Κάποτε, στο Μάρασι (Στάδιο Λουίτζι Φεράρις), τα κυριακάτικα απογεύματα είχαν χρώμα γαλάζιο και λευκό. Η Σαμπντόρια δεν ήταν απλώς μια ομάδα, ήταν το καμάρι μιας πόλης, που ζούσε ανάμεσα στη «θάλασσα και στα όνειρα». Ο Τζιανλούκα Βιάλι χαμογελούσε, ο Ρομπέρτο Μαντσίνι «ζωγράφιζε» και η Γένοβα… τραγουδούσε. Τριάντα χρόνια μετά, τα τραγούδια σώπασαν και το «καράβι» δείχνει να χάνει τη ρότα του. Η πρωταθλήτρια που κάποτε αμφισβήτησε τους μεγάλους της Ιταλίας, δίνει τώρα μάχη, για να μη χαθεί εντελώς στη λήθη και να θυμίσει πως υπήρξε.
Τα χρόνια πέρασαν και μαζί τους «έσβησε» η λάμψη. Κακοί διοικητικοί χειρισμοί, οικονομικά χρέη και αλλεπάλληλες αλλαγές προπονητών, μετέτρεψαν μια κάποτε υποδειγματική ομάδα, σε σκιά του εαυτού της. Οι εξέδρες άδειασαν, το πάθος «κρύφτηκε» κάτω από την απογοήτευση, και εκεί που άλλοτε ακουγόταν ο ύμνος της νίκης, τώρα κυριαρχεί η σιωπή. Η Σαμπντόρια δεν παλεύει πια για τίτλους, αλλά για την ίδια της την ύπαρξη, σε μια αποστολή… (im)possible!
Η δόξα της Γένοβας
Η ιστορία της Σαμπντόρια δεν πρέπει να σβήσει έτσι απλά. Τη σεζόν 1990/91, με τον Βούγιαντιν Μπόσκοφ στον πάγκο, η Σαμπντόρια θα κατακτήσει το πρώτο και μοναδικό μέχρι σήμερα πρωτάθλημα της ιστορίας της. Ένα χρόνο νωρίτερα, είχε πανηγυρίσει το Κύπελλο Κυπελλούχων (1989-90), ενώ τη σεζόν 1991-92 έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (Champions League), αλλά ηττήθηκε από την Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ με σκορ 1-0 στο «Γουέμπλεϊ».
Στη συλλογή της υπάρχουν ακόμα, το ιταλικό Super Cup (1991-92), το Κύπελλο Ιντερτότο (2007-08) και τέσσερα Κύπελλα Ιταλίας (1984-85, 1987-88, 1988-89, 1993-94).
Τα «αστέρια» της Σαμπντόρια
Πολλοί παίκτες έχουν φορέσει τη φανέλα του ιταλικού συλλόγου. Τη φανέλα που κάποτε είχε την αίγλη και ξεπερνούσε τα ιταλικά σύνορα. Άλλοι εντυπωσίασαν, ενώ κάποιοι ήταν απλά περαστικοί. Ονόματα όπως του Γιούργκεν Κλίνσμαν, του Ρουντ Χούλιτ, του Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν, του Γκρέιαμ Σούνες και άλλα πολλά, έχουν αγωνιστεί με τα χρώματα της ομάδας.
Ωστόσο, δύο παίκτες υπήρξαν ιστορικοί για τη Σαμπντόρια. Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι και ο Τζιανλούκα Βιάλι δεν αγωνίστηκαν απλά για την ομάδα. Έγιναν «σημαίες» στη Γένοβα. Συνυπήρξαν με τους Πιέτρο Βιέρκοβουντ, Μορένο Μανίνι και Ατίλιο Λομπάρντο, σε μία περίοδο που η Σαμπντόρια αντιπροσώπευε το ρομαντικό ποδόσφαιρο. Το πάθος και τη φαντασία.
Ο Βιάλι αγωνίστηκε οκτώ χρόνια στη Σαμπντόρια, πραγματοποιώντας 328 συμμετοχές, με 141 γκολ και 34 ασίστ. «Στέφθηκε» μαζί της πρωταθλητής, σήκωσε τρία Κύπελλα (1984-85, 1987-88, 1988-89), το Super Cup Ιταλίας, το Κύπελλο Κυπελλούχων, ενώ βρισκόταν τόσο στην ομάδα που έφτασε στον τελικό του «Γουέμπλεϊ» το 1992, όσο και σε αυτή που έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων τη σεζόν 1988-89, αλλά ηττήθηκε ξανά από τους «μπλαουγκράνα» (2-0). Το 1992 άφησε την αγαπημένη του Σαμπντόρια για τη Γιουβέντους. Υπήρξε μέλος μιας εντυπωσιακής επιθετικής γραμμής, στο πλευρό του Μαντσίνι.
Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι φόρεσε τη φανέλα της Σαμπντόρια για 15 χρόνια. Αποτελεί τον κορυφαίο παίκτη του συλλόγου σε εμφανίσεις (567), σε γκολ (172) και σε ασίστ (127). Έχει πανηγυρίσει τους ίδιους τίτλους με τον Βιάλι, με μοναδική εξαίρεση το Κύπελλο Ιταλίας της σεζόν 1993-94. Το 1997 αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής της Σαμπντόρια, του συλλόγου που συνέχισε να αγαπάει και μετά το τέλος της καριέρας του.
Η «σκληρή» πραγματικότητα και η υπόσχεση του Μαντσίνι
Τη σεζόν 2024-25 η Σαμπντόρια βρέθηκε πολύ κοντά στον υποβιβασμό από τη Serie B, αφού τερμάτισε στην 17η θέση του πρωταθλήματος με 41 βαθμούς, μόλις δύο περισσότερους από τη 18η Μπρέσια και τη 19η Τσιταντέλα που «έπεσαν» κατηγορία.
Φέτος μετά από επτά αγωνιστικές, βρίσκεται στη 18η θέση της Serie B με πέντε βαθμούς. Πραγματοποιεί χειρότερο ξεκίνημα από την περσινή σεζόν, αφού μετράει μία νίκη, δύο ισοπαλίες και τέσσερις ήττες, ενώ τότε είχε δύο νίκες, ισάριθμες ισοπαλίες και τρεις ήττες στις πρώτες επτά αναμετρήσεις.
Το γεγονός πως απουσιάζει τρία χρόνια από την Serie A (σεζόν 2022-23), όταν τερμάτισε στην τελευταία θέση με 19 βαθμούς, είναι αυτό που ανησυχεί τους φίλους της και τον Ρομπέρτο Μαντσίνι. Ο καταξιωμένος πρώην τεχνικός της Ίντερ και της Μάντσεστερ Σίτι, μπορεί να μην προπονεί τώρα κάποια ομάδα, αλλά παρακολουθεί την αγαπημένη του Σαμπντόρια.
«Είναι λυπηρό να βλέπω τη Σαμπντόρια σε αυτή την κατάσταση. Θα τελειώσω την καριέρα μου εδώ», δήλωσε ο Μαντσίνι.
Mancini sulla @Sampdoria: “Fa male vederla in questa situazione. Finirò la carriera lì”
https://t.co/2N8AArIV5E pic.twitter.com/hUna1oi02E
— Gianluca Di Marzio (@DiMarzio) October 11, 2025
Η καθοδική πορεία της Σαμπντόρια κάνει πολλούς φίλους του αθλήματος να νιώθουν όπως και Μαντσίνι. Άλλωστε πρόκειται για μία ιστορική ομάδα της Ιταλίας, που πλέον βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην «καταστροφή».
Και όμως, μέσα στα «συντρίμμια», κάτι παραμένει όρθιο. Είναι οι σημαίες που ανεμίζουν ακόμα στο λιμάνι της Γένοβας. Οι φωνές των λίγων πιστών που δεν εγκαταλείπουν τις εξέδρες. Τα βλέμματα των παιδιών που φορούν τη φανέλα της ομάδας, χωρίς να έχουν δει τον Βιάλι ή τον Μαντσίνι να σκοράρουν με αυτή. Χάρη σε αυτά, η Σαμπντόρια είναι ακόμα «ζωντανή» και παλεύει, με την αποστολή της να μην είναι πραγματικά… impossible!