Η τύχη, ίσως και η κακή οργάνωση του παιχνιδιού της Εθνικής μας με τη Σκωτία στο Καραϊσκάκη, έφερε έτσι το πράγμα ώστε να παρακολουθήσω μαζί με τους Σκωτσέζους. Υπήρξε μια εξέδρα, δίπλα από τα κεντρικά και τα επίσημα στα οποία Ελληνες και φιλοξενούμενοι συνυπήρξαμε και ευτυχώς που εμείς είμαστε μάλλον καλοί οικοδεσπότες και οι Σκωτσέζοι αντέχουν στις μπίρες που κατανάλωσαν εν αφθονία. Η εμπειρία υπήρξε εξαιρετική.
Θρίλερ
Οι Σκωτσέζοι που βρέθηκαν στο γήπεδο υπολογίζονται σε περίπου 4 χιλιάδες. Τι ήταν όλοι αυτοί; Κατά βάση οικογενειάρχες, που ήρθαν στην Αθήνα με παιδιά αλλά και παππούδες – αν όχι και με γυναίκες, αυτές αντίστοιχα ήταν λίγες. Ηταν καταπληκτικοί ομολογώ, σαφώς ανώτεροι από την Εθνική τους. Οι πιο πολλοί φορούσαν τα παραδοσιακά «κιλτ» τους, τραγούδησαν με πάθος τον εθνικό τους ύμνο και δεν έβαλαν γλώσσα μέσα ακόμα και όταν η Σκωτία τους βρέθηκε να χάνει με 3-0 από την ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Οταν έφτασαν τα νέα ότι η Δανία μυστηριωδώς έχανε από τη Λευκορωσία με 1-2 στην Κοπεγχάγη ξύπνησαν την ομάδα τους εντυπωσιακά. Η Σκωτία πέτυχε δυο γκολ σε πέντε λεπτά, στο 65΄με τον Ντόουκ και στο 70′ με τον Κρίστι μετατρέποντας το ματς σε θρίλερ. Το τέλος ήταν γλυκόπικρο για τους καλούς Σκωτσέζους. Η δική τους ομάδα δεν βρήκε το γκολ της ισοφάρισης, το οποίο και άξιζε κόντρα στην Εθνική μας, αλλά και οι Δανοί δεν κέρδισαν κι απλά ισοφάρισαν τους Λευκορώσους (2-2). Χάρη σε αυτό το απροσδόκητο και καθόλου κολακευτικό 2-2 δεν πήραν την πρόκριση για τα τελικά του Μουντιάλ του επόμενου καλοκαιριού. Το Σκωτία – Δανία που είναι στο πρόγραμμα αύριο Τρίτη είναι ένα πραγματικό μπαράζ για την πρώτη θέση στον όμιλο. Ακόμα όμως κι αν οι Σκωτσέζοι δεν κερδίσουν τους Δανούς θα παρηγορηθούν με μια συμμετοχή στα play offs του ερχόμενου Μαρτίου. Μην πει κανείς ότι αυτός ήταν ο στόχος τους εξαρχής. Αν κρίνω από τη μαχητικότητα και το πάθος τους (και στις εξέδρες του Καραϊσκάκη αλλά και εντός του αγωνιστικού χώρου) πίστευαν και πιστεύουν ότι θα προκριθούν αυτοί απευθείας. Οι ποδοσφαιρικές παραδόσεις τους τους επιβάλουν να δείχνουν αυτή την πίστη. Αν την είχε και η ομάδα του Γιοβάνοβιτς θα είχε πετύχει να είναι αυτή πρώτη ή δεύτερη στον όμιλο.
Εύθραυστη
Ακόμα και στο αδιάφορο βαθμολογικά ματς κόντρα στη Σκωτία φάνηκε ότι ένα από τα προβλήματα αυτής της ομάδας είναι το πόσο εύθραυστη είναι ψυχολογικά: αν κάτι δεν πάει όπως οι παίκτες και ο προπονητής τους το περιμένουν πραγματικά δεν μπορείς να φανταστείς τι θα συμβεί στο γήπεδο. Απέναντι στη Σκωτία στο πρώτο μισάωρο του ματς η Εθνική μας έκανε ευκαιρίες κάθε φορά που πλησίαζε την αντίπαλη περιοχή. Αρκούσαν απλά τα βολέ του Βλαχοδήμου για να δημιουργηθούν ευκαιρίες: από ένα γέμισμα του έλληνα τερματοφύλακα ο Μπακασέτας (ύστερα από προσπάθεια του Παυλίδη) άνοιξε το σκορ μόλις στο 7′. Αλλά από την άλλη έφτανε μια εκτός προγράμματος αναποδιά για να δεις την Εθνική Ελλάδος να υποφέρει σαν να είχε αντίπαλο όχι τη Σκωτία του καλού αλλά αργού ΜακΤόμινι αλλά την Αργεντινή του Μέσι στα καλύτερά της. Στο 40′ τραυματίστηκε και βγήκε ο Παυλίδης. Στα τέσσερα λεπτά των καθυστερήσεων η άφαντη μέχρι εκείνη τη στιγμή Σκωτία είχε δοκάρι με τον ΜακΤόμινι και δυο μεγάλες ευκαιρίες με τον Τσε Ανταμς και τον Κρίστι! Νόμιζες πως ξαφνικά – και απλά γιατί βρέθηκε χωρίς τον Παυλίδη – η Εθνική μας χάθηκε από το γήπεδο.
Τεττέη
Τα ίδια ακριβώς και στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Αντρέας Τεττέη αποδείχτηκε μια χαρά αντικαταστάτης του σέντερ φορ της Μπενφίκα και στο 57′ έδωσε στον Καρέτσα τη δυνατότητα να κάνει το 2-0. Πριν οι Σκωτσέζοι καταλάβουν τις δυνατότητες του άγνωστου στους ίδιους φορ της Κηφισιάς, ο Τζόλης έκανε με ένα γκολ από τα δικά του το 3-0 κι αφού ο Τεττέη πανικόβαλε την άμυνα των φιλοξενούμενων. Και πάλι έφτανε ένα γκολ της Σκωτίας με τον Ντόουκ στο 65′ κόντρα στη ροή του ματς κι εξαιτίας ενός μικροτραυματισμού του Βαγιαννίδη, για να δούμε την Εθνική μας να πανικοβάλλεται σαν να μην ήταν με δυο γκολ μπροστά. Οταν στο 70′ ο Κρίστι έκανε το 3-2 οι φωνές των Σκωτσέζων στην εξέδρα ακούγονταν μέχρι τη Γλασκώβη αλλά δεν έφταιγαν αυτές για την ελληνική οπισθοχώρηση στο τέλος: έφταιγε ότι οι μισοί παίκτες της Εθνικής μας έψαχναν ένα γκολ ακόμα και οι άλλοι μισοί έπαιζαν άμυνα με φόβο και τρόμο ότι θα συμβεί το χειρότερο – σαν να μην υπήρχε μια ομάδα στο γήπεδο, αλλά δύο. Οτι οι Σκωτσέζοι δεν ισοφάρισαν οφείλεται στο ότι ο Βλαχοδήμος έκανε θαύματα και στο ότι ο Γιοβάνοβιτς τελείωσε το ματς με πέντε αμυντικούς βοηθώντας την πανικόβλητη ομάδα του να αντέξει.
Εμπειροι
Πού οφείλονται αυτές οι μεταπτώσεις; Κατά πολλούς στο ότι η Εθνική μας έχει πολλούς νέους παίκτες. Εχει όντως. Αλλά έχει κι ένα σωρό έμπειρους που θα έπρεπε να την πάρουν από το χέρι. Ο Βλαχοδήμος είναι 31 ετών. Ο Ρέτσος 27. Ο Τσιμίκας 29. Ο Κουρμπέλης και ο Μπακασέτας 32. Από τον πάγκο ήρθε ο Μασούρας που είναι 31. Ο Παυλίδης είναι πλέον στα 25 και πάει για τα 26. Δεν έχουμε στείλει στην Εθνική ανδρών μια Εθνική ελπίδων: πραγματικά μικροί είναι ο Καρέτσας και ο Μουζακίτης – ο Βαγιαννίδης κι ο Κουλιεράκης έχουν ήδη κάνει μεγάλες μεταγραφές στο εξωτερικό και δεν τους αρέσει να τους αντιμετωπίζουμε σαν εκκολαπτόμενα νεούδια.
Ηττες
Τι φταίει; Κάτι απλό. Η ομάδα αυτή έχει πολύ ταλέντο και πολλούς παίκτες που είναι εξαιρετικοί με την μπάλα στα πόδια. Αλλά η μαχητικότητα αναζητείται. Η όρεξη για άμυνα μάλλον απουσιάζει. Η πίστη στον σκοπό αναζητείται. Οπως αναζητείται κι από τους υποστηρικτές αυτής της ομάδας που είναι πάντα πολλοί λίγοι. Χθες έφταναν τρία άσχημα αποτελέσματα για να χαθεί από το Καραϊσκάκη ο κόσμος που πήγε στα ματς με τη Δανία και τη Λευκορωσία. Οχι φυσικά ότι φταίει αυτός: άλλωστε όταν βάζεις 20 ευρώ το φθηνότερο εισιτήριο για ένα βαθμολογικά αδιάφορο ματς μάλλον έτσι θα συμβεί. Από την άλλη ομολογώ πως δυσκολεύομαι να φανταστώ την Εθνική Σκωτίας χωρίς τους υποστηρικτές της έστω και ύστερα από πέντε ήττες στη σειρά…