Ποτέ κανείς προπονητής στη μέση μιας σεζόν δεν μπορεί να κάνει θαύματα. Ποτέ κανείς προπονητής όταν έρχεται να αναλάβει μια ομάδα που δεν την έχτισε ο ίδιος, δεν την αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη. Είναι μάλλον εκτός λογικής ποδοσφαίρου να συμβεί κάτι τέτοιο και το ίδιο ισχύει για τον Παναθηναϊκό για δεύτερη σερί χρονιά. Άλλος έκανε την προετοιμασία το καλοκαίρι του 2024, άλλος ήταν προπονητής τον Οκτώβριο. Άλλος έκανε την προετοιμασία το καλοκαίρι του 2025, άλλος είναι προπονητής και απ’ αυτόν τον Οκτώβριο. Οι προπονητές είναι αυτό ακριβώς: προπονητές. Οχι μάγοι.
Ο Ράφα Μπενίτεθ όσο εκτόπισμα και να έχει, όσο βαρύ βιογραφικό, όσες επιτυχίες κι αν τον συνοδεύουν στη μακρά πορεία του στους πάγκους, δεν είναι μάγος. Δεν έχει ένα μαγικό ραβδάκι που θα τα αλλάξει όλα μονομιάς. Βήμα-βήμα θα χτίσει, βήμα-βήμα θα αλλάξει την ομάδα, βήμα-βήμα θα προσπαθήσει να περάσει τις ιδέες του, την ιδιοσυγκρασία του. Κι όσο θα κερδίζει παιχνίδια σαν αυτά που είχε μέσα σε ένα τριήμερο, τόσο θα καταφέρνει να βοηθά τον εαυτό του και την ομάδα του να κερδίζουν χρόνο.
Την Κυριακή το βράδυ στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ είδαμε έναν Παναθηναϊκό να συμπεριφέρεται ως ομάδα. Και είναι αλήθεια πως είχαμε καιρό να τον δούμε έτσι. Απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ που κατέβηκε μάλλον με… τουπέ, οι Πράσινοι μπήκαν στο γήπεδο σαν πεινασμένα σκυλιά. Ένας για όλους και όλοι για έναν. Όλες οι δεύτερες μπάλες ήταν δικές τους, δεν άφησαν καμία μονομαχία, έμοιαζαν ορκισμένοι για να νικήσουν. Και γι’ αυτό το κατάφεραν. Ο Μπενίτεθ θέλει πρώτα να κάνει ξανά τον Παναθηναϊκό μια… κανονική ομάδα, που θα μάχεται και θα παλεύει και στη συνέχεια να παίξει το ποδόσφαιρο που εκείνος θέλει. Με τέτοιες νίκες θα βρεθεί σύντομα στον σωστό δρόμο.