Σκηνές που σοκάρουν και προκαλούν ντροπή, με ράντζα στους διαδρόμους και ατελείωτες ώρες αναμονής και αγωνίας, εκτυλίσσονται καθημερινά στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, όπως καταγγέλλουν ασθενείς, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι το σύστημα λειτουργεί καλύτερα από ποτέ.
Τα ράντζα είναι μόνιμος κάτοικος στους διαδρόμους του Αττικού Νοσοκομείου. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία στην εκπομπή «Εξελίξεις Τώρα» μιας γυναίκας, για τις συνθήκες που βίωσε συγγενικό της πρόσωπο σε πρόσφατη εφημερία. «Μετά από 5-6 ώρες μάθαμε, ότι θα πρέπει να γίνει εισαγωγή. Όταν φτάσαμε στον όροφο που έπρεπε να πάμε, τον είχαν βάλει σε ένα κρεβάτι στο διάδρομο, μαζί με άλλους ασθενείς. Στον διάδρομο δεν πέρναγε άνθρωπος. Είχε ακόμα και στο σαλονάκι αναμονής κρεβάτια. Μέχρι και την Τρίτη έμεινε στον διάδρομο, μιλάμε για 4 μέρες» είπε.
Οι γιατροί δίνουν μάχη με ελάχιστα μέσα, ενώ ηλικιωμένοι ασθενείς που πλήρωναν μια ζωή για την περίθαλψη τους, μένουν αβοήθητοι στους διαδρόμους. «(Οι γιατροί) καταβάλουν κάθε προσπάθεια, δεν μπορώ να τους κατηγορήσω τους ανθρώπους, είναι πολύ πιο λίγοι από το προσωπικό ασφαλείας. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος που είναι 60, 70, 80 χρονών, ο οποίος έχει πληρώσει όλα αυτά τα χρόνια γι’ αυτή την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να μη μπορεί να έχει αυτό που του αναλογεί σαν άνθρωπος. Να τον βλέπεις μέσα στη μέση του διαδρόμου και να λες “εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα”» λέει η ίδια.
Μία τροφική δηλητηρίαση ήταν η αφετηρία για μία απίστευτη ταλαιπωρία που βίωσε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς» μία 95χρονη, η οποία είχε ήδη πολλά προβλήματα υγείας. «Πήγαμε το βράδυ της Πέμπτης στο “Γ. Γεννηματά” 9:00 η ώρα. Περιμέναμε, περιμέναμε… Αρχίσαν λοιπόν να την εξετάζουν στις 3:00 το πρωί. Τη βάλανε στο δωμάτιο 3:30 το μεσημέρι την Παρασκευή. Δεκαοκτώ ώρες. Όλες αυτές τις ώρες και εκείνη ξάγρυπνη κι εγώ το ίδιο. Αυτή είναι η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία…» κατήγγειλε στην εκπομπή του MEGA η κόρη της ασθενούς.
Σε άθλιες συνθήκες αναγκάστηκε να νοσηλευτεί ένας ηλικιωμένος άνδρας, επίσης στο «Γ. Γεννηματάς». «Ένας άνθρωπος που όλη του τη ζωή πλήρωνε, δούλευε τίμια και πίστευε, ότι όταν χρειαστεί, θα έχει πρόσβαση σε ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας, όπως όλοι μας. Κι όμως νοσηλεύεται στο νοσοκομείο “Γ. Γεννηματάς”, πάνω σε ένα σιδερένιο ράντζο, σχεδόν στο πάτωμα, με ένα χαρτόκουτο για προσκέφαλο. Ο παππούς μου μεταφέρθηκε σε δωμάτιο σε κανονικό κρεβάτι, αλλά έπρεπε να περάσουν 5 μέρες. Αυτή είναι η περηφάνια του ΕΣΥ, σύμφωνα με τον κ. Γεωργιάδη. Που λέει ότι λειτουργεί καλύτερα από ποτέ, ενώ ταυτόχρονα κατηγορεί τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, όταν τολμούν να μιλήσουν και τους κουνάει και το δάχτυλο», καταγγέλλει η εγγονή του ασθενούς.
Η εικόνα αυτή δεν είναι απλώς μια αποτυχία του συστήματος, είναι μια καθημερινή πραγματικότητα για πολλούς που πλήρωσαν μια ζωή για την υγεία τους.
Καρκινοπαθής με 80% αναπηρία πληρώνει από την τσέπη της για τις εξετάσεις της
Οι εκπομπή «Εξελίξεις Τώρα» αποκάλυψαν και τον Γολγοθά μίας γυναίκας με καρκίνο και με 80% αναπηρία, η οποία καταγγέλλει, πως πληρώνει από την τσέπη της για τις εξετάσεις της. Σύμφωνα με την μαρτυρία, ενώ οι συγκεκριμένες εξετάσεις μέχρι πρότινος ήταν δωρεάν, τώρα καλείται να πληρώσει από την τσέπη της 65 ευρώ τον μήνα και ενδεχομένως 400 ευρώ το τρίμηνο.
«Έχω περάσει έναν καρκίνο μαστού μεταστατικό. Έχω πάρει πιστοποιητικό με 80% αναπηρία. Με βάση τη νομοθεσία που ίσχυε μέχρι πριν ένα μήνα, διαγνωστικές εξετάσεις, αιματολογικές εξετάσεις, όσοι είχαμε 80% αναπηρία, δεν πληρώναμε συμμετοχή. Ούτε στα ιδιωτικά εργαστήρια. Την τελευταία φορά που πήγα, εκεί που πλήρωνα την επίσκεψή μου και οι εξετάσεις μου ήταν μηδενικές, μου ζητήσαν μία συμμετοχή 65 ευρώ. Κάθε τρεις μήνες κάνω και διαγνωστικές εξετάσεις, αξονικές τομογραφίες. Όλο το σετ, από την κορυφή μέχρι το νύχι. Τώρα αν πληρώσω και σε αυτές το κόστος, μπορεί να είναι η συμμετοχή μου και 400 ευρώ» λέει.
Προσθέτει δε με πικρία, ότι «εγώ είμαι και από τους προνομιούχους, που έχω και μία εργασία και μπορώ κάπως να ανταπεξέλθω. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι όμως, που δεν είναι στην ίδια κατάσταση με εμένα, είναι τραγικά τα πράγματα. Εγώ έχω κάνει μεγάλο αγώνα για να σταθώ στα πόδια μου και για να στηρίξω και την οικογένειά μου, για να μην πέσουμε όλοι μαζί. Και αυτό με έχει ρίξει πάρα πολύ ψυχολογικά».