Ντρίμπλα με αιχμή
Οποιος είχε την παραμικρή αμφιβολία σχετικά με το τι θα συμβεί στην οπερέτα που παίζεται καθ’ εκάστην στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε παρά να περάσει μια βόλτα το απόγευμα του Σαββάτου από το ξενοδοχείο όπου συνεδρίασε η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος. Μια ντρίμπλα του Χρηστάρα του Σπίρτζη, στο 90′, έφερε τα πάνω κάτω στον λεγόμενο «οδικό χάρτη» που θα οδηγήσει το κόμμα στην εκλογή νέου αρχηγού. Ο Χρηστάρας έθεσε σε ψηφοφορία την πρότασή του για τη γνωστοποίηση των πόθεν έσχες των υποψήφιων προέδρων, αν επιμένουν… σώνει και καλά να είναι υποψήφιοι. Ολοφάνερη αιχμή για τον Κασσελάκη. Το πράγμα δεν είναι πλάκα – η Κεντρική Επιτροπή, όσοι τέλος πάντων είχαν απομείνει, ψήφισαν υπέρ της πρότασης, και οι άλλοι οι χαμένοι της υπόθεσης, όλως τυχαίως υποστηρικτές του έκπτωτου προέδρου, άρχισαν να ωρύονται για ένα νέο… πραξικόπημα!
Παρακάμπτω εντελώς το ότι με αυτό το τσίρκο έχουν χάσει την έννοιά τους όροι συναισθηματικά φορτισμένοι για τη δημοκρατική παράταξη, όπως είναι το πραξικόπημα (που κάθε φορά που αναφέρεται, ξυπνάει μνήμες της χούντας των συνταγματαρχών) και στέκομαι στο τι συνέβη μετά. Οι οπαδοί του έκπτωτου, πρώτα άρχισαν να φωνάζουν, «πάμε να φύγουμε από δω», εν συνεχεία συγκεντρώθηκαν στην έξοδο, και έπειτα, άρχισαν τα συνθήματα – μεγάλοι άνθρωποι, και μεταξύ τους, αρκετές κυρίες!
Από το Αμάλφι στην… Αρτα
Τι φώναζαν; Το ακόλουθο, πολύ ενωτικό για το κόμμα «πρόεδρε προχώρα, άλλαξέ τα όλα». Οπου «πρόεδρος» ο έκπτωτος Κασσελάκης, που επέστρεφε εκείνη την ώρα στην Αθήνα έπειτα από ένα υπέροχο εβδομαδιαίας διάρκειας road trip στην ωραία, αυτή την περίοδο Ιταλία. Αμάλφι, Ποζιτάνο, Κάπρι και τα ρέστα. Παρένθεση: πώς ύστερα από αυτές τις ομορφιές, αποφάσισε να πραγματοποιήσει stopover στην… Αρτα, που όσο να πεις δεν είναι και η ωραιότερη πόλη του κόσμου, αυτό μόνο εκείνος μπορεί να το εξηγήσει. Αν και αρκετοί το ερμήνευσαν ως μια… πρόκληση στα μούτρα της Ολγας Γεροβασίλη, η οποία ηγείται του… αντικασσελακικού μετώπου (ίσως και να συνταχθώ κι εγώ με αυτή την άποψη, βλέποντας κάτι φωτογραφίες που έβγαλε ο έκπτωτος με μία αρτινή, ορκισμένη εχθρό της Ολγας…).
Φώναζαν και άλλα συνθήματα οι οπαδοί του έκπτωτου, και μεταξύ του, το «η βάση θα φέρει την ανατροπή», πλην όμως για να φέρει η βάση την ανατροπή, υπάρχει μία σοβαρή προϋπόθεση: να υπάρχει βάση ως τις 24 Νοεμβρίου, πράγμα το οποίο θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο με όσα εξελίσσονται στο κόμμα αυτό. Διότι με την ταχύτητα και τη συχνότητα με την οποία απομακρύνονται οι άλλοτε οπαδοί, όλο αυτό θυμίζει εγκατάλειψη πλοίου που βυθίζεται. Και δεν τους αδικώ. Πώς να αντέξουν όλο αυτό που γίνεται;
Ενωτικός υποψήφιος
Σήμερα πάντως, καλώς εχόντων των πραγμάτων και αν δεν μεσολαβήσει κάτι συγκλονιστικό, ο έκπτωτος πρόεδρος θα ανακοινώσει ότι θα διεκδικήσει εκ νέου την ηγεσία του κόμματος της χαράς. Μου είπε ένας δικός του (από τον στενό κύκλο των δημοσιογράφων που συνομιλούν μαζί του) ότι το «διάγγελμα» θα γίνει μέσω των social media και πως ουσιαστικά θα αποτελεί «ένα προσκλητήριο για την επανεκκίνηση του κόμματος», και πως «θα αφήσει πίσω του τα όσα έχει υποστεί από τη νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ», τονίζοντας ότι «γυρίζει σελίδα για να ξαναγίνει ο ΣΥΡΙΖΑ μεγάλος».
Εγώ τώρα, αυτά τα άκουσα λίγο «βερεσέ» που λένε, αλλά δεν σπεύδω να τα απορρίψω κιόλας. Ο φρέσκος αέρας της φθινοπωρινής Ιταλίας, μπορεί να του άλλαξε μυαλά. Ή να έπιασαν τόπο οι συμβουλές του Αρούλη (Σπηλιωτόπουλου), ο οποίος τον θέλει «πρόεδρο όλων των συριζαίων», άρα για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει να μην επιστρέψει με ρεβανσιστικές διαθέσεις, αλλά να δείξει ότι είναι ενωτικός.
Σε κάθε περίπτωση, το έργο είναι σε εξέλιξη, και σύντομα θα λυθούν οι απορίες μας. Μια απορία την έχω όμως: πώς να γίνουν πιστευτά όταν έχει κατηγορήσει τους άλλους ως κουκουλοφόρους; Οτι μετά βίας κρατιέται να μην τους διώξει με τις κλωτσιές…
Το φάσμα της διάσπασης
Τώρα, αν κάποιος είναι περίεργος, και ζητήσει και τη δική μου γνώμη για το τι θα συμβεί στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού επισημάνω ότι δεν είμαι, ούτε φιλοδοξώ να γίνω, μέντιουμ, θα αναφέρω απλώς ότι εκτιμώ πως όποιος και να νικήσει στις εκλογές του Νοεμβρίου, το κόμμα θα διασπαστεί. Σε δύο ή σε τρία κομμάτια. Ο καινούργιος χρόνος θα τους βρει χώρια – μαζί αποκλείεται. Αν νικήσει ο Κασσελάκης θα φύγουν οι άλλοι – σχεδόν όλοι. Ισως να παραμείνει ο Νικόλας ο «13-0 από τα αποδυτήρια» Παππάς, η Δούρου κ.λπ., αλλά οι «87» γεια σας και χαρήκαμε που σας γνωρίσαμε. Θα κουνήσουν μαντίλι… αρτινό, και θα αναχωρήσουν για άλλες πολιτείες. Οχι μακριά, πάντως. Αν δεν ενωθούν με τη Νέα Αριστερά, ίσως επιχειρήσουν να δημιουργήσουν δικό τους μαγαζί.
Αν πάλι νικήσουν οι «87» (αυτοί θα προτείνουν τον Φάμελλο για υποψήφιο πρόεδρο, μιας και η Γεροβασίλη δεν δείχνει πολύ «ζεστή» με την προοπτική να διεκδικήσει το προεδρικό αξίωμα), ο Κασσελάκης θα πάρει τους δικούς του, και θα στήσει μαγαζί στην απέναντι γωνία.
Κι ο Πολάκης; Ο «πολλά βαρύς και όχι» Πολάκης, είναι μια κατηγορία μόνος του. Ενώ έχει κατά καιρούς δηλώσει ότι ανεξάρτητα από το τι συμβεί, χάσει κερδίσει, θα μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν φουσκώσει τόσο τα μυαλά του, που είναι μάλλον δύσκολο να παραμείνει στο κόμμα, ειδικά αν κερδίσει ο Κασσελάκης.
Αυτά πιστεύω, και αν θέλετε τα αγοράζετε. Αλλιώς αφήστε τα εδώ, και ανατρέξτε σε αυτά, έπειτα από δύο μήνες.
Οι λόγοι των διαγραφών…
Εχω ακούσει, και έχω διαπιστώσει με τα μάτια μου που λένε, ότι ένας πολιτικός διαγράφεται από το κόμμα του για δύο, κυρίως, λόγους:
— για θέματα ηθικής τάξεως. Τον έπιασε η τσιμπίδα να έχει βάλει το δάχτυλο στο μέλι και να το γλείφει, οπότε ο αρχηγός του κόμματος δεν έχει επιλογή. Η διαγραφή του συλληφθέντος να κλέβει οπώρας, είναι μονόδρομος. Για να προειδοποιηθούν οι υπόλοιποι, και να πειστούν οι οπαδοί ότι ο αρχηγός είναι άτεγκτος. Δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, όταν πρόκειται για θέματα ηθικής
— για πολιτικούς λόγους. Ο αρχηγός διαπιστώνει ότι το στέλεχός του, όταν εκείνος δείχνει το φεγγάρι, αυτός κοιτάζει στο έδαφος, και το προπαγανδίζει κιόλας. Επενδύει δε, τη στάση του με επιχειρήματα. «Γιατί να κοιτάμε το φεγγάρι; Στη γη ζούμε. Υπάρχει ποτέ περίπτωση να πάμε εκεί πάνω; Ο αρχηγός, μας παραμυθιάζει».
Ο πρώτος λόγος δεν θέλει ιδιαίτερη επεξήγηση. Ο δεύτερος, οπωσδήποτε. Επειδή πιθανόν έχει και συνέχεια. Ο υπό διαγραφή, να αρχίσει και προσηλυτίζει και άλλους στην άποψή του, κι αν μαζέψει αρκετούς γύρω του, ο αρχηγός προ του κινδύνου να του στήσει κανένα κομματίδιο, εκεί που δεν υπήρχε (το έχουν πάθει κι άλλοι, κατά το παρελθόν), σπεύδει να τον διαγράψει. Για να προλάβει τα χειρότερα…
…και η παγκόσμια πρωτοτυπία
Διαγραφή όμως για λόγους… κυλικείων δεν έχω δει ποτέ, ούτε έχω ακούσει και ποτέ, στη ζωή μου. Φαντάζομαι και κανείς άλλος. Η παγκόσμια πρωτοτυπία έχει ονοματεπώνυμο: Μάριος Σαλμάς. Πρώην υπουργός, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας της ΝουΔου, ο Μάριος, επιμένει σε μια υπόθεση που αφορά τη διαχείριση των κυλικείων, μουσείων και αρχαιολογικών χώρων, αφήνοντας βαρύτατες αιχμές για την ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού. Αναφορικά με το γιατί τη διαχείριση την πήρε ένας όμιλος εστίασης και όχι ένας άλλος. Γιατί επιμένει, αφού ο ίδιος είναι γιατρός το επάγγελμα, μόνον ο ίδιος το γνωρίζει. Και επιμένει, επιτιθέμενος στη Λίνα Μενδώνη, της οποίας η πορεία στην πολιτική είναι ομολογουμένως αψεγάδιαστη. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ τέτοια επίθεση…
Και το κάνει, ποιος; Ο Σαλμάς, ο οποίος έφαγε τόση λάσπη από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη Novartis. Πραγματικά είναι να απορείς με τους ανθρώπους. Μα τι παθαίνουν;