Ας μην εστιάσουμε μόνο στον Ράφα Μπενίτεθ. Ωρες ώρες χρειάζεται να πέφτει η ματιά και σε ανθρώπους που συνήθως βρίσκονται σε δεύτερο πλάνο αλλά ξαφνικά ζουν στον αφρό της επικαιρότητας. Εχουν τη δική τους ευκαιρία. Για λίγο; Για περισσότερο; Κοντά στις 40 ημέρες βρέθηκε στον πάγκο του Παναθηναϊκού ο Χρήστος Κόντης, έζησε το όνειρό του, πάλεψε να δώσει τον καλύτερό του εαυτό και να πείσει πως αξίζει κάτι περισσότερο.
Το πρώτο εφετινό ευρωπαϊκό ματς του Τριφυλλιού, ήταν και το καλύτερο για τον Ελληνα προπονητή. Εκεί πίστεψε πως «όλα γίνονται». Το 4-1 εκτός έδρας απέναντι στην Γιουνγκ Μπόις υπήρξε μια νίκη που τόσο είχε ανάγκη ο οργανισμός των Πρασίνων. Μια από τις μεγαλύτερες σε έκταση στην ιστορία για τον Παναθηναϊκό. Και με τους ποδοσφαιριστές να δείχνουν απελευθερωμένοι μετά τη θητεία του Βιτόρια και να στηρίζουν με λόγια και πράξεις τον Κόντη. Ποιος αλήθεια μπορεί να ξεχάσει τις ατάκες υπέρ του τεχνικού από τον Μπακασέτα ή και τον Σιώπη; Είχε κερδίσει τα αποδυτήρια ο προπονητής και με δεδομένο πως το συμβόλαιο και η ανακοίνωση δεν μιλούσαν για «υπηρεσιακό», αρκετοί πίστεψαν ότι θα προκύψει συνέχεια και άρα παράταση συνεργασίας.
Όλα, όμως, σε μια ισχυρή ομάδα καθορίζονται από τι βαθμούς βάζει στο σακούλι της. Το 1-2 με την Γκόου Αχεντ Ινγκλς και μάλιστα με ανατροπή, σηματοδότησε την αντίστροφη μέτρηση για τον Χρήστο Κόντη. Εκεί, όπως λέγεται, ελήφθη η απόφαση για δραστικές αποφάσεις. Και λίγες ημέρες μετά, άρχισαν οι επαφές με τον Ράφα Μπενίτεθ και η συμφωνία με τον Ισπανό που «έκλεισε» πολύ νωρίτερα από τις ανακοινώσεις της Παρασκευής. Απλά όλα θέλουν τον τρόπο τους. Οποιος δε έβλεπε τον Κόντη στους αγώνες του Παναθηναϊκού απέναντι στον Αρη και τη Φέγενορντ, σίγουρα θα καταλάβαινε την ψυχολογική του κατάσταση. Λες και κάτι του ξέφυγε από τα χέρια. Κάτι που ήθελε τόσο πολύ. Αλλά για τους γνωρίζοντες, έδειξε πως το λέει η καρδιά του, άφησε το στίγμα του και πέρασε ιδέες που φάνηκαν στο χορτάρι.