ΔΙΑΒΑΣΑ πρόσφατα ένα άρθρο στον «Νέο Κόσμο» με τίτλο «επί της σημασίας της ιδιωτικής ασφάλισης». Είναι ένα θέμα που με έχει απασχολήσει από καιρό, όταν διαπίστωσα πόσο διαφορετικά λειτουργεί στην Αυστραλία το σχετικό σύστημα, σε σχέση με την Ελλάδα.
Ας ξεκινήσουμε από το προφανές. Δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση των δυο χωρών σε ό,τι έχει να κάνει με τη λειτουργία των εταιριών. Εδώ η Εφορία ελέγχει σε πραγματικό χρόνο τις ηλεκτρονικές τους συναλλαγές και αν είναι στα πρόθυρα χρεωκοπίας τις κλείνει. Το «trading in insolvency» που στην Αυστραλία είναι παράνομο, στην Ελλάδα είναι η συνήθης πρακτική.
Η ασφαλιστική πίστη στην Ελλάδα περιορίζεται στα υποχρεωτικά: στα αυτοκίνητα και στα ακίνητα που είναι σε καθεστώς ανεξόφλητου στεγαστικού δανείου και ασφαλίζονται επειδή το απαιτούν οι τράπεζες. Εδώ να σημειώσω πως οι εν λόγω ασφάλειες δεν καλύπτουν ζημιές από σεισμό. Ας αναλογιστούμε λίγο αν οι ζημιές από πλημμύρες ή δασικές φωτιές είναι πιο πιθανές από αυτές ενός σεισμού, και ας πάμε παρακάτω.
Οι ασφαλιστικές εταιρίες λειτουργούν βάσει Πιστοποιητικού Φερεγγυότητας που εκδίδει το εποπτεύον Υπουργείο. Έχει κανείς εμπιστοσύνη σε αυτό; Μάλλον ελάχιστοι. Τον χορό των χρεωκοπιών άνοιξε το 2009 η Ασπίς Πρόνοια που μπήκε σε εκκαθάριση όταν διαπιστώθηκε ότι ο ιδιοκτήτης της είχε διοχετεύσει σε παρατράπεζα 30 εκατ. Ευρώ από τα αποθεματικά της εταιρίας. Ακολούθησε το 2010 η Commercial Value. Μετά τη χρεωκοπία, σειρά πήραν οι εξωχώριες εταιρίες. Πρώτα η Qudos Insurance A/S με έδρα στη Δανία, μετά η Enterprise Insurance Company Plc με έδρα το Γιβραλτάρ που άφησε ξεκρέμαστους 142.000 ασφαλισμένους και το 2021 ακολούθησε η City Insurance με έδρα τη Ρουμανία, με 180.000 ασφαλισμένους. Τι έκανε το κράτος για όσους έχασαν τα λεφτά τους βασιζόμενοι στα πιστοποιητικά φερεγγυότητας; Ακριβώς αυτό που φαντάζεστε.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν άνοιξε τη συζήτηση για την ιδιωτική ασφάλεια τυχαία. Η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική που το διάστημα 2011-2013 ξεφορτώθηκε το 8% του πληθυσμού που περίσσευε, πήρε αέρα στα πανιά της μετά το 2019 και δεν προσπαθεί καθόλου να κρυφτεί. Όποιος μπορεί να πληρώσει ιδιωτική ασφάλεια υγείας, ιδιωτικά πανεπιστήμια, ιδιωτική ασφάλεια περιουσίας, τρόφιμα σε τιμές Σουηδίας και ενέργεια ακριβότερη από την Ελβετία, έχει καλώς. Όποιος δεν μπορεί, ατύχησε. Ας παρηγορηθεί που τουλάχιστον δεν είναι στην κυβέρνηση ο Βαρουφάκης, που θα μας στοίχιζε άλλα 500 δισ., μπορεί και λίγα παραπάνω.
*Ο Κώστας Στεφανίδης είναι αναπληρωτής συντονιστής του Τομέα Αποδήμων του ΜέΡΑ25.
The post Ιδιωτική ασφάλιση: Δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση Αυστραλίας-Ελλάδας appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.