Η διαρροή του μνημονίου συνεργασίας για τη Νέα Τούμπα, το οποίο παραδόθηκε από τον ΑΣ ΠΑΟΚ στην ΠΑΕ δυο μέρες νωρίτερα, αποτέλεσε τη σπίθα για μια νέα δημόσια αντιπαράθεση.
Το έγγραφο, που ήρθε χθες στη δημοσιότητα μέσω του Metrosport.gr, προκάλεσε την έντονη και ειρωνική αντίδραση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, η οποία ευχαρίστησε δημοσίως τον Ερασιτέχνη για τον τρόπο κοινοποίησης: «Ευχαριστούμε την ηγετική ομάδα του ΑΣ και το φίλα προσκείμενο σ’ αυτήν Μέτροσπορτ για τη δημοσιοποίηση του τροποποιημένου μνημονίου», ανέφερε χαρακτηριστικά η ανακοίνωση, αφήνοντας σαφείς αιχμές ως προς τα κίνητρα της άλλης πλευράς.
Στην ίδια τοποθέτηση, η ΠΑΕ υπογράμμισε πως πλέον «ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει ποιοι πραγματικά θέλουν και ποιοι όχι την κατασκευή της νέας Τούμπας από τον Ιβάν Σαββίδη», δίνοντας σαφή πολιτική και θεσμική διάσταση στη διαφωνία. Με άλλα λόγια, το περιεχόμενο του μνημονίου θεωρείται από την ΠΑΕ αποκαλυπτικό – όχι μόνο για τις απαιτήσεις του Α.Σ., αλλά και για την πραγματική στάση του απέναντι στο έργο.
Στην ΠΑΕ θεωρούν πως το κείμενο που παραδόθηκε διαφέρει ουσιαστικά από όσα συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο της τεχνοκρατικής επιτροπής και επισημαίνουν ότι χρειάζονται «σοβαρές και ουσιαστικές διορθώσεις» πριν λάβει την τελική του μορφή. Υπενθυμίζεται ότι η συγκεκριμένη επιτροπή είχε συγκροτηθεί ακριβώς με στόχο να υπάρξει κοινός βηματισμός ΠΑΕ – ΑΣ ώστε να προχωρήσει χωρίς εμπόδια το μεγαλύτερο έργο υποδομής στην ιστορία του συλλόγου.
Ωστόσο, παρά την κλιμάκωση, κύκλοι της ΠΑΕ διαμηνύουν ότι δεν υπάρχει πρόθεση ρήξης, αλλά προσήλωση στην εξεύρεση λύσης. «Η κοινή λογική πρέπει να αποτελεί οδηγό», σχολίαζαν χαρακτηριστικά, δείχνοντας πως εξακολουθούν να επιδιώκουν συμφωνία – αρκεί αυτή να εξασφαλίζει τη νομική και λειτουργική ομαλότητα του έργου.
Από την πλευρά του ΑΣ ΠΑΟΚ, η στάση είναι diametrically different. Το επιχείρημα είναι ότι η διαρροή δεν είχε στόχο την ένταση, αλλά τη «διαφάνεια» και την ενημέρωση της κοινωνίας του ΠΑΟΚ για ένα ζήτημα κομβικό για το μέλλον του συλλόγου. Ωστόσο, στην ΠΑΕ βλέπουν πίσω από αυτή την επιλογή μία μορφή πίεσης και προσπάθεια δημιουργίας κλίματος.
Το βέβαιο είναι ότι το μνημόνιο, αντί να λειτουργήσει ως καταλύτης για την υπογραφή της τελικής συμφωνίας, έφερε στην επιφάνεια νέα σημεία τριβής, που αφορούν τόσο την κατανομή δικαιωμάτων στη μελλοντική έδρα του συλλόγου όσο και ζητήματα οικονομικής διαχείρισης και εμπορικής αξιοποίησης.
Η υπόθεση είναι πλέον ανοιχτή και οι επόμενες ημέρες αναμένεται να είναι κρίσιμες. Αν δεν υπάρξει συνεννόηση, το χρονοδιάγραμμα για τη Νέα Τούμπα κινδυνεύει να μετατραπεί από τεχνικό ζήτημα σε εσωτερικό «πόλεμο χαρακωμάτων», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον ενός έργου που προβάλλεται ως «εμβληματικό» όχι μόνο για τον ΠΑΟΚ, αλλά και για την πόλη της Θεσσαλονίκης.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η συζήτηση δεν έχει ολοκληρωθεί – αντιθέτως, τώρα μόλις αρχίζει.
Η υπόθεση, όμως, δεν αφορά μόνο τις σχέσεις δύο θεσμικών πλευρών του συλλόγου. Αγγίζει και την ίδια την ψυχολογία του κόσμου του ΠΑΟΚ, ο οποίος παρακολουθεί με ανησυχία τις εξελίξεις. Για μία μεγάλη μερίδα οπαδών, η Νέα Τούμπα δεν είναι απλώς ένα κατασκευαστικό έργο· είναι ζήτημα ιστορικής δικαίωσης και συμβολικής μετάβασης του συλλόγου στη νέα εποχή. Γι’ αυτό και κάθε σημάδι καθυστέρησης ή εσωτερικής σύγκρουσης αντιμετωπίζεται ως απειλή.
Δεν λείπουν, επίσης, οι φωνές που επισημαίνουν ότι η διαφωνία, αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, μπορεί να ανοίξει δρόμο για περαιτέρω πόλωση, ακόμη και για εργαλειοποίηση του ζητήματος στο δημόσιο λόγο. Ειδικά αν συνυπολογιστεί πως το έργο της Νέας Τούμπας εμπλέκει φορείς, χρηματοδοτικά εργαλεία, δέσμευση του ιδιοκτήτη και πολιτικές αποφάσεις, γίνεται σαφές ότι κάθε ρήγμα επικοινωνίας μπορεί να έχει κόστος πολύ μεγαλύτερο από μια εσωτερική κόντρα.
Σε αυτό το περιβάλλον, η επόμενη κίνηση θα είναι καθοριστική: είτε θα οδηγήσει σε επαναπροσέγγιση, είτε θα βαθύνει το ρήγμα. Το ζητούμενο, όπως τονίζουν αρκετοί που παρακολουθούν από κοντά τις διαπραγματεύσεις, δεν είναι ποιος θα «κερδίσει» επικοινωνιακά, αλλά αν θα χαθεί πολύτιμος χρόνος σε μια περίοδο όπου το έργο χρειάζεται συναίνεση, ταχύτητα και καθαρό θεσμικό πλαίσιο – όχι δημόσιες κόντρες και διαρροές.