Σκεφτόμουν τον φασισμό πολύ πριν καν καταλάβω ότι τον σκεφτόμουν. Εζησα για χρόνια μέσα στο μυαλό, το σπίτι, τον τρόμο του τυραννικού πατέρα μου που χρησιμοποίησε τη βία ως μεθοδολογία για να διατηρήσει την εξουσία του σε κάθε πτυχή της ύπαρξής μας. Για να πετύχει αυτή τη δύναμη μας δίχασε και μας έκανε μοναχικούς.
Η Χάνα Αρεντ έγραψε για τη μοναξιά στις «Απαρχές του Ολοκληρωτισμού» το 1951: «Αυτό που προετοιμάζει τους ανθρώπους για ολοκληρωτική κυριαρχία σε έναν μη ολοκληρωτικό κόσμο είναι το γεγονός ότι η μοναξιά, που αποτελούσε κάποτε εμπειρία σε ορισμένες οριακές κοινωνικές συνθήκες, όπως τα γηρατειά, έχει γίνει μια καθημερινή εμπειρία».
Το 2023, ο υπουργός Υγείας των ΗΠΑ δήλωσε ότι η μοναξιά είναι η πιο σοβαρή κρίση ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί. Η μοναξιά είναι μια μορφή υπαρξιακής εξάρθρωσης. Δημιουργεί επίμονο άγχος, κατάθλιψη και δυσπιστία. Δεν αναγνωρίζουμε πλέον τον κόσμο ως κόσμο μας. Αποτραβιόμαστε, αποξενωνόμαστε, νιώθουμε αβοήθητοι και εγκαταλειμμένοι. Ολο τον χρόνο και την ενέργειά μας τον ξοδεύουμε για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, ζούμε αμυντικά. Καταλαμβάνει την προσοχή μας, τη δημιουργικότητά μας. Είναι εξαντλητικό.
Σκέφτομαι αυτό που έγραψε η Τόνι Μόρισον για τον ρατσισμό: «Η λειτουργία του ρατσισμού είναι η απόσπαση της προσοχής. Σε εμποδίζει να κάνεις τη δουλειά σου. Σε βάζει να εξηγείς, ξανά και ξανά, τον λόγο ύπαρξής σου». Τι συμβαίνει με τις καρδιές μας και την ικανότητά μας για σύνδεση και εμπιστοσύνη όταν εγκλωβιζόμαστε σε ένα πεδίο μοχθηρίας και μίσους που απειλεί καθημερινά τη σταθερότητα και την ειρήνη μας;
Οι ιθαγενείς και οι μαύροι έχουν ζήσει για εκατοντάδες χρόνια σε αυτό το τοπίο επισφάλειας, τρόμου και βίας. Τώρα βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο της πατριαρχίας, όπου οι αυταρχικοί γεννιούνται και εκτρέφονται με την ταχύτητα του φωτός. Οπου τα δικαιώματα των εργαζομένων καταργούνται και οι νόμοι για την παιδική εργασία αποδυναμώνονται· όπου η διαφορετικότητα, η ισότητα και η ένταξη που προστάτευαν τα πολιτικά δικαιώματα εκμηδενίζονται, όπου οι γυναίκες σπρώχνονται πίσω στις σκοτεινές εποχές και όλοι οι κανονισμοί που προστατεύουν τη Γη, τον αέρα, το νερό απαλείφονται.
Ο φασισμός είναι μια ψυχική πάθηση σε όλη την κοινωνία. Είναι στην κουλτούρα, στους δρόμους με ναζιστικές συμμορίες και μαινόμενους άντρες τυλιγμένους με αμερικανικές σημαίες στις ΗΠΑ, στους νέους δρακόντειους νόμους που ψηφίστηκαν από ένα υπερσυντηρητικό ανώτατο δικαστήριο. Είναι στα 64.000 μωρά που γεννήθηκαν από βιασμό πέρυσι στην Αμερική, επειδή στις μητέρες τους απαγόρευσε την άμβλωση ένα κράτος που απαιτεί όλο και περισσότερο έλεγχο στο σώμα τους.
Το αντίδοτο στον φασισμό είναι η συνειδητότητα και η παιδεία. Πρέπει να μάθουμε τη φύση του φασισμού, τι είναι, πώς λειτουργεί τώρα το 2024. Η κοινότητα και η αλληλεγγύη είναι τα πιο δυνατά μας εργαλεία για την καταπολέμησή του.
Η V είναι συγγραφέας και αναλύτρια σε θέματα φασισμού