Με την 30ή Νοεμβρίου να έχει παρέλθει, έληξε και η προθεσμία των χωρών – μελών της ΕΕ να υποβάλουν τις προτάσεις τους για τα εξοπλιστικά που θέλουν να εντάξουν στον ευρωπαϊκό χρηματοδοτικό μηχανισμό SAFE (Security Action for Europe), συνολικού ύψους 150 δισ. ευρώ. Στρατιωτικές πηγές στην Αθήνα δηλώνουν ικανοποιημένες που έμεινε εκτός η Αγκυρα, καθώς σύμφωνα με πηγές στις Βρυξέλλες οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να είναι «εντός χρόνου». Προφανέστατα και λόγω των εμποδίων και των καθυστερήσεων που προκάλεσε η επίκληση από την ελληνική πλευρά του βέτο, όσο υπάρχει το casus belli από την τουρκική πλευρά.
Η χώρα μας και ειδικότερα οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, αν και είχαν ως στόχο τα 1,2 δισ. ευρώ, χρηματοδότηση που ζητήθηκε στα τέλη του περασμένου Ιουλίου, τελικά, όπως όλα δείχνουν, θα λάβει κάτι λιγότερο από 800 εκατομμύρια ευρώ. Σε αυτό το πλαίσιο η Αθήνα κατέθεσε φάκελο στον οποίο προτείνονται εξοπλιστικά προγράμματα που είναι μέσα στο 12ετές Ενιαίο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Ανάπτυξης και Εκσυγχρονισμού (ΕΜΠΑΕ).
Με τη χθεσινή γνωστοποίηση από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας της εκτόξευσης των δύο μικροδορυφόρων για λογαριασμό των Ενόπλων Δυνάμεων, δημοσιοποιήθηκε η απόφαση να ενταχθεί στο πρόγραμμα SAFE, και μάλιστα με υψηλή προτεραιότητα, το θέμα του επικοινωνιακού δορυφόρου των Ενόπλων Δυνάμεων. Οπως είχε δηλώσει ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας κατά την παρουσίαση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής της Νέας Δομής των Ενόπλων Δυνάμεων, «η εποχή “γρου γρου” το τηλέφωνο ή ο ασύρματος που θυμόμαστε μερικοί που υπηρετήσαμε, δεν αντέχει πια. Για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε τα συστήματα, πρέπει να πάμε σε δορυφορικές επικοινωνίες προφυλαγμένες, να υπάρχει ελληνικός δορυφόρος. Η δυνάμει απειλή έχει δύο δορυφόρους ήδη».
Με δεδομένα τα 787,67 εκατομμύρια ευρώ που μέχρι στιγμής φαίνεται να έχουν εγκρίνει οι Βρυξέλλες και το κόστος ενός μικρού δορυφόρου επικοινωνιών να ξεκινά από μερικές δεκάδες εκατομμύρια και ενός μεγάλου από αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια.
Σε αυτό το πλαίσιο η προτεραιοποίηση των προγραμμάτων που έχει βάλει στη λίστα της η Αθήνα προς την ΕΕ είναι σε σχέση με την εξίσωση κόστους – οφέλους. Πρόκειται δηλαδή κυρίως για οπλικά και άλλα συστήματα που είναι έως έναν βαθμό νευραλγικού και στρατηγικού χαρακτήρα, αλλά «λογικού» κόστους.
Η «Ασπίδα του Αχιλλέα»
Γεγονός είναι, σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα γνωστά, πως η Αθήνα μέσα από διαδοχικές προτεραιοποιήσεις έχει εισαγάγει στον συγκεκριμένο μηχανισμό προγράμματα που έχουν να κάνουν με την αποτελεσματική αντιμετώπιση στρατηγικών και «έξυπνων» όπλων αντίπαλης χώρας, καθώς και των υβριδικών απειλών και των επιθέσεων κυβερνοπολέμου. Φυσικά, μέσα σε αυτή τη λίστα της Αθήνας προς τις Βρυξέλλες είναι και προγράμματα που έχουν να κάνουν με την «Ασπίδα του Αχιλλέα», δηλαδή συστήματα με στόχο την αντιαεροπορική, αντιβαλλιστική, αντιπλοϊκή, ανθυποβρυχιακή και αντι-drone προστασία.
Η αντικατάσταση των οχημάτων γενικής χρήσης των Ενόπλων Δυνάμεων είναι επίσης ένα πρόγραμμα που βρίσκεται στις προτεραιότητες του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, καθώς τα διαβόητα Stayer και Reo έχουν αρχίσει και δείχνουν πέρα από κάθε αμφιβολία την ηλικία τους.
Ψηλά στην προτεραιοποίηση είναι, σύμφωνα με πληροφορίες, και η απόκτηση συστημάτων και γενικότερα η δυνατότητα χρήσης στρατηγικών όπλων μεγάλου βεληνεκούς, κάτι που «φωτογραφίζει» και το πρόγραμμα των πολλαπλών εκτοξευτών Puls από το Ισραήλ, με βεληνεκές έως και 300 χλμ., το οποίο θα προωθηθεί προς έγκριση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής μέσα στην εβδομάδα, αλλά και οπλικών συστημάτων που ενδιαφέρουν την Πολεμική Αεροπορία, όπως οι πύραυλοι κρουζ JASSM.
Η διασφάλιση λειτουργίας ενός αποτελεσματικού συστήματος Διοίκησης – Ελέγχου, του οποίου επίσης το κόστος εκτιμάται σε μερικές δεκάδες εκατομμύρια αλλά με πολλαπλά μεγαλύτερο όφελος, το έχει φέρει ψηλά στην προτεραιοποίηση και ως εκ τούτου στη λίστα της Αθήνας προς τον μηχανισμό SAFE της ΕΕ.
Στο ίδιο πλαίσιο βρίσκεται και η αναβάθμιση των δυνατοτήτων συλλογής πληροφοριών και διεξαγωγής επιχειρήσεων στο σύγχρονο περιβάλλον κυβερνοπολέμου και ηλεκτρονικού πολέμου και ως εκ τούτου είναι ανάμεσα στα συστήματα που έχουν ενταχθεί στον συγκεκριμένο χρηματοδοτικό μηχανισμό των Βρυξελλών.