Ο ΠΑΟΚ έφυγε με άδεια χέρια από το Βίγκο, γνωρίζοντας την ήττα με 3-1 από τη Θέλτα, αλλά αυτό που μένει ως κοινός παρονομαστής δεν είναι μόνο το σκορ. Είναι η επαναλαμβανόμενη αδυναμία της ομάδας να διαχειριστεί τα τελευταία λεπτά του πρώτου μέρους και την έναρξη της επανάληψης – το λεγόμενο «νεκρό» διάστημα που έχει στοιχίσει ήδη πάρα πολλά στη φετινή σεζόν.
Σαν μια κακή επανάληψη από την Τρίπολη, ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε στο «Balaídos», έδειχνε να έχει το πάνω χέρι, αλλά μέσα σε λίγα λεπτά κατέρρευσε. Το γκολ του Άσπας στο 45+2’ ήρθε σαν μαχαιριά. Δεν ήταν απλώς η ισοφάριση, αλλά η πλήρης αλλαγή της ψυχολογίας. Οι «ασπρόμαυροι» έφυγαν για τα αποδυτήρια με σκυμμένα κεφάλια, απογοητευμένοι και αποκαμωμένοι, αντί για σίγουροι και αποφασιστικοί.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά. Το ίδιο μοτίβο εμφανίζεται ξανά και ξανά: στη Λιβαδειά, ο ΠΑΟΚ ισοφαρίζει στο 36’, μόνο για να δεχθεί το 2-1 τέσσερα λεπτά αργότερα. Στην Κροατία, απέναντι στη Ριέκα, ένα γκολ του Μέναλο στο 39’ έκρινε εκείνη την αναμέτρηση. Και βέβαια, στην Τρίπολη, το γκολ του Εμμανουηλίδη στην εκπνοή του ημιχρόνου, που άλλαξε όλη τη ροή του αγώνα. Όλα αυτά δείχνουν πως δεν πρόκειται πια για σύμπτωση.
Η στατιστική μιλάει από μόνη της: 7 από τα 12 γκολ παθητικό φέτος έχουν σημειωθεί στο διάστημα 40’-55’. Τα τέσσερα στο τέλος του πρώτου μέρους και άλλα τρία με το καλημέρα της επανάληψης. Ένα διάστημα που αποδεικνύεται καταστροφικό, τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά. Γιατί αυτά τα «γκολ μπάζερ» δεν είναι απλώς γκολ – είναι πλήγματα στην αυτοπεποίθηση, που κόβουν τα πόδια της ομάδας και της αφαιρούν ενέργεια, πείσμα και καθαρό μυαλό.
Ο ίδιος ο Λουτσέσκου είχε προειδοποιήσει πριν το ματς με τη Θέλτα, λέγοντας πως «το γκολ στην Τρίπολη άλλαξε όλη τη ροή του αγώνα». Στο Βίγκο, το πάθημα δεν έγινε μάθημα. Αντί να πάει στα αποδυτήρια με προβάδισμα, ο ΠΑΟΚ το πέταξε στα σκουπίδια. Και το χειρότερο; Βγήκε στην επανάληψη με σκυμμένο κεφάλι, ενώ η Θέλτα πατούσε το γκάζι με αυτοπεποίθηση. Το αποτέλεσμα; Ένα δεύτερο ημίχρονο που εξελίχθηκε σε μονόπρακτο, με τους Ισπανούς να μην αφήνουν κανένα περιθώριο αντίδρασης.
Το «νεκρό» δεκαπεντάλεπτο (40’-55’) είναι πια το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΠΑΟΚ. Δεν είναι μόνο θέμα τακτικής, αλλά κυρίως πνευματικής αντοχής. Εκεί που «καίει» η μπάλα, εκεί που χρειάζεται χαρακτήρας και διαχείριση, η ομάδα δείχνει ευάλωτη. Αν αυτό δεν αλλάξει, καμία τακτική ή έμπνευση δεν θα αρκεί για να κρατήσει τον ΠΑΟΚ ζωντανό στην Ευρώπη και στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Το ερώτημα που μπαίνει τώρα είναι ξεκάθαρο: μπορεί ο ΠΑΟΚ να «σβήσει» αυτή τη μαύρη τρύπα στο παιχνίδι του; Αν δεν το κάνει άμεσα, οι χαμένες ευκαιρίες θα συνεχίσουν να στοιχειώνουν κάθε προσπάθεια διάκρισης.