Ο Nick Bolkus (Νίκος Μπόλκας), ο πρώτος ομογενής ελληνικής καταγωγής που συμμετείχε σε ομοσπονδιακό υπουργικό συμβούλιο της Αυστραλίας και ένας από τους πιο σταθερούς υπερασπιστές των μεταναστών και των προσφύγων, έφυγε από τη ζωή ανήμερα τα Χριστούγεννα, σε ηλικία 75 ετών.
Γιος Ελλήνων μεταναστών, γεννημένος στην Αδελαΐδα το 1950, ο Bolkus υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του Εργατικού Κόμματος (ALP) στη Νότια Αυστραλία. Εξελέγη για πρώτη φορά γερουσιαστής το 1980, σε ηλικία μόλις 30 ετών, και υπηρέτησε αδιάλειπτα για 24 χρόνια, μέχρι την αποχώρησή του από την ενεργό πολιτική το 2005 – καθιστώντας τον τον μακροβιότερο γερουσιαστή του ALP για την Πολιτεία.
Διετέλεσε υπουργός στις κυβερνήσεις των Bob Hawke και Paul Keating, αναλαμβάνοντας κρίσιμα χαρτοφυλάκια, με κορυφαίο εκείνο της Μετανάστευσης και Εθνοτικών Υποθέσεων (1993–1996). Από τη θέση αυτή άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στη διαμόρφωση της σύγχρονης, πολυπολιτισμικής Αυστραλίας, πάντα με πυξίδα την ανθρωπιά και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Ιδιαίτερη και διαρκής υπήρξε η σχέση του με την ελληνική παροικία. Ο Nick Bolkus δεν ήταν απλώς ένας πολιτικός ελληνικής καταγωγής. Ήταν ένας άνθρωπος που ενδιαφερόταν έμπρακτα για τα ζητήματα του της Ελλάδας και της Ομογένειας. Υπήρξε στενός φίλος του «Νέου Κόσμου» και ιδιαίτερα του ιδρυτή της εφημερίδας, Δημήτρη Γκόγκου. Μια φιλία δεκαετιών, μέσα από την οποία προωθήθηκαν –συχνά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας– κρίσιμα θέματα που αφορούσαν τους Έλληνες της Αυστραλίας.
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω λίγο πριν εκλεγεί γερουσιαστής, το 1979. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως κάθε φορά που η παροικία ή η Ελλάδα αντιμετώπιζε ένα σοβαρό ζήτημα, ο Δημήτρης Γκόγκος «έτρεχε» στον Bolkus. Το ίδιο συνέβαινε και κάθε φορά που η αυστραλιανή κυβέρνηση είχε θέμα που άγγιζε την Ομογένεια ή την Ελλάδα. Ήταν μια σχέση εμπιστοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού.
Ένα τέτοιο περιστατικό, ενδεικτικό του ρόλου του, είχα αποκαλύψει πριν από χρόνια. Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’90. Πρωθυπουργός της χώρας ο Paul Keating και υπουργός Μετανάστευσης ο Nick Bolkus. Ένα Δευτεριάτικο απόγευμα βρισκόμουν στα γραφεία του «Νέου Κόσμου» με τον τότε διευθυντή μας, Δημήτρη Γκόγκο, όταν λάβαμε απρόσμενα τηλεφώνημα από τον Bolkus. Ζήτησε να μας δει επειγόντως.
Ήρθε στα γραφεία με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.
«Θέλω μια καλή δικαιολογία για να πείσω τον Keating», μας είπε. «Ο Gareth Evans είναι στα Ηνωμένα Έθνη και πιέζεται να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως ‘Μακεδονία’. Είναι θέμα ωρών. Βρείτε μου μια καλή δικαιολογία».
Οι Έλληνες διπλωμάτες, όπως μας εξήγησε, περίμεναν οδηγίες από την Αθήνα – κι εκείνη την ώρα στην Ελλάδα ήταν ακόμη πρωί. Ο χρόνος όμως πίεζε. Μετά από συζήτηση, ο Δημήτρης Γκόγκος του πρότεινε να ζητήσει αναμονή, με το επιχείρημα ότι ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ακόμη προβεί σε αναγνώριση.
Από το γραφείο του «Νέου Κόσμου», ο Bolkus τηλεφώνησε στον πρωθυπουργό.
«Paul, νομίζω πως πρέπει να περιμένουμε. Ας δούμε πρώτα τι θα κάνουν οι ΗΠΑ», του είπε.
Η απάντηση του Keating ήταν θετική – και με το γνωστό του χιούμορ: «Εξάλλου, αυτή είναι η εξωτερική μας πολιτική. Να ακολουθούμε την Αμερική».
Η Καμπέρα τελικά υιοθέτησε τη γραμμή του FYROM. Παράδοξα, ο ίδιος ο Bolkus βρέθηκε τότε στο στόχαστρο τόσο των Σλαβομακεδόνων όσο και μερίδας Ελλήνων ομογενών, παρότι είχε συμβάλει καθοριστικά στην αποτροπή μιας δυσμενούς εξέλιξης. Έγραψα τότε πρωτοσέλιδο υπέρ του στον «Νέο Κόσμο» – και δεν έλειψαν οι αποδοκιμασίες ούτε προς εμένα.
Ο Nick Bolkus, ωστόσο, δεν υπολόγιζε το πολιτικό κόστος όταν πίστευε ότι κάτι ήταν σωστό. Ως υπουργός Μετανάστευσης επέτρεψε σε δεκάδες χιλιάδες Κινέζους υπηκόους που βρίσκονταν στην Αυστραλία πριν από τη σφαγή στην πλατεία Tiananmen το 1989 να παραμείνουν μόνιμα στη χώρα. Στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο Κοινοβούλιο, το 2005, είπε ότι το μεγαλύτερο επίτευγμά του ήταν ακριβώς αυτό: η παραμονή 40.000 αιτούντων άσυλο.
«Ο ουρανός δεν έπεσε. Οι ορδές δεν εισέβαλαν», είχε πει χαρακτηριστικά.
Λάτρευε την Ελλάδα και ιδιαίτερα το Καστελλόριζο. Τον συνόδευσα δύο φορές στην Ελλάδα ως υπουργό. Το ταξίδι στην Κρήτη, για την 50ή επέτειο της Μάχης της Κρήτης, παραμένει για μένα αξέχαστο – με παρόντες τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον τότε πρίγκιπα Κάρολο, τον Χέλμουτ Κολ και άλλες κορυφαίες προσωπικότητες. Ο Bolkus φρόντιζε πάντα να με συστήνει, αλλά και να συμμετέχει στα γλέντια με τσικουδιά, με την ίδια άνεση που κινούνταν στα σαλόνια της διεθνούς πολιτικής.
Οι φόροι τιμής που ακολούθησαν τον θάνατό του ήταν καθολικοί. Ο πρωθυπουργός Anthony Albanese μίλησε για έναν από τους «μεγάλους γιους» του Εργατικού Κόμματος. Ο πρωθυπουργός της Νότιας Αυστραλίας, Peter Malinauskas, τον χαρακτήρισε «μεγάλο πρωταθλητή» του ALP και άνθρωπο βαθύτατου σεβασμού σε όλο το πολιτικό φάσμα. Η Penny Wong, ο Mark Butler, ακόμη και ο πολιτικός του αντίπαλος και στενός του φίλος Alexander Downer, αναγνώρισαν την πολιτική του ευφυΐα, τη γενναιοδωρία και το ποιόν του ως άνθρωπος.
Ο Nick Bolkus αφήνει πίσω του τη σύζυγό του Mary και τις κόρες τους Mikayla και Aria. Αφήνει όμως και μια κληρονομιά που ξεπερνά πρόσωπα και κόμματα: την πίστη ότι η Αυστραλία γίνεται ισχυρότερη όταν δεν φοβάται τη διαφορετικότητα.
Για την ελληνική παροικία, θα μείνει ως ένας από «τους δικούς μας» που δεν ξέχασε ποτέ από πού ξεκίνησε – και που απέδειξε ότι η πολιτική μπορεί, ακόμη, να έχει πρόσωπο και ψυχή
Η πλήρης δήλωση του πρωθυπουργού της Νότιας Αυστραλίας, Peter Malinauskas, έχει ως εξής:
«Με βαθιά θλίψη ανακοινώνω ότι ο πρώην Ομοσπονδιακός Υπουργός, πρώην Γερουσιαστής και μακροχρόνιο στέλεχος του Εργατικού Κόμματος, Nick Bolkus, απεβίωσε ειρηνικά σήμερα το πρωί, σε ηλικία 75 ετών. Ο Nick γεννήθηκε στην Αδελαΐδα στις 17 Ιουλίου 1950 και μεγάλωσε στο West End της πόλης. Η ενασχόλησή του με την πολιτική του Εργατικού Κόμματος ξεκίνησε σε εντυπωσιακά νεαρή ηλικία. Το 1966 βοήθησε στην προεκλογική εκστρατεία του Don Dunstan στην περιοχή Norwood, διανέμοντας προσωπικά επιστολές σε όλους τους εγγεγραμμένους ψηφοφόρους ελληνικής καταγωγής.
Ήταν το πρώτο σημάδι μιας ζωής αφιερωμένης στην προσφορά προς το Εργατικό Κόμμα. Η οικογένεια μετακόμισε στο West Beach το 1975 και συμμετείχε ενεργά στην τοπική κοινότητα. Ο Nick συχνά βρισκόταν στο Joe’s Kiosk, απολαμβάνοντας την παραλία και έναν καφέ. Στη συνέχεια εκπροσώπησε με διάκριση τη Νότια Αυστραλία στη Γερουσία και υπηρέτησε ως Υπουργός στις κυβερνήσεις Hawke και Keating. Εξελέγη για πρώτη φορά το 1980 και εξελίχθηκε σε έναν από τους μακροβιότερους Γερουσιαστές της Νότιας Αυστραλίας.
Κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας, προώθησε μεταρρυθμίσεις σε τομείς όπως η δικαιοσύνη, η οικονομία, η μετανάστευση, το περιβάλλον και τα ζητήματα των Ιθαγενών, πάντοτε με γνώμονα τις αρχές και την ανθρωπιά. Μετά την επανεκλογή της κυβέρνησης Keating, το 1993, διορίστηκε υπουργός Μετανάστευσης (Immigration and Ethnic Affairs) και Υπουργός που επικουρούσε τον Πρωθυπουργό σε θέματα Πολυπολιτισμικών Υποθέσεων (Multicultural Affairs). Από αυτή τη θέση συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση της σύγχρονης πολυπολιτισμικής Αυστραλίας.
Αν και το δημόσιο έργο του είναι εκτενές, ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα υπερήφανος για την απόφασή του να επιτραπεί σε δεκάδες χιλιάδες Κινέζους πολίτες να παραμείνουν στην Αυστραλία μετά τη σφαγή στην Tiananmen Square το 1989, μια απόφαση που βασίστηκε στην ανθρωπιά και την ηθική ηγεσία και εξακολουθεί να συγκινεί μέχρι σήμερα. Ο Nick έχαιρε βαθύτατου σεβασμού σε όλο το πολιτικό φάσμα. Διέθετε οξύ πνεύμα, υπήρξε ακούραστος υπερασπιστής του Εργατικού Κόμματος και γενναιόδωρος μέντορας για πολλούς. Τον αγαπούσαν ιδιαίτερα η οικογένειά του, οι συνεργάτες και οι φίλοι του. Η Νότια Αυστραλία έχασε έναν αφοσιωμένο δημόσιο λειτουργό και το Εργατικό Κόμμα έναν από τους μεγάλους του πρωταγωνιστές. Εκ μέρους της Κυβέρνησης της Νότιας Αυστραλίας, εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του Nick, στη σύζυγό του Mary, στις κόρες του Aria και Mikayla, καθώς και στους φίλους και τους συνεργάτες του. Τιμούμε την προσφορά του και τον ευχαριστούμε για όλα όσα πρόσφερε στην Πολιτεία μας και στη χώρα μας».
The post Nick Bolkus (1950–2025): Ένας Έλληνας της Αυστραλίας που υπηρέτησε τον πολυπολιτισμό,την παροικία και την Ελλάδα appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.