Οι εκκλήσεις πλέον απευθύνονται δημόσια. Τα κόμματα της Κεντροαριστεράς καλούνται να «υπερβούν την εσωστρέφεια», να «συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα κοινής καθόδου στις επόμενες βουλευτικές εκλογές» και να συναποφασίσουν «πέρα από τις όποιες εσωτερικές διεργασίες τους, που είναι δική τους υπόθεση» το χρονοδιάγραμμα για την ένωσή τους. Κοινό πρόγραμμα και κοινός υποψήφιος πρωθυπουργός αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του απέναντι στη ΝΔ πόλου που θα κατορθώσει να γίνει εναλλακτική πρόταση εξουσίας, λένε κι αυτοί που διατυπώνουν την ιδέα δημόσια κι εκείνοι που τη στηρίζουν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις. Τρεις μετεκλογικές δημοσκοπήσεις δείχνουν πως το αίτημα συνυπογράφει η πλειονότητα της κοινής γνώμης – όχι μόνο οι ψηφοφόροι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ακόμη και στις εκλογικές βάσεις άλλων κομμάτων υπάρχουν πολίτες οι οποίοι αναγνωρίζουν τις δυσλειτουργίες του συστήματος του ενός κόμματος και κάτι. Κι όμως, οι άμεσα εμπλεκόμενοι στην κουβέντα, τα στελέχη των δύο μεγαλύτερων κοινοβουλευτικών δυνάμεων, το αντιμετωπίζουν με τη ραθυμία ενός γραφειοκράτη παλιάς κοπής. Το παραλαμβάνουν, το καταχωρίζουν κι επιφυλάσσονται να το εξετάσουν. Και τα κάνουν όλα μηχανικά, όσο ασχολούνται με τις εσωκομματικές διεργασίες.