Ας ξεχωρίσουμε τις πιθανές προωθητικές ανακατατάξεις ενός πολιτικού χώρου ή ακόμη και τις εύλογες διαφωνίες εντός του από την εξελισσόμενη εικόνα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δεν σπαράσσεται απλώς. Εκπέμπει ένα σήμα σήψης, παρακμής και αντιπολιτικής σε επεισόδια. Δεν βλέπουμε καθημερινά την πολιτική του ανασύνθεση ή έναν καλώς νοούμενο μετασχηματισμό πάνω σε ιδεολογικές αρχές. Βλέπουμε σε ζωντανή μετάδοση ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών χωρίς αρχή και τέλος και ένα ρεσιτάλ κυνισμού και παραπολιτικής. Το δυσμενέστερο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τηρεί καν τα θεσμικά και πολιτικά του καθήκοντα ως αξιωματική αντιπολίτευση ενώ η επίσης σοβούσα κρίση στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα έχει επίδραση στο πώς προσλαμβάνουν οι πολίτες μια συνολικότερη εικόνα και του πολιτικού συστήματος.
Με ορίζοντα το καταστατικό του συνέδριο αλλά και τις εργασίες της Βουλής που επανεκκινήθηκαν, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και το σύνολο του δυναμικού του θα πρέπει τάχιστα να λάβουν αποφάσεις τερματισμού της δίνης. Να αποφασίσουν πώς θα προχωρήσουν και αν θα πορευτούν μαζί. Τι είδους κόμμα θέλουν. Τοξικής διαμαρτυρίας ή σύγχρονου καιρού και σε αντιστοίχηση με τη νέα εποχή. Κόμμα βαρόνων και μικροϊδιοκτητών ή αρχών και δυναμικού ρεαλισμού, ώριμου και με πειστικό σχέδιο για τη χώρα και τα μείζονα κοινωνικά διακυβεύματα. Χρόνος και χώρος δεν υπάρχει για συνδικαλισμούς αμφιθεάτρων και εσωτερικές φαγωμάρες. Και η σήψη πληρώνεται.