Το συναπάντημα του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ, το τελικό 3-4 αλλά κυρίως η εικόνα του αγώνα, έχουν πολλές αναλύσεις. Αυτό που συνήθως ονομάζουμε «δεύτερη ανάγνωση» ενός ποδοσφαιρικού ραντεβού.
Οι Ερυθρόλευκοι στάθηκαν επάξια. Μολονότι για ένα 10λεπτο επέτρεψαν στον Εμπαπέ να φτάσει σε ένα ξεκούραστο χατ-τρικ και να ανατρέψει μόνος του τα δεδομένα της αναμέτρησης, δεν το έβαλαν ποτέ κάτω. Αρνήθηκαν να παρατήσουν το ματς. Επέστρεψαν και μείωσαν σε 2-3, αλλά εκείνο το τέταρτο γκολ από τον γάλλο υπεράσο της επίθεσης, έμοιαζε με μαχαιριά στις ελπίδες. Και πάλι όμως, λες και μια εσωτερική φλόγα έκαιγε, αυτή έκανε τους μαχητές του Μεντιλίμπαρ να αναζητήσουν μια ακόμη υπέρβαση πως όμως δεν ολοκληρώθηκε.
Θα μπορούσε να ειπωθεί, όπως λένε αρκετοί, ότι ο Ολυμπιακός αναζητεί μια ισορροπία στο παιχνίδι του. Και κυρίως να βρει απάντηση στο δίλημμα για το αν πρέπει να αλλάξει προσέγγιση όταν αντιμετωπίζει πανίσχυρες ομάδες και δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να κατεβαίνει με τη λογική της «φουλ επίθεσης». Ναι, πολλοί προπονητές έχουν την αντίληψη πως για να φτάσεις ψηλά και να σταθείς κόντρα στα ηχηρά ονόματα «πρέπει να παίξεις όπως και αυτοί», ωστόσο πόσο αυτό είναι πάντα εφικτό να συμβεί; Είναι η θεωρία του Μεντιλίμπαρ.
Πέρυσι σε πολλές περιπτώσεις βλέπαμε το δίδυμο Κοστίνια και Ροντινέι δεξιά, με τη Ρεάλ ήταν σε καίρια χρονικά σημεία μόνο ο βραζιλιάνος μπακ και πολλές φορές βρέθηκε ανάμεσα σε Βινίσιους και Εμπαπέ με τα γνωστά αποτελέσματα. Το να παίζεις με αυτοπεποίθηση και να ξεπερνάς τα όριά σου, όντως σε βοηθά και αποκτάς χαρακτήρα. Ισως αυτό να είναι το μέγα κέρδος του Ολυμπιακού από την εφετινή πορεία του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν έρχονται όλα τόσο εύκολα.
Oύτε όμως είναι αδύνατο να φτιάξεις χαρακτήρα, να μεγαλώσεις αγωνιστικά, να πιστέψεις παραπάνω στις δυνατότητές σου και εν τέλει να δημιουργήσεις μια βραδιά ονειρική για το κοινό που έφυγε με τις καλύτερες εντυπώσεις και σε λίγα χρόνια θα έχει χιλιάδες αναμνήσεις από το πώς στον Πειραιά στριμώχθηκε η Ρεάλ. Αυτό δε, μπορεί και να έχει μεγαλύτερη σημασία από τα εφήμερα: το αν είναι σε φόρμα ή όχι ο Τζολάκης που έκανε ορισμένες παράτολμες εξόδους, αν σε τέτοιο επίπεδο μπορούν να αγωνίζονται μαζί δύο φορ, αν η αμυντική λειτουργία κυρίως των σέντερ μπακ απαιτεί βελτίωση.
Αλλωστε, όταν χάνεις από τον Βινίσιους, τον Εμπαπέ και τους άλλους παίκτες αστέρες της Ρεάλ, όταν σε χωρίζει ένα γκολ από τη Βασίλισσα, δεν αναζητείς τι δεν έκανες αλλά με τι τρόπο θα αξιοποιήσεις το τετ-α-τετ αυτό και θα βελτιωθείς περαιτέρω. Για να ζήσεις ξανά μια βραδιά ονειρική.