Μοναδικός. Αξεπέραστος. Κάτι παραπάνω από αθλητής. Ψυχή βαθιά. Καρδιά ατσάλι. Πέρα από τα όρια. Ο Νάσος Γκαβέλας δεν είναι μια απλή περίπτωση ανθρώπου. Με οδηγό τον Γιάννη Νυφαντόπουλο κατάφερε να γίνει ο πρώτος έλληνας σπρίντερ που υπερασπίζεται τον τίτλο του σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, κατακτώντας back to back το χρυσό μετάλλιο. Πρωτιά στην Ιαπωνία, πρώτος και στο Παρίσι. Με αυτό τον τρόπο μπήκε σε ένα κλειστό κλαμπ ελλήνων αθλητών, που καταφέρνουν να κατακτήσουν δύο σερί χρυσά μετάλλια σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, στο αγώνισμά τους, μετά τον Χαράλαμπο Ταϊγανίδη στα 100 μ. ύπτιο S13 το 2004 στην Αθήνα και το 2008 στο Πεκίνο και τον Χρήστο Ταμπαξή στα 50 μ. ύπτιο S1 επίσης το 2004 και το 2008. Μαζί τους, υπολογίζοντας και τους Ολυμπιακούς, είναι ο μυθικός Πύρρος Δήμας στην άρση βαρών (με τρία χρυσά σερί), ο Κάχι Κακιασβίλι (1996, 2000) και εδώ και λίγες μέρες και ο Μίλτος Τεντόγλου (2021, 2024 στο μήκος). Από νεαρή ηλικία αντιμετώπισε σοβαρότατα προβλήματα όρασης. Ωστόσο, δεν άφησε την αναπηρία του να τον αποθαρρύνει. Στρέφεται στον αθλητισμό και ειδικεύεται στο σπριντ. Αποτελεί παράδειγμα αθλητή που παρά τις αντιξοότητες συνεχίζει να κυνηγά τα όνειρά του. Ξεκινώντας την αθλητική του καριέρα, γρήγορα ξεχώρισε για τις ικανότητες και το πείσμα του. Ανταγωνίζεται σε αγώνες δρόμου 100 μέτρων και 200 μέτρων, κατηγορία Τ11, που είναι αφιερωμένη σε άτομα με προβλήματα όρασης.
Οι πρώτες μεγάλες επιτυχίες του ήρθαν σε εθνικούς και διεθνείς αγώνες, όπου κατέκτησε μετάλλια και διακρίσεις. Η πρώτη μεγάλη στιγμή ήρθε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2021. Ελαβε μέρος στους αγώνες των 100 μέτρων (Τ11), και όχι μόνο κατέκτησε το χρυσό, αλλά σημείωσε και παγκόσμιο ρεκόρ με χρόνο 10.82 δευτερόλεπτα. Αυτή η επίδοση τον καθιέρωσε ως έναν από τους καλύτερους παραολυμπιονίκες στην κατηγορία του. Εκείνη η επιτυχία του ήταν το αποκορύφωμα πολλών ετών σκληρής προπόνησης και αφοσίωσης στον αθλητισμό. Η νίκη του αυτή όχι μόνο τον ανέδειξε σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά έστειλε και ένα δυνατό μήνυμα πως η αναπηρία δεν αποτελεί εμπόδιο στην επιτυχία. Δεν σταμάτησε εκεί. Αποτελεί παράδειγμα αθλητή με μεγάλη αποφασιστικότητα και εσωτερική δύναμη. Οι προσπάθειές του και τα κατορθώματά του εμπνέουν ανθρώπους με αναπηρίες, αλλά και όσους αντιμετωπίζουν προκλήσεις στη ζωή τους. Η πορεία του δείχνει πως με αφοσίωση, στήριξη και αγάπη για τον αθλητισμό, οι δυσκολίες μπορούν να ξεπεραστούν.
«Ηρθαμε εδώ για να δείξουμε ποιος είναι το αφεντικό των 100 μέτρων, ήρθαμε για να κερδίσουμε και όχι για να χάσουμε. Δύο μήνες με τον Γιάννη ήμουν σε πολύ δύσκολη ψυχολογική κατάσταση, με τον τραυματισμό του Δημήτρη, όταν μου έλεγαν όλοι “τι έγινε Γκαβέλα; Μήπως τελείωσες; Μήπως δεν μπορείς να τρέξεις;”. Οχι, μάγκες, δεν είναι ότι δεν μπορώ να τρέξω, είναι ότι θέλω χαμόγελο και ανθρώπους να το πιστεύουν παραπάνω από δύο φορές για να κερδίσουμε» δήλωσε μετά τον θρίαμβο στη γαλλική πρωτεύουσα.
Ο οδηγός του, που τρέχει δίπλα του σε κάθε αγώνα, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της επιτυχίας του, αποδεικνύοντας πως οι ομαδικές προσπάθειες μπορούν να οδηγήσουν σε μεγάλες διακρίσεις. Εκτός του αθλητισμού, είναι ένας άνθρωπος με ισχυρό χαρακτήρα και θετική ενέργεια. Η παρουσία του σε εκδηλώσεις και δημόσιες εμφανίσεις ενθαρρύνει τη νεολαία και ειδικά τα άτομα με αναπηρίες να ακολουθήσουν τα όνειρά τους.
Ο Γκαβέλκας είναι σύμβολο θέλησης και συνεχούς προσπάθειας για αυτοβελτίωση. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το 1ο Γενικό Λύκειο Νέου Ψυχικού, από το οποίο και πέτυχε στις Πανελλήνιες Εξετάσεις και εισήχθη στο Τμήμα Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το 2017 από όπου και πήρε το πτυχίο του. Στην ηλικία των 10 ετών, συνειδητοποίησε ότι η όρασή του μειωνόταν – δεν έβλεπε καλά τη δασκάλα του, δυσκολευόταν να διαβάσει και συλλάβιζε. Οι δυσκολίες αυτές προέρχονταν από μία γονιδιακή ασθένεια [νόσος Στάργκαρντ (Stargardt)], η οποία εμφανίζεται σταδιακά και έχει ως αποτέλεσμα την προοδευτική μείωση της όρασης. Παρ’ όλ’ αυτά, οι δυσκολίες αυτές δεν τον εμπόδισαν από την πορεία του προς τον πρωταθλητισμό. Μέσα από τις συνεντεύξεις του, μεταφέρει το μήνυμα της αισιοδοξίας και της προσπάθειας, υπενθυμίζοντας πως οι στόχοι είναι εφικτοί όταν υπάρχει στήριξη και αφοσίωση.
Είναι ένας άνθρωπος που έχει αφήσει ένα βαθύ αποτύπωμα στην ελληνική κοινωνία και στον παγκόσμιο αθλητισμό. Η επιτυχία του στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και οι συνεχιζόμενες προσπάθειές του να βελτιωθεί αποτελούν κίνητρο για την κοινωνία να αναγνωρίσει την αξία των ατόμων με αναπηρίες και να υποστηρίξει την ένταξή τους σε όλους τους τομείς της ζωής. Με τις νίκες και το πάθος του εμπνέει μια ολόκληρη γενιά αθλητών, ενώ ταυτόχρονα προωθεί τη σημασία της ισότητας και της συμπερίληψης στον αθλητισμό και την κοινωνία. Αγωνίζεται από την ηλικία των 17 ετών και κατέχει το Παγκόσμιο Ρεκόρ της κατηγορίας Τ11 στα 100 μ. με χρόνο 10,82 δευτερόλεπτα και στα 60 μ. με 7,10 δευτερόλεπτα. Αποτελεί σύμβολο, υπενθυμίζοντάς μας τη σημασία της αλληλεγγύης, της θέλησης και της ισότητας. Το 2021 και το 2023 έχει ανακηρυχθεί «Κορυφαίος Αθλητής με Αναπηρία» από τον ΠΣΑΤ, βραβείο το οποίο του απένειμε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Τον Δεκέμβριο του 2022 το γυμναστήριο του σχολείου στο οποίο φοίτησε (1ο ΓΕΛ Νέου Ψυχικού) έλαβε το όνομά του. Οι επιτυχίες του στους στίβους και η επιμονή του να βελτιώνεται συνεχώς αποτελούν πηγή έμπνευσης για όλους, ανεξαρτήτως των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους.