Η ΑΕΚ πήγε στη Σλοβενία σε κατάσταση ευφορίας, αλλά ο Μάρκο Νίκολιτς με τον δικό του τρόπο και με αυτά που έλεγε, «χτυπούσε» το καμπανάκι! Από τη μία το σερί των 13 αγώνων χωρίς ήττα, που δεν ήταν απόλυτα αντιπροσωπευτικό, από την άλλη το πανηγύρι που στήνεται μετά από κάθε παιχνίδι, συν όλο αυτό το show με τον Μουκουντί, δε θέλει και πολύ να «αδειάσει» το μυαλό.
Και όμως κόντρα στην Τσέλιε, η ΑΕΚ που δυσκολευόταν να προηγηθεί, βρήκε το γκολ που έψαχνε από πολύ νωρίς και αντί να «χτίσει» πάνω σε αυτό, έχασε τη μπάλα μεταφορικά και κυριολεκτικά. Δεν μπορούσε να έχει καλή κυκλοφορία, οι παίκτες της έχαναν κάθε μονομαχία στον αγωνιστικό χώρο, δεν έβγαζαν ένταση, υστερούσαν σε ταχύτητα αλλά και συνδυαστικό ποδόσφαιρο και φυσικά σε αποτελεσματικότητα.
Μιας και είπα ότι έχασε η ΑΕΚ τη μπάλα, δείτε λίγο το παρακάτω στατιστικό:
Στο 22’ οι μεταβιβάσεις ήταν 139-33.
Στο 32’ ήταν 186-66, με την κατοχή της μπάλας να είναι 70%-30
Στο ημίχρονο δεν ήταν 318 (288) – 139 (114) και η κατοχή της μπάλας 62%-38%.
Στο τέλος της αναμέτρησης η στατιστική εικόνα του αγώνα ήταν η ακόλουθη
57%-43% σε ότι αφορά την κατοχή της μπάλας
19-8 οι τελικές προσπάθειες
9-4 τα κόρνερ
506 (444) – 328 (268) οι μεταβιβάσεις.
Το ματς το διάβασε λάθος και ο Νίκολιτς. Επέλεξε να ξεκινήσει με μία διάταξη που μπορούσε πολύ εύκολα να αλλάξει είτε σε 4-3-3 (έχοντας στον άξονα τον Γκρούγιτς στο «6» και μπροστά τους ως «8άρια» τους Πινέδα και Μαρίν) είτε σε 4-2-3-1 ή 4-4-1-1 με τον Ρουμάνο να παίζει ως «δεκάρι» ή πίσω από τον φορ.
Ωστόσο η παρουσία του Γκρούγιτς αντί να δώσει ασφάλεια, αφαίρεσε ταχύτητα και ένταση και αυτό κόστισε. Επίσης ο Μαρίν έκανε κάκιστο παιχνίδι και αυτό φάνηκε ειδικά από τη στιγμή που στη θέση του πέρασε ο Μάνταλος και η ΑΕΚ κυκλοφόρησε καλύτερα τη μπάλα, αλλά είχε άλλα θέματα.
Συγκεκριμένα με την είσοδο των Μάνταλου (αντί του Μαρίν) και Κοϊτά (αντί του Ελίασον) και ακόμα περισσότερο μετά την είσοδο του Πιερό αντί του Γκρούγιτς, η ΑΕΚ έπαιξε με δύο επιθετικούς (Γιόβιτς και Πιερό), δύο ακραίους (Κουτέσα και Κοϊτά) και στα χαφ τους Μάνταλο και Πινέδα, με αποτέλεσμα η διάταξη όταν έκανε επίθεση η ΑΕΚ να μοιάζει με 4-2-4, αλλά τις γραμμές να ανοίγουν και το κενό ανάμεσα σε επίθεση και μεσαία γραμμή και αυτής με την άμυνα να μεγαλώνει και η Τσέλιε να βρίσκει πολλούς χώρους.
Είναι γεγονός πως αν ψάξεις να βρεις παίκτες που διακρίθηκαν θα πρέπει να ψάξεις πολύ. Ο Στρακόσα έκανε ένα λάθος με τα πόδια, αλλά αν δεν υπήρχε αυτός κάτω από τα γκολπόστ το σκορ θα μπορούσε να είχε ξεφύγει. Επίσης ο Γιόβιτς έκανε μεν καλό ματς, αλλά από την άλλη είδε τον Κοβάσεβιτς να μην έχει τόση συμμετοχή και να σκοάρει τρεις φορές.
Όπως και να έχει όταν έχεις δεχθεί τρία γκολ και ο αντίπαλος έχει και δύο δοκάρια, κάτι δεν έχει πάει καθόλου καλά και όπως είπε ο Μάρκο Νίκολιτς θα πρέπει να το βρει ο ίδιος και να το διορθώσει.
Η ήττα κάποια στιγμή θα ερχόταν. Αυτό είναι νομοτελειακό. Ήρθε μετά από 13 ματς. Δεν ήρθε η συντέλεια του κόσμου, ούτε χάθηκε τίποτα. Απλά η προσγείωση από αυτούς που είχαν ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη ήρθε απότομα. Όχι όμως για αυτούς που κατέγραφαν τα πράγματα ως έχουν.
Το βασικό ζητούμενο σε αυτή την περίπτωση είναι το πως θα διαχειριστείς αυτό το αρνητικό αποτέλεσμα. Χρειάζεται ψυχραιμία και όχι πανικός. Η ΑΕΚ είναι μία νέα ομάδα και θα έρθει και το σημείο που θα έχει σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή της, όπως θα έρθει και η στιγμή που θα παίξει και σε καλύτερο τέμπο και καλύτερο ποδόσφαιρο.
Θα ήταν τέλειο να ξεκινήσει η ΑΕΚ με το δεξί στη League Phase και με εκτός έδρας νίκη. Όμως αυτό που έχει σημασία είναι να πάρει όλα τα εντός έδρας ματς και να διεκδικήσει αλλού πλέον τους βαθμούς που έχασε στη Σλοβενία. Μέχρι όμως το επόμενο ευρωπαϊκό της παιχνίδι, προέχει αυτό με την Κηφισιά.