Με μια κοινή ανακοίνωση που έμοιαζε περισσότερο με πολιτικό μανιφέστο παρά με τυπική ενημέρωση, οι δύο πλευρές έστειλαν μήνυμα ενότητας, σταθερότητας και αποφασιστικότητας. Μήνυμα προς ολόκληρο τον οργανισμό ΠΑΟΚ ότι το μέλλον δεν περιμένει — απαιτεί σύμπνοια, σοβαρότητα και συλλογική βούληση.
Ο οργανισμός ΠΑΟΚ έκανε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό από το να υπογράψει μια συμφωνία για τη Νέα Τούμπα. Έβαλε τελεία σε μια περίοδο εσωστρέφειας, παρεξηγήσεων, βαριών δηλώσεων και αχρείαστης πόλωσης. Και άνοιξε μια νέα σελίδα, ίσως την πιο κρίσιμη των τελευταίων δεκαετιών: τη σελίδα της συνεννόησης, της συμπόρευσης και της κοινής βούλησης για το μεγαλύτερο έργο στην ιστορία του συλλόγου.
Η κοινή ανακοίνωση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ και του ΑΣ ΠΑΟΚ δεν ήταν απλώς ένα κείμενο δύο παραγράφων. Ήταν πολιτική πράξη. Ήταν ρεπορταζιακό γεγονός. Ήταν ταυτόχρονα και μια δήλωση αξιών: «Προχωράμε μαζί». Ένα μήνυμα που δεν αφορούσε μόνο τα διοικητικά όργανα, αλλά ολόκληρη την ασπρόμαυρη κοινωνία – από τους υπαλλήλους των τμημάτων μέχρι τον τελευταίο οπαδό που περνάει τις θύρες σε Τούμπα, Παλατάκι ή όπου αλλού παίζει ο ΠΑΟΚ.
Η Νέα Τούμπα δεν είναι ένα αρχιτεκτονικό project. Είναι μια συλλογική δέσμευση.
Όταν μιλάμε για τη Νέα Τούμπα, συχνά περιοριζόμαστε σε αριθμούς, σχέδια, μελέτες, χρονοδιαγράμματα. Όμως η ουσία του έργου δεν βρίσκεται εκεί. Η ουσία του βρίσκεται στο ότι ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να επενδύσει στο ίδιο του το μέλλον με τρόπο συγκροτημένο και πολιτικά ώριμο.
Για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια παλινωδιών, η ΠΑΕ και ο Ερασιτέχνης συμφώνησαν όχι επειδή πίεσε ο χρόνος, όχι επειδή υπήρξε «αναγκαστική προσέγγιση», αλλά επειδή αντιλήφθηκαν το απλό: κανένα έργο τέτοιας κλίμακας δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς απόλυτη ενότητα. Χωρίς κοινή στάση. Χωρίς την αποδοχή ότι ο ένας χρειάζεται τον άλλο – όχι τυπικά, αλλά ουσιαστικά.
Το χρονικό της συμφιλίωσης
Τα τελευταία δύο χρόνια οι δύο πλευρές πέρασαν από όλα. Υπήρξαν μέρες που επικρατούσε σιωπή, μέρες που τα κείμενα «κοβόντουσαν» και ξαναγράφονταν, μέρες που οι τόνοι ανέβαιναν και μέρες που κυριαρχούσε η καχυποψία. Ένα πρώτο μνημόνιο πέρασε στη δημόσια σφαίρα με τρόπο που δεν έπρεπε. Ακολούθησαν διαρροές, παρερμηνείες, και ξανά διαπραγματεύσεις.
Κι όμως, έπειτα από δύο εβδομάδες πυκνών διαβουλεύσεων, βρέθηκε ξανά το σημείο επαφής. Όχι γιατί “κάποιος υποχώρησε”, αλλά γιατί και οι δύο πλευρές αντιλήφθηκαν πως το διακύβευμα ξεπερνά κατά πολύ τις όποιες εγωκεντρικές οριοθετήσεις. Ο ΠΑΟΚ δεν είναι διοικητικό διάγραμμα. Είναι οικοσύστημα. Και αυτό το οικοσύστημα απαιτούσε σταθεροποίηση.
Η χθεσινή κοινή ανακοίνωση ήταν η πρώτη μεγάλη απόδειξη ότι αυτό επιτεύχθηκε.
Μια ιστορική στιγμή με πολιτικό βάθος
Στη γλώσσα της πολιτικής, θα λέγαμε ότι η ΠΑΕ και ο ΑΣ κατέληξαν σε ένα «πολιτικό μνημόνιο συναίνεσης». Το νέο κείμενο —το τελικό, προς υπογραφή— είναι αποτέλεσμα ζυμώσεων, αμοιβαίων διορθώσεων και απαλοιφής κάθε στοιχείου που μπορούσε να γίνει θύλακας νέων εντάσεων.
Δεν υπάρχουν πια «παράλογα σημεία». Δεν υπάρχουν θολές αρμοδιότητες. Δεν υπάρχουν κρυφές ατζέντες.
Υπάρχει ένα κείμενο καθαρό, λειτουργικό, θεσμικά σωστό. Ένα κείμενο που δείχνει πως και οι δύο πλευρές κατανόησαν κάτι που συνήθως λείπει από τα ελληνικά σωματεία: ότι η ενότητα δεν είναι συναισθηματικό σύνθημα, είναι εργαλείο διοίκησης.
Η 20η Νοεμβρίου ως σημείο μηδέν
Όταν, σε λίγα χρόνια από τώρα, η Νέα Τούμπα θα έχει γεμίσει για πρώτη φορά, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ θα θυμούνται αυτή την ημερομηνία. Γιατί ήταν η μέρα που «μετατοπίστηκε» ολόκληρος ο οργανισμός. Η μέρα που οι δύο πλευρές είπαν “ως εδώ” και επέλεξαν τη συνεννόηση αντί της διάσπασης.
Ήταν η μέρα που ο ΠΑΟΚ έδειξε ότι μπορεί να λειτουργήσει όπως λειτουργούν τα μεγάλα ευρωπαϊκά clubs: με σχέδιο, υπομονή, διαφάνεια, θεσμικό σεβασμό.
Ήταν η μέρα που το έργο της Νέας Τούμπας άρχισε πραγματικά.
Η επόμενη μέρα: από τη θεωρία στην πράξη
Οι υπογραφές αναμένονται μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Η διαδικασία είναι πλέον καθαρά τυπική. Από τη στιγμή που το μνημόνιο επικυρωθεί, η σκυτάλη περνά στην εταιρεία ειδικού σκοπού του Ιβάν Σαββίδη και στον ΑΣ ΠΑΟΚ για τη σύναψη της τελικής σύμβασης.
Τεχνικά, διοικητικά και πολιτικά, ο δρόμος έχει ανοίξει. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια καθυστερήσεων ή παρερμηνειών. Το στοίχημα πλέον είναι ένα: να συνεχιστεί αυτό το πνεύμα ενότητας μέχρι το τέλος.
Η κοινή ανακοίνωση δεν ήταν μήνυμα μόνο προς τα μέλη των δύο διοικήσεων. Ήταν μήνυμα προς την πόλη. Προς την κοινωνία του ΠΑΟΚ. Προς όλους όσοι έχουν απαιτήσεις, ενστάσεις, όνειρα ή φόβους. Ήταν ένα κάλεσμα συσπείρωσης.
Η Νέα Τούμπα δεν θα χτιστεί από τις υπογραφές ΜΟΝΟ. Θα χτιστεί από την πίστη ότι ο ΠΑΟΚ προχωρά μπροστά — και προχωρά ενωμένος.
Η πιο μεγάλη νίκη δεν είναι στο γήπεδο
Σε μια εποχή που τα ελληνικά αθλητικά σωματεία συχνά «σκοντάφτουν» πάνω στις ίδιες τους τις αντιθέσεις, ο ΠΑΟΚ έκανε το πιο δύσκολο: νίκησε τον… εαυτό του. Ξεπέρασε μια σύγκρουση που απειλούσε να γίνει χρόνιος βραχνάς. Και βγήκε πιο ώριμος, πιο οργανωμένος, πιο έτοιμος.
Κι αν κάτι αξίζει να μείνει από αυτή την ιστορική ημέρα, είναι αυτό: Η Νέα Τούμπα δεν θα είναι απλώς ένα γήπεδο. Θα είναι το μνημείο μιας συλλογικής απόφασης: ότι ο ΠΑΟΚ μπορεί —και θα— προχωρήσει ως ένας.