύπου διαμαρτυρίες – ειδικά το ποδόσφαιρο. Το λέω γιατί στα ματς της Ευρωλίγκας, όπου συμμετέχουν η Μακάμπι και η Χάποελ δεν γίνεται περίπου τίποτα. Η δεύτερη επισήμανση αφορά την εμπλοκή του Ντόναλντ Τραμπ στη διοργάνωση που λέγεται Παγκόσμιο Κύπελλο.
Πανηγυρικά
Οι Ιρανοί προκρίθηκαν για το Μουντιάλ και το έκαναν πανηγυρικά. Ο αμερικανός πρόεδρος όμως δεν έχει δώσει τη συγκατάθεσή του για την παρουσία της ομάδας αυτής στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η λύση αρχικά είναι απλή: το Ιράν θα αγωνιστεί ή στο Μεξικό ή το πιθανότερο στον Καναδά. Αλλά δεν ξέρω αν ακόμα και ο αλγόριθμος που σίγουρα θα χρησιμοποιηθεί στην κλήρωση μπορεί να αποτρέψει την πιθανότητα να βρεθεί το Ιράν στις ΗΠΑ. Και γιατί έχει και καλή ομάδα και δεν αποκλείεται να προχωρήσει.
Βίζες
Οπως έχουμε καταλάβει όσοι παρακολουθούμε τα καμώματα του Τραμπ (πράγμα που και να θες δεν μπορείς να γλιτώσεις αφού είναι παντού…) ο τύπος δεν το έχει σε τίποτα από το να αρνηθεί βίζες εισόδου στους Ιρανούς πριν από έναν προημιτελικό π.χ. Να έχει εξασφαλίσει ο πρόεδρος της FIFA Τζιάνι Ινφαντίνο τη σιωπή του με αντάλλαγμα τη δική του αδράνεια στο ζήτημα του αποκλεισμού του Ισραήλ (όταν ακόμα υπήρχε στην επικαιρότητα…) το βλέπω δύσκολο. Δεν τον έχω για τόσο ικανό στις διαπραγματεύσεις τον Ελβετοϊταλό. Και μακάρι να κάνω λάθος…