Δεν είναι η πρώτη φορά που στο ΠΑΣΟΚ έρχονται αντιμέτωποι με το όνομα «Αλέξης Τσίπρας». Μια επικείμενη δήλωση προθέσεων, όπως εξέλαβαν αρκετά στελέχη του κόμματος την παραίτησή του, ήταν από τους περισσότερους αναμενόμενη. Αυτό που εμφανώς δεν είχε αποφασιστεί ήταν η διαχείρισή της: η κεντρική «γραμμή» έκανε λόγο για «εσωτερικό θέμα του ΣΥΡΙΖΑ», ενώ μόνο μεμονωμένα υπήρξαν στελέχη που τηρούσαν μια πιο επικριτική στάση απέναντι στον πρώην πρωθυπουργό – οι μεν, στη Χαριλάου Τρικούπη, εμφανώς δεν ήθελαν να φανεί πως έρχονται σε αντιπαράθεση ή λοιδορούν πρώην ψηφοφόρους του Τσίπρα για τις επιλογές τους στη διάρκεια της κρίσης, ενώ οι δε απευθύνονταν, υπό μια έννοια συσπειρωτικά, στον βαθύ πυρήνα του κόμματος, στον οποίο η αντιπάθεια για τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι διαχρονική.
Ένα αιχμηρό σχόλιο
Η ήπια διαχείριση άλλαξε με την ανακοίνωση της παραίτησης – ειδικά από την στιγμή που ο Τσίπρας έκανε λόγο για τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης και τις «ιδιοτέλειες» τους, αιχμή που απευθυνόταν και στο ΠΑΣΟΚ για τα στάσιμα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις και για την επιμονή στην αυτόνομη πορεία. Το πρώτο σχόλιο από τον Νίκο Ανδρουλάκη («από την πρώτη στιγμή που ο πρώην πρωθυπουργός παραιτήθηκε από πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σχεδίασε και σκηνοθέτησε τη διάλυση του κόμματός του στο παρασκήνιο») ήταν πολύ αιχμηρό και αιχμηρό στον τρόπο με τον οποίο η Χαριλάου Τρικούπη θα αντιμετωπίσει, όταν χρειαστεί, το όποιο εγχείρημα του πρώην πρωθυπουργού – ως μια προσπάθεια καταδικασμένη να αποτύχει, γιατί σε αυτήν ηγείται ένα τοξικό αλλά και αναποτελεσματικό πρόσωπο που δρα στο παρασκήνιο. Καθόλου τυχαίο δεν ήταν το γεγονός πως ο Ανδρουλάκης υπενθύμισε, στην ίδια παρουσία του, πως για το 41% της ΝΔ το 2023 ευθύνεται η «αντιπολίτευση Τσίπρα».
Οι κρυφοί φόβοι
Σε δεύτερο χρόνο, μετά την όποια κίνηση Τσίπρα, στη Χαριλάου Τρικούπη γνωρίζουν πως θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενες τάσεις φυγής, κυρίως μεσαίων στελεχών και προσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης – οι εσωκομματικοί παίκτες της κεντρικής σκηνής δεν έχουν εκφράσει ούτε δημόσια ούτε ιδιωτικά τέτοιες σκέψεις, ενώ κάποιοι εξ αυτών, όπως ο Χάρης Δούκας, έχουν προβεί και στις σχετικές δηλώσεις για την παραμονή τους στο ΠΑΣΟΚ. Εκεί εκτιμούν πως θα μετρήσουν τόσο οι δημοσκοπήσεις όσο και η στάση που θα έχουν κρατήσει όλες οι πλευρές.
Σε επίπεδο ποσοστού, λόγω της αντιμετώπισης του προσώπου Τσίπρα στην κομματική βάση που «έμεινε στα δύσκολα» (επικρατεί κυρίως οριζόντια αντιπάθεια, και σε πιο αριστερόστροφους ή παπανδρεϊκούς, που δεν νοιάζονται αν η σχέση του Γιώργου Παπανδρέου με τον Τσίπρα έχει αποκατασταθεί, γιατί θυμούνται την περίοδο της κρίσης), δεν εκτιμούν πως η πτώση του ΠΑΣΟΚ λόγω Τσίπρα θα είναι μεγάλη – και γι’ αυτό επικαλούνται και τις σχετικές δημοσκοπήσεις.
Ο μεγάλος φόβος είναι αφενός η δημοσιότητα (ειδικά αν, όπως είπε ο Παύλος Γερουλάνος, η βελόνα μείνει κολλημένη μετά το δίμηνο) και αφετέρου η πιθανότητα αυτή η μία-μιάμιση μονάδα που μπορεί να «μετακομίσει» στο ενδεχόμενο σχήμα Τσίπρα να είναι ικανή για να θέσει τη δεύτερη θέση, δηλαδή αυτή του κυρίαρχου προοδευτικού πόλου, υπό αμφισβήτηση.