«Καθρέφτη, καθρεφτάκι στον τοίχο πάνω τώρα, ποια είναι η ωραιότερη σε ολόκληρη τη χώρα;». Στο αριστούργημα των αδελφών Γκριμ η βασίλισσα αποκρινόταν στον καθρέφτη της και εκείνος υπηρετώντας τη ματαιοδοξία της, αλλά και ταυτόχρονα κατανοώντας την έλλειψη πραγματικού ανταγωνισμού, απαντούσε «Εσύ είσαι, βασίλισσά μου». Μέχρι που εμφανίστηκε η Χιονάτη και τα δεδομένα άλλαξαν. Ενα ξαφνικό γεγονός διέλυσε τις ισορροπίες στο βασίλειο και η αλαζονική αντιμετώπιση της επικεφαλής του παλατιού οδήγησε, ύστερα από καιρό είναι αλήθεια, στην αποκαθήλωσή της.
Τίποτε δεν κρατά για πάντα, πόσω μάλλον η νεότητα και η ομορφιά. Αυτό ήταν το μήνυμα του παραμυθιού. Κάπως έτσι 15 μήνες μετά τις εθνικές εκλογές του Ιουνίου, το 41% της Νέας Δημοκρατίας και η απόλυτη κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη έρχονται να αντιμετωπίσουν τη σκληρή πραγματικότητα. Η άνοδος στη ΔΕΘ για πρώτη φορά γίνεται με όρους μη φιλικούς για το κυβερνών κόμμα τη στιγμή μάλιστα που ο αντίπαλος δεν έχει εμφανιστεί. Αυτό το βασικό πλεονέκτημα της ΝΔ απέναντι σε κάθε τρέχοντα επικεφαλής απεδείχθη μπούμερανγκ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν το μεγάλο όπλο της ΝΔ απέναντι στον ασθμαίνοντα Αλέξη Τσίπρα, τον πολλαπλά χτυπημένο εσωτερικά Στέφανο Κασσελάκη και τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος έβλεπε την πλάτη του συνόλου των πολιτικών αρχηγών στους δείκτες πρωθυπουργησιμότητας.
Η αγωνία και ο φόβος πήραν τη θέση της αντιπολίτευσης και πλέον δεν αρκούσε ο Πρωθυπουργός να είναι ο ικανότερος των υπολοίπων, αλλά έπρεπε να αποδεικνύει πως μπορεί να περνά κάθε πήχη, μια και η απόλυτη κυριαρχία που αναφέραμε παραπάνω δημιούργησε πρωτόγνωρες απαιτήσεις. Απαιτήσεις όμως που καλλιέργησε η ΝΔ μια και θεωρούσε πως έπαιζε χωρίς αντίπαλο, υποτιμώντας τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες.
Το πρώτο μήνυμα δόθηκε με την αποχή των ευρωεκλογών, η οποία, κακά τα ψέματα, προήλθε κυρίως από απογοητευμένους ψηφοφόρους της ΝΔ. Αν το κύμα της απογοήτευσης γίνει κύμα οργής και γιγαντώσει ένα κίνημα στα δεξιά της ΝΔ, δεν θα αποτελέσει έκπληξη ελλείψει άλλου πόλου, ο οποίος θα μπορέσει να εισπράξει από την κυβερνητική δυσαρέσκεια.
Η παράδοση της χώρας, σε στιγμές εθνικής ηρεμίας, απαιτούσε δύο κόμματα πυλώνες σταθερότητας και κυρίαρχα, δύο κόμματα τα οποία ένιωθαν την ανάγκη να γίνουν ή έστω να φανούν αποδοτικότερα, διότι ήξεραν πως σε κάθε άλλη περίπτωση θα υπήρχε εναλλαγή εξουσίας. Η πρωτοφανής ρευστοποίηση του εκλογικού σώματος σε πρώτη φάση ευνόησε τη Νέα Δημοκρατία, αλλά πλέον και η ίδια αποτελεί στοιχείο της νέα πολιτικής κατάστασης. Μένει να δούμε αν οι εξελίξεις στον ευρύτερο κεντροαριστερό πόλο, με το ΠΑΣΟΚ να σέρνει τον χορό χρονικά, μπορούν να επηρεάσουν ακόμη περισσότερο τις πολιτικές εξελίξεις. Μια επικείμενη αλλαγή επικεφαλής ο οποίος δεν θα έχει ελλιπές πρωθυπουργικό προφίλ, όπως συνέβαινε ως τώρα με το τρίτο τη τάξει κόμμα, δύναται να αλλάξει δεδομένα που μέχρι τώρα φαίνονταν ως αδιαπραγμάτευτα.
ΥΓ. Ως τότε βέβαια η βασίλισσα παραμένει η ομορφότερη, αλλά, όπως θα δούμε και στη σύγχρονη εκδοχή της Χιονάτης, ακόμη και η σαγηνευτική Gal Gadot μπορεί να έχει τέτοιες ανασφάλειες οι οποίες την οδηγούν στην πτώση.
Ο Γιώργος Τράπαλης είναι αναλυτής δεδομένων της Good Affairs