Αν την Τρίτη το βράδυ ήταν δύσκολο να γίνουν υπολογισμοί για το πόσοι βαθμοί είναι αρκετοί σε μια ομάδα από αυτές που συμμετέχουν στη league phase του Τσάμπιονς Λιγκ για να βρεθεί στους πρώτους 24 που συνεχίζουν στις φάσεις των νοκάουτ παιχνιδιών, την Τετάρτη το βράδυ το πράγμα έγινε πραγματική σπαζοκεφαλιά. Για δύο λόγους. Πρώτον γιατί με την ολοκλήρωση της έκτης αγωνιστικής υπάρχουν πάρα πολλές ομάδες που συνωστίζονται μεταξύ των οκτώ και των τριών βαθμών. Και δεύτερον γιατί στην αγωνιστική αυτή υπήρξαν αποτελέσματα που μαρτυρούν πως δεν υπάρχουν αδιάφοροι. Κι όταν δεν υπάρχουν αδιάφοροι δεν υπάρχουν και βεβαιότητες.
Αδιαφορία
Δεν αναφέρομαι τυχαία στην αδιαφορία των ομάδων. Ο μεγάλος φόβος των ανθρώπων της UEFA ήταν να προκύψουν αδιάφορες ομάδες στις τελευταίες αγωνιστικές και όποιος τις αντιμετωπίζει να παίρνει νίκες εύκολα. Το πρόβλημα των αδιάφορων αγωνιστικών τραυμάτιζε συχνά πυκνά το προηγούμενο σύστημα διεξαγωγής – εκείνο με τους ομίλους των τεσσάρων ομάδων που κάπου το είχαμε συνηθίσει κιόλας. Σχεδόν κάθε χρόνο τον καιρό των ομίλων το πρόγραμμα έμοιαζε πιο σημαντικό από τη σύσταση των ομίλων. Οποιος είχε την τελευταία αγωνιστική τη δυνατή ομάδα στην έδρα του στο 80% των περιπτώσεων την έβρισκε με το εισιτήριο της πρόκρισης στο χέρι και εντελώς αδιάφορη. Από τη συνθήκη αυτή είχαν ωφεληθεί αλλά είχαν πάθει και ζημιές ελληνικές ομάδες. Οσο συνηθισμένο ήταν για κάποια ελληνική ομάδα να βρει τη Ρεάλ Μαδρίτης ή την Αρσεναλ πρώτη στον όμιλο και αδιάφορη και να την κερδίσει, άλλο τόσο συνηθισμένο ήταν η πρόκρισή της στη συνέχεια των διοργανώσεων να εξαρτάται από τα κέφια μιας μεγάλης ομάδας: σχεδόν πάντα μάλιστα οι μεγάλες ομάδες αντιμετώπιζαν τις τελευταίες αγωνιστικές κάνοντας αγγαρεία ή παίζοντας με αναπληρωματικούς. Και το χειρότερο; Συνήθως αν υπήρχε ένα αποτέλεσμα που βόλευε και τους δύο που έπαιζαν αντιμέτωποι την τελευταία αγωνιστική αυτό προέκυπτε ως διά μαγείας! Κάπως έτσι κάποτε ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε γιατί ένα ματς ανάμεσα στη Μαρσέιγ και στην αδιάφορη Ντόρτμουντ τελείωσε με νίκη των Γάλλων με 3-2 με ανατροπή στις καθυστερήσεις, ενώ και στην ΑΕΚ έχουν να θυμούνται έναν αποκλεισμό οδυνηρό ένα βράδυ που η Ενωση πήρε μια ισοπαλία από την Αντερλεχτ (2-2) που δεν της έφτανε γιατί η Λιλ κέρδισε στο Σαν Σίρο την αδιάφορη Μίλαν.
Σύστημα
Οταν δοκίμαζαν το νέο σύστημα στην UEFA φοβόντουσαν ότι ο μεγάλος αριθμός των ομάδων που βρίσκονται στη league phase μπορεί να έχει ως συνέπεια ματς με μονόπλευρο ενδιαφέρον στο τέλος. Κάποια μπορεί να είναι κι έτσι αλλά θα είναι ελάχιστα. Διότι αυτή τη στιγμή (δυο αγωνιστικές πριν απ’ την ολοκλήρωση του πράγματος) υπάρχουν 18 ομάδες (!) που κυνηγάνε μια θέση στις πρώτες οκτώ (μόνο η Αρσεναλ και λογικά αν όχι και μαθηματικά και η Μπάγερν Μονάχου την έχουν εξασφαλίσει) και 11 (!) ομάδες που θα ιδρώσουν για να μπουν στις πρώτες 24. Αν μάλιστα αποδειχτεί η υποψία που υπάρχει, ότι δηλαδή μπορεί να αρκούν και 9 βαθμοί (θα είμαστε βέβαιοι μόνο μετά την ολοκλήρωση της επόμενης αγωνιστικής…) τότε δεν έχουν ακόμα αποκλειστεί και η Μπόντο/Γκλιμτ, ο Αγιαξ και η Σλάβια Πράγας που βαθμούς έχουν μόλις 3!
Ρευστότητα
Η αγωνιστική που ολοκληρώθηκε έδειξε ότι και εξαιτίας αυτής της βαθμολογικής ρευστότητας δεν υπάρχουν δεδομένα. Ο χωρίς βαθμούς και με πέντε απουσίες βασικών Αγιαξ πήγε και κέρδισε την Καραμπάγκ εκτός έδρας κι ενώ αυτή ήθελε μια νίκη για να προκριθεί στα νοκάουτ! Η Κοπεγχάγη επίσης πέταξε εκτός διοργάνωσης τη Βιγιαρεάλ με νίκη στην Ισπανία. Η Μπόντο/Γκλιμτ έπαιξε τα ρέστα της αποσπώντας μια ισοπαλία από την Μπορούσια στο Ντόρτμουντ. Η Αϊντραχτ Φρανκφούρτης παραλίγο να κάνει τη σούπερ έκπληξη απέναντι στην Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου και η Πάφος έπαιξε στα ίσια τη Γιουβέντους στο Τορίνο: είχε μεγάλες ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο κι απλά έμεινε από δυνάμεις στην επανάληψη αλλά οι παίκτες της τα έδωσαν όλα.
Προβλέψεις
Είναι δύσκολο να γίνουν προβλέψεις διότι το ρευστό βαθμολογικό τοπίο επιτρέπει σε πολλούς να κυνηγήσουν το όνειρό τους: για άλλες ομάδες είναι η είσοδος στους πρώτους 8, για άλλες η είσοδος στους 24. Βέβαια το σημαντικό είναι ότι μετά την έκτη αγωνιστική είναι βέβαιο οι 11 βαθμοί που είναι το μάξιμουμ που μπορεί να φτάσει ο Ολυμπιακός δίνουν εισιτήριο πρόκρισης. Αλλά μην το πείτε στον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Που όταν του λέει κάποιος για το Τσάμπιονς Λιγκ απαντά πως το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το ματς με τον Αρη την Κυριακή. Και γιατί επί των ημερών του ο Ολυμπιακός δεν έχει νίκη στο «Βικελίδης». Πρόπερσι έφερε μια δύσκολη ισοπαλία (1-1) στα play offs, όταν και πέταξε τις τελευταίες του ελπίδες να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, και πέρυσι, εν μέσω ευρωπαϊκών υποχρεώσεων ηττήθηκε.
Ισοπαλίες
Ο Αρης δεν είναι στα καλύτερά του κι έχει και κάμποσους απόντες. Ομως είναι πάντα η ομάδα που στην έδρα της έφερε ισοπαλία με τον ΠΑΟ για το πρωτάθλημα και ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ για το Κύπελλο και η ισοπαλία σε ένα πρωτάθλημα που και ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ πολύ δύσκολα χάνουν βαθμούς είναι για τον πρωτοπόρο κακό αποτέλεσμα. Ο ΠΑΟΚ αντιμετωπίζει τον Ατρόμητο και η ΑΕΚ τον Παναιτωλικό: οι αποστολές τους δεν είναι απλές, αλλά οι αντίπαλοί τους είναι κομμάτι χειρότεροι ακόμα και από τον απογοητευτικό στο πρωτάθλημα Αρη. Αλλά στο συγκεκριμένο ματς το θέμα δεν είναι τόσο ο Αρης όσο ο Ολυμπιακός. Ο Μεντιλίμπαρ έδωσε στους παίκτες του δυο μέρες ρεπό για να συνέλθουν μετά το ταξίδι στην Αστάνα: δεν θυμάμαι να έχει ξαναγίνει! Κι αυτό σημαίνει πολλά για τη δυσκολία προετοιμασίας του αγώνα.
Αγαπημένοι
Διαιτητές του ματς θα είναι ξανά Γερμανοί. Ο Λανουά όρισε τον Σβεν Γιαμπλόνσκι, γνωστό μας στην Ελλάδα από αρκετά περάσματά του από τη Σουπερλίγκ. Δεν υπάρχουν αυτή τη φορά τιμωρημένοι ιταλοί varίστες ή σέρβοι διαιτητές που έχουν καλοπεράσει στην Ελλάδα. Οχι ο αρχιδιαιτητής δεν δείχνει με αυτό τον τρόπο τη μεταμέλειά του για όσα έκανε την περασμένη αγωνιστική: απλά η αγωνία του μην πάρει κανένα σφύριγμα ο Ολυμπιακός τον οδήγησε στο να εμπιστευθεί πάλι τους αγαπημένους του Γερμανούς. Το «αγαπημένους» είναι σχήμα λόγου: μόνο Ελληνες αγαπάει ο Γάλλος…