ΗΤΑΝ η κοινή γλώσσα που συνέδεε τον ελληνικό κόσμο τα τελευταία 4.000 χρόνια. Το μόνο συστατικό του πολιτισμού και της ταυτότητάς μας που έμεινε αναλλοίωτο, άφθαρτο, πάντα επίκαιρο και αποτέλεσε την τροφό και την πηγή γένεσης και εμπλουτισμού των άλλων πολιτισμών, γλωσσών και εθνοτήτων. Ήταν και παραμένει η Ελληνική γλώσσα το αμεσότερο και οικονομικότερο γνώρισμα ελληνικότητας, το πλέον εμφανές γνώρισμα της ταυτότητάς μας. Η Ελληνική γλώσσα είναι η πατρίδα μας, η αναγνώριση της εθνικής μας υπόστασης.
Η ανθεκτικότητα της γλώσσας ήταν αυτή που μέσα από δουλείες, εμφυλίους πολέμους, μέσα από καταστροφές, φυσικές και εθνικές καταστροφές, μέσα από δηώσεις, μέσα από το αυτοκαταστροφικό και το ανέντακτο του δύσκολου Έλληνα, στάθηκε ο σωτήριος κυματοθραύστης διάσωσης του εθνικού μας χαρακτήρα. Όλα τα άλλα συστατικά της ταυτότητάς μας, δηλαδή Χριστιανισμός και Ορθοδοξία, ευρωπαϊκός ουμανισμός, και η καθ’ ημάς ανατολή, σίγουρα διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο, αλλά η γλώσσα μας υπήρξε το αδιαμφισβήτητο κύριο και βασικό χαρακτηριστικό του Ελληνισμού.
Οι φυσικοί κληρονόμοι της προνομιούχου αυτής γλώσσας, του εργαλείου αυτού της παγκόσμιας επικοινωνίας, είναι όλοι όσοι τη χρησιμοποιούν κι αναγνωρίζονται ως ελληνομαθείς κι ελληνόγλωσσοι, αλλογενείς και ομογενείς Φιλέλληνες κι Ελληνιστές, όλοι εκείνοι που αποδέχονται μέσα από τη χρήση της ελληνικής γλώσσας τον ελληνικό τρόπο ζωής, και ηγέτες και πολίτες, και παιδιά κι όλοι εκείνοι οι μαθητές που τη θωπεύουν και την αφουγκράζονται μέσα από μαθήματα για αρχαρίους και μεσο-αρχαρίους και προχωρημένους. Οι φυσικοί κληρονόμοι της Ελληνικής των Γραφών και του Ευαγγελίου, που σήμερα ευαγγελίζονται τη μητριά Αγγλική γλώσσα μέσα στους ναούς μας, προδίδοντας τη γλώσσα του Αποστόλου Παύλου και των Ευαγγελιστών, τη γλώσσα της Υμνογραφίας μας, τη γλώσσα που αποδέχθηκε ο Ιουστινιανός και καθιέρωσε ως κύρια γλώσσα του Βυζαντίου, θα πρέπει να νιώθουν ένοχα υπόλογοι.
Εμείς οι φυσικοί κληρονόμοι της παγκόσμιας αυτής γλώσσας, της μοναδικής σε βαθμό σημαντικότητας παγκοσμίως, τη γλώσσα αυτή με την οποία επικοινωνώ μαζί σας, αναγνώστες μου, δεχόμαστε να προδώσουμε και να συμβιβαστούμε με παραφράσεις της στην δήθεν Αγγλική γλώσσα μέσα στους ναούς μας.
Με το φληνάφημα και την επιπόλαια δικαιολογία, ότι δήθεν οι νέοι δεν καταλαβαίνουν τα ελληνικά, και με το αγοραίο αυτό επιχείρημα, που δυστυχώς προβάλλεται κι από τους Λευίτες της Ορθοδοξίας, αλλαξοπιστούν συστηματικά και μεθοδευμένα, και προδίδουν την πάτρια γλώσσα και εμπορεύονται προς άγρα δήθεν πιστών, την Αγγλική, αν και καλώς γνωρίζουν ότι κανείς δεν παρακολουθεί τη Θεία Λειτουργεί επειδή καταλαβαίνει τη γλώσσα. Χιλιάδες χρόνια ο λαός πηγαίνει στην Εκκλησία καθαρά για λόγους πίστης, και μόνον πίστης. Ματαιοπονούν και βρίσκονται σε τεράστια πλάνη όσοι ιερείς πιστεύουν ότι η Αγγλική θα φέρει πιστούς. ‘Οπως και ματαιοπονούσαν οι αλλογενείς εχθροί του Ελληνισμού που έκοβαν τις γλώσσες των δασκάλων για να μην μαθαίνουν τα ελληνικά στα χωριά της Ελλάδας.
Εμείς οι φυσικοί κληρονόμοι της γλώσσας μας που είναι η Πατρίδα μας, πιστεύουμε ακόμη και θεσμικοί εκπρόσωποι, που επιδειχτικά, χωρίζουν τον Ελληνισμό της Διασποράς σε Πληβείους και Πατρικίους, σε αρεστούς και αποσυνάγωγους, σε ημετέρους και εξωσμένους, σε προσφιλείς και δυσμενείς, σε δικούς μας και στους άλλους, κι οργανώνουμε δήθεν με πρόνοια και σύνεση και εκπληρώνουν δήθεν καθηκόντως τις οδηγίες που μάς υπαγορεύουν οι ανώτεροι μας, απομονώνοντας, αποκλείοντας, απορρίπτοντας, και εκκρούοντας αυτούς που έχουν αναπολόγητα καταδικάσει, τελικά θα λογοδοτήσουν στην ιστορία, ως διασπαστές της συνοχής και της συνεκτικότητας του Ελληνισμού, όχι από ιδιωτικές καταγγελίες σε βάρος τους, όχι από καταγγελίες οργανισμών, αλλά από την αδέκαστη καταγγελία της ιστορίας που καταγράφει αδίρητα την εξέλιξη του Ελληνισμού στη Διασπορά.
Καλούμε τον Ελληνισμό της Αυστραλίας να εορτάσει θριαμβευτικά την Αναγνώριση της Παγκόσμιας Ημέρας της Ελληνικής Γλώσσας, όπως άλλωστε επαξίως το έχει υπογράψει ο Πρέσβυς μας στην Αυστραλία, κ. Σ. Βενιζέλος (ο συνώνυμος Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος είχε ιδρύσει 3.500 δημοτικά σχολεία στην περίοδο 1928-1932 για να προάγει τη μάθηση της ανάγνωσης και γραφής της Ελληνικής στα ελληνόπουλα και τους αγραμμάτους ενήλικες). Καλούμε όλους τους συνέλληνες, όλους του λίγους συνέλληνες που δεν περισσεύει κανείς, Πληβείους και Πατρικίους, αρεστούς και αποσυνάγωγους, ημετέρους και εξωσμένους, προσφιλείς και δυσμενείς, τους δικούς μας και τους άλλους, αυτούς που μένουν αποκλεισμένοι, κι αυτούς τους απομονωμένους, τους απορριπτέους, και αυτούς τους εκκρουσθέντες, να μην πτοηθούν από την αρνητική συμπεριφορά των όποιων οργάνων, όσο ψηλά κι αν στέκονται, αλλά να προσέλθουν όπως οι πιστοί για τα άχραντα μυστήρια (τέτοια ιερότητα έχει η γλώσσα μας), να συμπορευθούν και να συστρατευθούν, με δικές τους εορταστικές εκδηλώσεις. Μέσα από τα σχολεία, ημερήσια, απογευματινά, και κρατικά, μέσα από τις εφημερίδες, μέσα από τις ενορίες και τις κοινότητες, μέσα από οικισμούς και απομονωμένα χωριά, να γιορτάσουμε την Παγκοσμιότητα της Ελληνικής γλώσσας, να βγουν έξω ελληνικές σημαίες, να προβάλλουμε τις εθνικές μας ενδυμασίες και τους χορούς, να στολισθούν τα ελληνοκρατούμενα προάστεια στην Αυστραλία με σημαιούλες και ελληνική μουσική στα καφέ και στα εστιατόρια.
Την Κυριακή, 8 Φεβρουαρίου, παρακαλούμε τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας, κ. Μακάριο να κηρύξει ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η Πατρίδα μας και να αποκλείσει με οδηγίες του τη χρήση της Αγγλικής γλώσσας εκείνη την Κυριακή, την παραμονή της Παγκόσμιας Ημέρας, από όλους τους 200 και πλέον ναούς της Ελληνικής Ορθοδοξίας. Χωρίς Ελληνική γλώσσα η Ορθοδοξία θα είναι ένας πελεκάνος που στέκεται στο ένα του πόδι. Χρειάζεται η Ορθοδοξία την Ελληνική γλώσσα, τη γλώσσα που τη γέννησε και την καθιέρωσε, για να είναι πελεκάνος με τα δύο πόδια πάνω στη γη.
Η Μελβούρνη είναι το εθνογλωσσικό κέντρο του Ελληνισμού της Αυστραλίας. Οι φορείς της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης με τον συντονισμό του Γενικού Προξενείου μας, είμαι βέβαιος ότι θα παρουσιάσουν ένα εορταστικό πρόγραμμα αντάξιο του κύρους που απολαμβάνει η αριθμητικά μεγαλύτερη στον κόσμο ελληνόφωνη πόλη της Ελληνικής Διασποράς.
Στο Σίδνεϊ, με τη διαρκώς ακμάζουσα και προοδεύουσα Ομογένεια, και στο μακρινό Περθ και στην πόλη των Εκκλησιών την Αδελαΐδα, και στη Βρισβάνη και στις άλλες τις πρωτεύουσες των Πολιτειών και των Περιοχών της Κοινοπολιτείας ας ηχήσουν τη Δευτέρα, 9 Φεβρουαρίου, ημέρα Θανάτου του Εθνικού μας ποιητή, Διονυσίου Σολωμού, Ημέρα παγκόσμιας ανάδειξης της Γλώσσας μας, οι καμπάνες. Οι εργαζόμενοι Έλληνες δάσκαλοι και καθηγητές στα Κρατικά, Καθολικά, Αγγλικανικά, Ελληνικά Ημερήσια σχολεία της Αυστραλίας, την Ημέρα αυτή ας μιλήσουν στους μαθητές τους για την Ελληνική γλώσσα και την παγκόσμια προσφορά της. Οι φορείς του Ελληνισμού, κοινοτικοί, εκκλησιαστικοί, δάσκαλοι και συγγραφείς, λογοτέχνες, ποιητές, παρακαλούνται να εκδοθεί και να κυκλοφορήσει σε χιλιάδες αντίτυπα σε σχολεία, εκκλησίες και δημόσιες συνάξεις του Ελληνισμού, έναν τετρασέλιδο προάγοντας τον ρόλο και τους σταθμούς της Ελληνικής γλώσσας.
Άλλωστε, δεν θα γιορτάσουμε την Ημέρα, μία ημέρα. Καλούμαστε να τη γιορτάζουμε κάθε ημέρα. Στόχος μας πρέπει να είναι να αγκαλιαστεί η γλώσσα μας από τον Φιλελληνικό κόσμο, από τους φίλους της Ελλάδας. Να τιμηθεί η γλώσσα μας μέσα στην Αυστραλιανή Βουλή και Γερουσία και μέσα σε όλα τα κοινοβούλια των Πολιτειών της Κοινοπολιτείας, από τους Δημάρχους και τις Δημαρχίες των πρωτευουσών των Πολιτειών κι από δήμους που έχει ζωντανή παρουσία ο Ελληνισμός, να υψωθεί η Ελληνική Σημαία. Οι υπεύθυνοι πολιτικοί και φιλέλληνες ας αναλάβουν τις ευθύνες τους για την Ημέρα αυτή. Καλό θα είναι να τελέσουν οι ιερείς μας δοξολογίες στους Ναούς μας. Να υπάρξει μια πνευματική, πολιτιστική εξέγερση που θα μείνει στην ιστορία της χώρας αυτής.
The post Η γλώσσα μας είναι η πατρίδα μας appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.