Ο συντονισμός του προγράμματος Ελληνικών Σπουδών του πανεπιστημίου La Trobe είναι κάτι περισσότερο από μια εργασία πλήρους απασχόλησης. Είναι κατά καιρούς απολύτως εξαντλητικός και αφήνει λίγο χρόνο για οτιδήποτε άλλο, κάτι που έχω επιλέξει με χαρά, επειδή είναι ένας σκοπός στον οποίο πιστεύω ακράδαντα. Δηλαδή, πιστεύω ότι η διδασκαλία της γλώσσας μας στο αυστραλιανό δημόσιο σχολικό σύστημα, σε όλα τα επίπεδα, δεν είναι προνόμιο αλλά δικαίωμα, είναι ζήτημα κοινωνικών δικαιωμάτων και αξίζει να το υπερασπιστούμε. Διοικητικά, μπορεί να είναι εφιάλτης, για λόγους πέρα από τον έλεγχο των εκπαιδευτικών. Ταυτόχρονα, η διδασκαλία των ελληνικών είναι μία από τις πιο ικανοποιητικές προσπάθειες στις οποίες είχα ως τώρα την τιμή να συμμετάσχω. Η ενθάρρυνση φοιτητών (ελληνικής και μη καταγωγής) να μαθαίνουν και να επικοινωνούν στα ελληνικά με γεμίζει με άπειρη ευτυχία. Ενισχύει την πολυπολιτισμική και πολύγλωσση Αυστραλία που επιθυμώ να δω να δυναμώνει στο μέλλον. Δεν συνηθίζω να μοιράζομαι υποκειμενικά σχόλια από τότε που ανέλαβα αυτόν τον ρόλο. Αντιθέτως, έχω επικεντρωθεί στην παροχή ενός ποιοτικού προγράμματος για τους προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές μας και στην ενημέρωση της παροικίας σχετικά με τις δραστηριότητές μας. Ωστόσο, πρόσφατα γεγονότα και αναφορές σε έντυπη μορφή και σε διαδικτυακά κοινωνικά μέσα με υποχρεώνουν να εκφράσω τη γνώμη μου.
Γράφω για να ενημερώσω τους αναγνώστες της εφημερίδας Νέος Κόσμος για την ύπαρξη της Συμμαχίας ΦΑΡΟΣ. Προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε την παροικία μέσα από τον τύπο αλλά φαίνεται ότι χρειάζεται να εργαστούμε σκληρότερα στον τομέα αυτόν. Η Συμμαχία ΦΑΡΟΣ είναι μια ευρεία ομάδα εθελοντών – ατόμων και οργανισμών – που εργάζεται για την αναζωογόνηση της διδασκαλίας και της χρήσης της νέας ελληνικής γλώσσας στη Βικτώρια και την Αυστραλία. ΔΕΝ είναι αργά.
Επιτρέψτε μου να σας δώσω μια σύντομη ιστορία της Συμμαχίας ΦΑΡΟΣ. Το 2017, Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Νεοελληνικών Βικτώριας (ΣΕΝΒ) ανέθεσε στον καθηγητή Joseph Lo Bianco, AM, να ερευνήσει την κατάσταση της ελληνικής γλώσσας στην Βικτώρια. Διαπίστωσε ότι βρισκόμασταν, και συνεχίζουμε να βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο. Αν δεν παρέμβουμε τώρα, ώστε να στηρίξουμε τα υπάρχοντα προγράμματα ελληνικών αλλά και να αυξήσουμε τη χρήση της ελληνικής εκτός μαθήματος, ενδέχεται να μην χρησιμοποιούμε καθόλου την ελληνική γλώσσα στην Αυστραλία στο εγγύς μέλλον. Ακολουθώντας τις συστάσεις του καθηγητή, σχηματίσαμε την Ομάδα Εργασίας ΦΑΡΟΣ το 2021. Η Ομάδα αυτή ανέπτυξε το Στρατηγικό Σχέδιο για τα Νέα Ελληνικά. Μετά από διαβούλευση με την παροικία μας, το Στρατηγικό Σχέδιο για την αναζωογόνηση της ελληνικής παρουσιάστηκε στο κοινό το 2022. Η ομάδα ενσωματώθηκε το 2024 ως Συμμαχία ΦΑΡΟΣ, με την ευκαιρία να διευρύνουμε τις δραστηριότητές μας.
Για πρώτη φορά στην ιστορία μας, έχουμε Στρατηγικό Σχέδιο για το μέλλον της γλώσσας μας, βασισμένο σε έρευνα, το οποίο διαμορφώθηκε υπό την καθοδήγηση ενός καταξιωμένου επιστήμονα στη γλωσσική εκπαίδευση. Εργαζόμαστε σκληρά με εκπαιδευτικούς που διαθέτουν την απαραίτητη εμπειρία και γνώσεις, κυβερνητικά στελέχη που λαμβάνουν τις σχετικές αποφάσεις και ενδιαφερόμενους φορείς της παροικίας, για να διασφαλίσουμε ότι τα ελληνικά (μαζί με άλλες γλώσσες) θα έχουν μια θέση στο μέλλον αυτής της χώρας. Σημειώνουμε κάποια πρόοδο, αλλά χρειαζόμαστε την υποστήριξη του κοινού.
Θα ήθελα να τονίσω δύο σημεία. Πολλά από τα μέλη της Συμμαχίας ΦΑΡΟΣ ρωτιούνται τακτικά το ίδιο πράγμα από Ελληνοαυστραλούς που αγαπούν την ελληνική γλώσσα αλλά αμφισβητούν το μέλλον της στη διασπορά. “Γιατί σκοτώνεστε; Τα ελληνικά τελείωσαν. Μην χάνετε τον χρόνο σας.” Λοιπόν, δεν μεγαλώσαμε έτσι. Μάθαμε να αγωνιζόμαστε για αυτά που πιστεύουμε. Και πιστεύουμε ότι οι γλώσσες κάνουν την Αυστραλία ένα καλύτερο, πλουσιότερο μέρος. Διευρύνουν το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, μας κάνουν καλύτερους πολίτες επιτρέποντάς μας να δείχνουμε μεγαλύτερη συμπόνια σε ανθρώπους από άλλες χώρες, και ας μην ξεχνάμε όλα τα γνωστικά και οικονομικά οφέλη που προκύπτουν από την εκμάθηση μίας ή περισσότερων άλλων γλωσσών. Έχω και μία έκκληση προς τους γονείς, τους κηδεμόνες και τους φίλους μας στον Τύπο: παρακαλούμε να κατανοήσετε ότι οι τίτλοι με “καταστροφικές και θλιβερές” ειδήσεις ΔΕΝ βοηθούν τον σκοπό μας. Οι πρόωρες δηλώσεις ότι τα προγράμματα “κινδυνεύουν” μάλλον θα απωθήσουν υποψήφιους φοιτητές μας αντί να τους προσελκύσουν στα γλωσσικά μας προγράμματα. Γιατί να επιθυμεί κάποιος να σπουδάσει μια γλώσσα με τόσο απαισιόδοξα νέα; Είναι αλήθεια ότι οι γλώσσες δεν εκτιμώνται όσο θα μπορούσαν να εκτιμηθούν στην Αυστραλία, αλλά συνεργαζόμαστε με άλλες γλωσσικές κοινότητες για να το αλλάξουμε αυτό. Φυσικά τα γλωσσικά μας προγράμματα στη Βικτώρια, από το προσχολικό έως το τριτοβάθμιο επίπεδο, χρειάζονται περισσότερους φοιτητές. Ο αριθμός μαθητών και φοιτητών έχει σημασία. Παρακαλούμε, λοιπόν, θερμά να μην υπονομεύετε τις συλλογικές μας προσπάθειες να αυξήσουμε τον αριθμό των μαθητών/τριών και φοιτητών/τριών που επιλέγουν τα ελληνικά.
Αν θέλουμε να μας θυμούνται οι απόγονοί μας ως τον λαό που αγάπησε τόσο πολύ τη γλώσσα του που κατέστρεψε τις προσπάθειες αναζωογόνησής της, τότε ας συνεχίσουμε να βαδίζουμε όπως τώρα. Σε αυτήν την περίπτωση, πράγματι θα καταλήξουμε σύντομα όπως τους Ποσειδωνιάτες του Καβάφη, να συγκεντρωνόμαστε να θυμόμαστε τα παλιά τα χρόνια και να λέμε μερικές λέξεις στα ελληνικά που δεν καταλαβαίνουμε πια. Από την άλλη πλευρά, αν θέλουμε να είμαστε γενναίοι, να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό, να ακολουθήσουμε ένα σχέδιο που έχει λειτουργήσει για άλλους λαούς (ο Καθηγητής Lo Bianco εργάζεται εδώ και δεκαετίες σε πετυχημένες προσπάθειες αναζωογόνησης), τότε σας προσκαλούμε να υποστηρίξετε τη Συμμαχία ΦΑΡΟΣ (https://www.facebook.com/pharos2021, email: pharos.au@gmail.com).
ΜΠΟΡΟΥΜΕ να πετύχουμε την αναζωογόνηση της γλώσσας μας αν συνεργαστούμε με ανοιχτό μυαλό και αισιοδοξία. Πρέπει επίσης να είμαστε υπομονετικοί και επίμονοι. ΑΝ πιστεύουμε ακράδαντα στον στόχο μας και εργαστούμε σκληρά για να εντάξουμε την ελληνική γλώσσα στην καθημερινότητά μας, θα πετύχουμε. Κλείνω αυτήν την επιστολή με τα έπεα πτερόεντα (φτερωτά λόγια) του Καζαντζάκη για να μας προσφέρουν έμπνευση και καθοδήγηση:
“Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή ‘ναι η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο και να ‘ναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν δε λιποψυχήσει, αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε μπορούσε να το μαντέψει: το αδύνατο γίνεται δυνατό.” (Από το μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη “Ο Καπετάν Μιχάλης”)
Δρ Σταυρούλα Νικολούδη
Υπεύθυνη Προγρἀμματος Ελληνικών Σπουδών
Πανεπιστήμιο La Trobe
The post Για την αγάπη μιας γλώσσας appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.