Κάθε πρόταση και μια διαφορετική μαρτυρία στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, από εκείνες που όσες φορές και αν διατυπωθούν δημόσια πάντα συγκλονίζουν. Κάθε πρόταση και ένα διαφορετικό «κατηγορώ» από όλους εκείνους που έζησαν την κόλαση μόνοι και αβοήθητοι από τους υπευθύνους, με αποτέλεσμα οι δικοί τους άνθρωποι να βρουν μαρτυρικό θάνατο και όσοι έμειναν πίσω να μετρούν για μια ζωή σημάδια στο σώμα και στην ψυχή τους περιμένοντας έξι χρόνια μετά απόδοση δικαιοσύνης.
Ο Γιώργος Καΐρης, ο οποίος έχασε τη σύντροφό του, μίλησε για τον γολγοθά που ξεκίνησε μετά τη δική της απώλεια. «Μετά την κοίμησή της ξεκίνησε ο γολγοθάς. Ο δήμος ήταν ανύπαρκτος, δεν είχαν ούτε λίστα νεκρών, ούτε τίποτα. Το 112 δεν λειτούργησε. Στην Κινέτα εκκενώθηκαν τρία χωριά, σε εμάς τίποτα. Εβδομήντα επτά λεπτά έκαιγε η φωτιά ανεξέλεγκτη. Εχουμε φτάσει σε μια δίκη για πλημμελήματα, είναι σαν να δικάζουμε μια ζημιά σε ένα αυτοκίνητο. Ντρέπομαι… δυστυχώς νιώθω ότι μας κοροϊδεύουν όλους» είπε ο μάρτυρας απευθυνόμενος στους δικαστές του Εφετείου της Αθήνας που κρίνουν σε δεύτερο βαθμό την εμβληματική αυτή υπόθεση.
Παραποιήσεις της αλήθειας
Το δικό της «κατηγορώ» για όσα δεν έγιναν διατύπωσε στη συνέχεια η Κάλλι Αναγνώστου, πολυεγκαυματίας η ίδια και ο γιος της, ο οποίος ήταν τότε μόλις πεντέμισι ετών και έζησε την κόλαση. «Ο γιος μου μέχρι σήμερα προσπαθεί να αποκαταστήσει τα τραύματα. Εξι χρόνια με απίστευτο αγώνα και ταλαιπωρία για να αντεπεξέλθει σε αυτό. Θα είναι εσαεί ασθενής λόγω των εγκαυμάτων. Εχουμε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη εμείς που απλά κοιμόμασταν εκείνο το απόγευμα. Ημασταν εκεί μόνοι μας μέσα στην κόλαση του Δάντη, με ανθρώπους να ουρλιάζουν τη μια στιγμή και μετά να σκάνε, γιατί δεν έκαναν το βασικό, να μας πούμε να φύγουμε… Ούτε καν εκκένωση, απλά να φύγουμε από τη Μαραθώνος. Ακούστηκε για άναρχη δόμηση του Ματιού και για το ότι δεν ξέραμε πού να πάμε… Για τους νεκρούς φταίμε οι ίδιοι γιατί ήμασταν εκεί. Δικές τους ευθύνες δεν υπάρχουν. Περάσαμε 19 μήνες να ακούμε παραποιήσεις της αλήθειας και να λένε πως όλα καλά τα κάνανε» κατέθεσε η κυρία Αναγνώστου.
Εφιάλτης στο γαμήλιο ταξίδι
Τη φρίκη που έζησε μέσα στην πύρινη κόλαση στο Μάτι το 2018, ενώ βρισκόταν στο γαμήλιο ταξίδι της, περιέγραψε με τη σειρά της η Ιρλανδή Ζωή Χόλοχαν. Η γυναίκα περιέγραψε πώς είδε τον σύζυγό της να χάνεται μέσα στις φλόγες την πρώτη ημέρα του ταξιδιού τους, αλλά και τα σοβαρά τραύματα που μέχρι σήμερα την απασχολούν. «Ο λόγος που ήθελα να σας μιλήσω σήμερα είναι ότι έξι χρόνια μετά όχι μόνο έχω τα σημάδια, τα πόδια μου έχουν αλλοιωθεί και κάνω ακόμα θεραπεία με λέιζερ. Προσπαθούν να βρουν χειρουργικές λύσεις, αλλά ο χειρουργός μού έχει πει ότι πρέπει να ζω με το σώμα μου όπως είναι. Εχασα τον αγαπημένο μου κι από τότε, αν και οι φίλοι μου μού λένε να προχωρήσω, δεν έχω αγάπη, δεν έχω σχέσεις, ντρέπομαι για το σώμα μου και δεν θέλω να το δει κανείς. Και κάθε νύχτα που κλείνω τα μάτια μου είμαι πίσω στο Μάτι. Μου λείπει ο Μπράιαν. Και το μόνο που βλέπω στα όνειρά μου είναι το Μάτι, πως χάνω τον Μπράιαν. Μπορεί να νομίζετε ότι έξι χρόνια είναι πολύς χρόνος, αλλά για μένα το Μάτι είναι μια ισόβια καταδίκη» εξήγησε στο δικαστήριο. Η μάρτυρας επισήμανε στο δικαστήριο ότι το ζευγάρι δεν ενημερώθηκε ποτέ για την πυρκαγιά. «Δεν μας τηλεφώνησε κανείς, δεν μας προειδοποίησε κανείς, ούτε ένας συναγερμός. Το καταλάβαμε όταν έπιασε φωτιά ο κήπος. Κανείς δεν ήταν εκεί για να μας βοηθήσει. Σαν να ήμασταν εγκαταλελειμμένοι» κατέθεσε και τόνισε: «Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχουμε απαντήσεις. Εκατόν τέσσερα άτομα έχουν πεθάνει και άλλοι ζούμε σαν ζωντανοί νεκροί, και δεν έχει τιμωρηθεί κανείς…».