Μιλάμε πολύ συχνά και συνήθως υπερβολικά για προπονητές, ωστόσο το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα την Κυριακή το βράδυ ήταν ένα παιχνίδι προπονητών. Υπό την έννοια ότι ο ένας, ο Ραζβάν Λουτσέσκου, είχε καθοριστική συμμετοχή στο αποτέλεσμα και ο άλλος, ο Ράφα Μπενίτεθ, μάλλον δεν είχε καταλάβει ούτε τη δυσκολία του αγώνα. Πράγμα παράξενο διότι από την ημέρα που έχει έρθει ο Ισπανός στην Ελλάδα η μοναδική σοβαρή νίκη της ομάδας του στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι απέναντι στον ΠΑΟΚ πριν από λίγο καιρό στο γήπεδο της Λεωφόρου.
ΠΑΟΚ
Οταν ο Παναθηναϊκός τότε κέρδισε τον ΠΑΟΚ ο ισπανός προπονητής είχε κάνει μια-δυο επιλογές που τον Λουτσέσκου τον είχαν αιφνιδιάσει. Ο Ρουμάνος τότε είχε τα νεύρα του μετά τον αγώνα, όχι γιατί ο ΠΑΟΚ έχει γνωρίσει την πρώτη του ήττα στο πρωτάθλημα, αλλά γιατί και ο ίδιος είχε πιαστεί απροετοίμαστος. Ο Ρουμάνος έκανε κάτι πολύ απλό: κοίταξε αποκλειστικά την ομάδα του. Ο ΠΑΟΚ έμοιαζε να μην τον ενδιαφέρει καθόλου ποιος είναι ο αντίπαλός του, αλλά μόνο η δική του απόδοση. Οι πολλές ελλείψεις οδήγησαν τον Λουτσέσκου να εμφανίσει μια άμυνα καθόλου συνηθισμένη καθώς βρέθηκαν σε αυτή ως στόπερ ο Κετζιόρα και ο Βολιάκο που σπάνια έχουν παίξει μαζί, ενώ αριστερά ήταν ο Μπαμπά και όχι ο Τέιλορ. Ολοι αυτοί ωστόσο αποφεύγοντας τα περιττά ρίσκα βοήθησαν τον ΠΑΟΚ να κρατήσει το μηδέν, πράγμα που του συμβαίνει σπανίως. Οταν συμβαίνει είναι σχεδόν απίθανο ο ΠΑΟΚ να μην κερδίσει, καθώς στην επίθεση ακόμα και χωρίς τον Γιακουμάκη και με σέντερ φορ τον δεκαοκτάχρονο Μύθου ήταν δεδομένο ότι ένα γκολ θα το έβρισκε.
Νωρίς
Φάνηκε μάλιστα αυτό πάρα πολύ νωρίς αφού ο Τάισον έκανε ό,τι ήθελε ολόκληρη τη δεξιά πτέρυγα του Παναθηναϊκού και ο Γιάννης Κωνσταντέλιας απαλλαγμένος από το κυνηγητό του Σιωπή, που έπρεπε να βοηθάει τον Γεντβάι, μπορούσε να παίρνει την μπάλα κοντά στην περιοχή αποφεύγοντας τις περιττές κούρσες. Με τον Τάισον ασταμάτητο και τον Κωνσταντέλια να ταλαιπωρεί την άμυνα του Παναθηναϊκού ο ΠΑΟΚ έφτασε στο 2-0 στο 55′. Η Τούμπα βοήθησε τον νεαρό Μύθου να πετύχει το πρώτο του γκολ σε ντέρμπι. Την τέχνη της εμψύχωσης πιτσιρικάδων που έρχονται από τις ακαδημίες οι οπαδοί του ΠΑΟΚ την ξέρουν πολύ καλά. Κάτι γνωρίζουν και ο Κούτσιας, ο Τζίμας, ο Τζόλης, ο ίδιος ο Κωνσταντέλιας.
Χειρότερος
Ο Παναθηναϊκός από τη μεριά του δεν ήταν απλά κακός, ήταν ίσως ο χειρότερος της χρονιάς. Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι έμοιαζε χωρίς προπονητή. Ο Μπενίτεθ είδε τον Παναθηναϊκό να γλιτώνει σε δύο περιπτώσεις στο πρώτο δεκάλεπτο και σίγουρα δεν μπορεί να διέφυγε την προσοχή του ότι ο Τάισον έκανε ό,τι ήθελε και ότι ο Κωνσταντέλιας δεν είχε αντίπαλο. Κι όμως δεν φάνηκε να κάνει το παραμικρό για να περιορίσει αυτούς τους δύο παίκτες. Φυσικά με τόσο παθητική στάση του Παναθηναϊκού στην άμυνα ήταν μάλλον απίθανο να περιμένεις να υπάρξουν ευκαιρίες. Ο Σφιντέρσκι που χώρισε άσχημα με τον ΠΑΟΚ απλά τσακωνόταν με την εξέδρα. Ο Τετέ ήταν σαν να μη βρίσκεται στο γήπεδο. Ο Μπακασέτας χάθηκε σε διάφορες ανολοκλήρωτες προσπάθειες. Ο Ζαουρί εμφανιζόταν κάθε τόσο απλά για να μας θυμίσει την παρουσία του. Ο Παναθηναϊκός δεν είχε διακριθέντες πλην του τερματοφύλακα Κότσαρη κι αυτό λέει πολλά για την εμφάνισή του. Αλλά κυρίως δεν είχε εικόνα κανονικής ομάδας. Και η δήλωση του Μπενίτεθ ότι είδα ένα ισορροπημένο πρώτο ημίχρονο προκαλεί μόνο απορίες.
Ομάδα
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια καμιά ομάδα που άλλαξε προπονητή κατά τη διάρκεια της χρονιάς δεν κέρδισε το πρωτάθλημα. Οταν ανέλαβε ο Ισπανός, το πρωτάθλημα ήταν για τον Παναθηναϊκό δύσκολη υπόθεση – αν άλλωστε το διεκδικούσε μάλλον δεν θα άλλαζε και προπονητή. Ωστόσο μια βελτίωση ήταν το μίνιμουμ που μπορούσε κανείς να περιμένει. Αντί για βελτίωση ο Παναθηναϊκός είναι σαν να χάθηκε εντελώς. Τίποτα δεν θυμίζει την ομάδα που έκανε δύο προκρίσεις καλοκαιριάτικα και έφτασε στο Γιουρόπα Λιγκ. Σήμερα μιλάνε όλοι για παίκτες που χρειάζεται να έρθουν και παίκτες που χρειάζεται να φύγουν. Θα συμβούν και τα δύο. Αλλά τίποτα απ’ αυτά δεν σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός θα γίνει καλύτερος αν πρώτα απ’ όλα δεν αποκτήσει ξανά φυσιογνωμία κανονικής ομάδας, δηλαδή φυσιογνωμία ομάδας που ξέρεις ποιο είναι το παιχνίδι της, ποια είναι η αγωνιστική συμπεριφορά, ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές και οι ηγέτες της. Αυτά κυρίως αγνοούνται. Και δεν είναι εύκολο να τα αποκτήσεις στις μεταγραφές.
Αδεια
Η απόδοση των ομάδων παραδοσιακά πριν από τη χριστουγεννιάτικη άδεια σπάνια είναι καλή. Οι ομάδες μας έχουν πάρα πολλούς ξένους παίκτες, που αυτές τις μέρες μοιάζουν με τους φαντάρους που περιμένουν να πάρουν άδεια εορταστική. Το θέαμα των παιχνιδιών την τελευταία αγωνιστική ήταν μετριότατο, όχι τυχαία σημειώθηκαν μόλις 9 γκολ στα ματς του Σαββατοκύριακου. Ο προπονητής της ΑΕΚ Μάρκο Νίκολιτς, που φανερά τα κοιτάζει και τα προσέχει όλα, υπενθύμισε μετά τη νίκη της ΑΕΚ με τον ΟΦΗ ότι αυτή ήταν η πρώτη νίκη της Ενωσης έπειτα από 15 χρόνια στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς! Το είπε και για να δώσει κάποια επιπλέον μπράβο στους ποδοσφαιριστές του. Ο Νίκολιτς σε ό,τι έχει να κάνει με τα καλά λόγια δεν είναι φειδωλός. Και μάλιστα αναφέρεται και σε παίκτες προσωπικά και δεν κάνει γενικές αναφορές
Ντέρμπι
Η ΑΕΚ βρίσκεται στην πρώτη θέση στις γιορτές κι αν σκεφτεί κανείς ότι έχει χάσει τα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό πρόκειται περί κατορθώματος. Την πρωτιά της την έχει δώσει ένα μεγάλο σερί από κατά βάση δύσκολες νίκες, άλλες με 1-0 κι άλλες, όπως η κυριακάτικη, με ανατροπές. Το σερί έχει δημιουργήσει ενθουσιασμό, αλλά πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν και απορίες. Η ΑΕΚ ή θα λυθεί στη συνέχεια και θα παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο ή κάποια στιγμή μπορεί όπως πέρυσι να πάθει ένα μπλακάουτ. Βέβαια αναμφίβολα έχει έναν προπονητή που σε σχέση με τον προκάτοχό του είναι πανέξυπνος.
Ματίας
Εβλεπα για παράδειγμα τις αντιδράσεις του Ματίας Αλμέιδα στο ματς που η ομάδα του, η Σεβίλλη, έχασε από τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Μπερναμπέου. Είναι αντίδραση ενός συναισθηματικού ανθρώπου που στιγμές στιγμές σού δίνει την εντύπωση ότι δεν καταλαβαίνει πού βρίσκεται. Στο Μπερναμπέου αποβλήθηκε διαμαρτυρόμενος για τη διαιτησία και μάλιστα για φάσεις που δεν τον δικαιώνουν. Ο Νίκολιτς στην αντίστοιχη περίπτωση είμαι βέβαιος ότι θα έλεγε κάτι του είδους «σήμερα καταλάβαμε ξανά γιατί η Ρεάλ αντιμετωπίζεται από τους διαιτητές ως μεγάλη ομάδα», μετά θα έλεγε ένα μπράβο στα παιδιά του γιατί πάλεψαν και όλοι θα άφηναν πίσω το παιχνίδι χωρίς εντάσεις και εκνευρισμούς στοχεύοντας το επόμενο.