Η ΑΕΚ πήγε στο Φάληρο για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, προκειμένου να αποδείξει πως είχε αφήσει πίσω της την κάκιστη εικόνα που είχε στο εντός έδρας παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ και έπειτα από μία εξαιρετική εμφάνιση κόντρα στην – πολύ χαμηλής δυναμικότητας – Αμπερντίν.
Οι Κιτρινόμαυροι πληγώθηκαν από την απουσία του Ελίασον, αλλά η εικόνα που παρουσίασαν στο πρώτο ημίχρονο ήταν ο απόλυτος καθρέφτης του προπονητή τους. Οταν αντιμετωπίζεις φοβισμένα έναν αντίπαλο, τότε είναι δεδομένο ότι οι όποιες πιθανότητες έχεις για να πάρεις κάτι καλό, μειώνονται αισθητά.
Είναι χαρακτηριστικό πως σε όλο το πρώτο μέρος η ΑΕΚ έδωσε την μπάλα στον Ολυμπιακό, έπαιζε με βαθιές μπαλιές και όλοι από όποιο σημείο και αν βρίσκονταν γυρνούσαν την μπάλα πίσω! Είναι επίσης γεγονός πως στα πρώτα 45′ η ΑΕΚ δεν έχει καν τελική προσπάθεια!
Στο β’ ημίχρονο η ΑΕΚ προσπάθησε να αναλάβει κάπως τον έλεγχο του αγώνα και την κυκλοφορία της μπάλας. Το πέτυχε για λίγα λεπτά, περίπου δέκα, όπου είχε και τη μοναδική καλή της στιγμή στο ματς με τον Γιόβιτς, αλλά μετά και τις αλλαγές, οι γηπεδούχοι έβγαλαν αντίδραση και η ΑΕΚ απλά γύρισε στα… παλιά.
Η ΑΕΚ «πονούσε» στο κέντρο της άμυνάς της όσο ποτέ άλλοτε. Οι τρεις φάσεις του Ολυμπιακού στο πρώτο μέρος είναι στην «καρδιά». Στην πρώτη ο Ελ Κααμπί παίρνει την κεφαλιά ανάμεσα σε Βίντα και Ρέλβας. Στη δεύτερη ο Ελ Κααμπί εκμεταλλεύεται την ασίστ του Ταρέμι και κερδίζει τον Ρέλβας, αλλά ο Στρακόσα του λέει «όχι». Στην τρίτη κέρδισε το πέναλτι με το οποίο οι Ερυθρόλευκοι προηγήθηκαν.
Σε ό,τι αφορά το β’ μέρος, μία στατική μπάλα στην καρδιά της περιοχής έφτανε για να τελειώσει το ματς, από τον Ταρέμι. Τέσσερις φάσεις δηλαδή, τέσσερις μεγάλες ευκαιρίες για γκολ. Πώς να διεκδικήσεις μετά δηλαδή κάτι παραπάνω;
Οσο για μετά το 2-0, η ΑΕΚ απλά έπαιξε για να μη δεχθεί περισσότερα γκολ και όταν έχεις αυτή τη νοοτροπία, είναι μαθηματικά βέβαιο πως δεν μπορείς να ελπίζεις…