Αυτές τις πέντε δεκαετίες που έχουν μεσολαβήσει από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ μέχρι σήμερα έχουν υπάρξει πολλές φορές ευκαιρίες για απολογισμό, για αποτιμήσεις και αξιολόγηση της προσφοράς του Κινήματος. Η ευκαιρία όμως που μας δίνεται αυτή τη φορά είναι εξαιρετική. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα ακόμη «μνημόσυνο», ακόμη και αν αυτό είναι πολιτικό, ούτε μόνον από εορτασμούς, ακόμη και αν αυτοί είναι αναγκαίοι για την εμπέδωση ύπαρξης συνεκτικού δεσμού. Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι να σταθούμε στο ύψος των πραγματικών περιστάσεων και να επιτελέσουμε τον ρόλο μας – τον ρόλο εκείνο που οδήγησε τον Ανδρέα Παπανδρέου εκείνο το καλοκαίρι που άλλαξαν όλα, στην 3η του Σεπτέμβρη και στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά ήταν πολλά πράγματα ταυτόχρονα και αυτό ήταν ίσως και ένα δομικό στοιχείο της επιτυχούς πορείας του μέσα στον χρόνο. Από τον ριζοσπαστισμό των early 70s μέχρι την επίπονη αναζήτηση μεταμνημονιακής ταυτότητας και την ανάκτηση της σχέσης με τα ευρύτερα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, η χρονική αλλά και πολιτική απόσταση είναι μεγάλη. Αν όμως αναζητήσει κανείς ποιο είναι εκείνο το χαρακτηριστικό του που παραμένει πάντοτε επίκαιρο και αυτό που διατηρεί ακόμη και σήμερα την αίγλη γύρω από το αρκτικόλεξό του, είναι ένα. Η αναγκαιότητα της ύπαρξής του.
Είναι η αναγκαιότητα μιας συλλογικότητας που καταφέρνει, ανεξαρτήτως δεκαετίας, οικονομικών δεδομένων, διεθνών συσχετισμών, κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, να εκφράσει τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας, να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των πολλών, των περισσοτέρων – αυτό που λέμε δημόσιο συμφέρον. Και μαζί με αυτό από θέσεις διακυβέρνησης να μεριμνήσει για το μέλλον όχι μόνον του ελληνικού κράτους αλλά του ελληνισμού.
Ελεγαν οι παλαιότεροι ότι η μεγαλύτερη προσφορά του Ανδρέα ήταν ότι κατάφερε να σχηματοποιήσει μια πολιτική δύναμη με πολιτική ευρύτητα, προγραμματική πληρότητα αλλά κυρίως να την καταστήσει πλειοψηφική. Από τις παρυφές της Κεντροδεξιάς μέχρι την Αριστερά, κατάφερε να ενώσει, να σχηματοποιήσει, να διεκδικήσει και εν τέλει να καθορίσει την πορεία του τόπου για σχεδόν 20 χρόνια, παραδίδοντας στους επόμενους το μεγαλύτερο σοσιαλιστικό κόμμα στον ευρωπαϊκό χώρο.
Γιατί το μεταπολιτευτικό ΠΑΣΟΚ μέσα στον οργανωτικό γιγαντισμό του στέγαζε όνειρα και ελπίδες πολλών γενιών ταυτόχρονα. Ηταν μεγάλο οργανωτικά γιατί ήταν σημαντικό πολιτικά, γιατί απαντούσε στις ανάγκες των καιρών και με την πρότασή του μας έδειχνε την κατεύθυνση.
Ας κάνουμε ένα νοητό άλμα στο παρόν. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή όνειρα και ελπίδες πολλών γενεών; Υπάρχουν. Υπάρχουν ανισότητες; Ναι και διευρύνονται. Υπάρχει ολιγαρχία; Ναι και ενισχύεται. Υπάρχει πρόνοια για τον αδύναμο μέσω κοινωνικού κράτους; Οχι. Πηγαίνει μήπως η χώρα καλά; Οχι, παντού τελευταίοι των τελευταίων. Μήπως διαφυλάττουμε το φυσικό μας περιβάλλον; Οχι, καταστρέφεται μέρα τη μέρα. Μήπως ο ελληνισμός όμως κερδίζει μάχες; Συμβολικές, ουσιαστικές, γεωπολιτικές; Δυστυχώς όχι, αίσθηση όλων ότι πιέζεται.
Ποια είναι η αντίδρασή μας; Η δική μου λύση είναι μία. Ισχυρό ΠΑΣΟΚ, ανοιχτό, πυρήνας της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Εδώ και τώρα ισχυρή παράταξη που θα μπορεί να αναμετρηθεί με τη Νέα Δημοκρατία και να την κερδίσει, όχι στο ορατό μέλλον αλλά στις επόμενες εθνικές εκλογές. Και επειδή μπροστά μας έχουμε μια εσωκομματική εκλογική διαδικασία εκλογής προέδρου, σεβόμενος πάντοτε όλους τους υποψήφιους στηρίζω ανοιχτά τον Χάρη Δούκα.
Στηρίζω τον Χάρη Δούκα γιατί πιστεύω ότι η δική του πρόταση είναι αυτή που απαντάει στο μείζον και το μείζον είναι ένα. Ηττα της Νέας Δημοκρατίας και προοδευτική διακυβέρνηση. Εδώ και τώρα.
Ο Αντώνης Σαουλίδης είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής