Δεν θα μπορούσαν να αποτυπωθούν καλύτερα τα στοιχεία δύο ομάδων, όπως έγινε το βράδυ της Κυριακής ανάμεσα σε ΑΕΚ και Άρη στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ένα ματς στο οποίο αποτυπώθηκαν όσα καλά και όσα… στραβά τις χαρακτηρίζουν.
Η ΑΕΚ παρουσιάστηκε δημιουργική, αλλά χωρίς την αντίστοιχη αποτελεσματικότητα στο τελείωμα. Ο Άρης, αντίθετα, είχε τίμια αμυντική λειτουργία, όμως επιθετικά παρέμεινε ακίνδυνος με τον ίδιο προβληματικό τρόπο που δεν τον αισθάνονται οι αντίπαλες άμυνες από το ξεκίνημα της σεζόν. Πλην εξαιρέσεων φυσικά…
Εκεί είναι και το πρόβλημα της ομάδας του Χιμένεθ… Ακόμα και να κέρδιζε την ΑΕΚ, ακόμα και αν πήγαινε μέσα το δοκάρι του Παναγίδη ή η μεγάλη ευκαιρία του Πέρεθ στο 48′, δεν θα διορθωνώταν το προφανές. Οτι, δηλαδή, δύο μήνες οι Θεσσαλονικείς έχουν φτάσει να είναι στάσιμοι σε… εκνευριστικό σημείο, αδυνατώντας να πράξουν ακόμα και αυτά που είναι αυτονότητα ποδοσφαιρικά. Να αλλάξουν, δηλαδή, μερικές πάσες. Μόνο 81 είχαν στο αντίπαλο μισό και μετα βίας πέντε επαφές με τη μπάλα στην περιοχή της ΑΕΚ, η οποία είχε 56 (!) σε εκείνη του Άρη.
Ο Χιμένεθ είχε δεδομένο πλάνο: να περιορίσει πρώτα το παιχνίδι στα 2/4 του γηπέδου με τις γραμμές κοντά για να μην βγουν οι αντίπαλοι στα μεσοδιαστήματα. Παρ’ όλα αυτά, η ΑΕΚ έβρισκε εύκολα τρόπο να δημιουργήσει είτε κάθετα είτε από την πλευρά του Φαντιγκά, φτάνοντας άνετα στην περιοχή. Μόνο εκεί –στο τελείωμα των φάσεων– λειτούργησε σωστά ο ΑΡΗΣ αμυντικά, απομακρύνοντας κινδύνους πριν χρειαστεί ο Διούδης να επέμβει σοβαρά. Από εκεί και πέρα, όλα τα υπόλοιπα «πονούσαν».
Ο Νίκολιτς ουσιαστικά γέμισε τον άξονα με έξι παίκτες, φέρνοντας προς τα μέσα Καλοσκάμη και Ζοάο Μάριο. Ο Άρης υποχώρησε πολύ και οι Μόντσου–Ράτσιτς δεν βρήκαν τρόπο να περάσουν μπάλες μπροστά ώστε η ομάδα να βγει στον χώρο. Έτσι, ούτως ή άλλως προβληματική από πλευράς δημιουργίας και παραγωγής, η ομάδα έγινε ακόμη πιο ακίνδυνη.
Έχουν περάσει δύο μήνες από τότε που η ομάδα σταμάτησε να παρουσιάζει την ελάχιστη πρόοδο. Ειδικά στο μεγαλύτερο πρόβλημα. Μπορεί ο Χιμένεθ να δήλωσε… κουρασμένος από τη στατιστική, αλλά τα νούμερα στη Νέα Φιλαδέλφεια ήταν απογοητευτικά και δείχνουν ότι ό,τι κι αν δουλεύεται, δεν έχει αντίκρισμα. Οι τραυματισμοί, ναι, υπάρχουν. Όμως τα αγωνιστικά μοτίβα μιας ομάδας φαίνονται ανεξάρτητα από τις απουσίες. Και ο Άρης δεν έχει κανένα. Εξαρτάται αποκλειστικά από το ατομικό ταλέντο όσων παίζουν από τη μέση και μπροστά.
Μια κατάσταση που φυσιολογικά φέρνει τον Χιμένεθ σε αυστηρό καθεστώς κρίσης, παράλληλα με όποιοα ελαφρυντικά τού αναγνωρίζονται. Πλέον, όμως, έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης. Οπως ευθύνη έχει και στην λάθος ενέργειά του να πάει μπροστά στην Ορίτζιναλ και να σηκώσει το κασκόλ πριν από ένα ματς που βρίσκει την ομάδα του δίχως νίκη έξι σερί αγωνιστικές. Πόσο μάλλον όταν αυτή η ομάδα είναι ο Άρης.