«Σε αγαπώ». Με αυτό τον πρωτοσέλιδο τίτλο γραμμένο στα ελληνικά και στα ισπανικά κυκλοφόρησε πριν από μερικές ημέρες η μεξικάνικη εφημερίδα «Record» για να τιμήσει τον Γιώργο Γιακουμάκη που πρωταγωνίστησε στη νίκη της ομάδας του Κρουζ Αζούλ επί της Πατσούκα σημειώνοντας δύο γκολ και προσφέροντας μία ασίστ.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε πρωταγωνιστής στην ποδοσφαιρική σαπουνόπερα των Πορτογάλων ήταν ένας Ελληνας, ο Φώτης Ιωαννίδης. Μεγάλος έρωτας της Σπόρτινγκ Λισαβόνας παρά το γεγονός ότι έχει στις τάξεις της ένας εντυπωσιακό επιθετικό, τον Γκιοκέρες.
Μπορεί τα Λιοντάρια να έφαγαν χυλόπιτα, οι συμπολίτες τους Αετοί της Μπενφίκα κατάφεραν να πήραν τον Βαγγέλη Παυλίδη από την Αλκμααρ για 18 εκατ. ευρώ.
Πέρυσι το καλοκαίρι, στις τελευταίες ημέρες των μεταγραφών η Θέλτα εξασφάλισε την υπογραφή του Δουβίκα προσφέροντας 12 εκατ. ευρώ στην Ουτρέχτη.
Πριν από δύο μήνες ο Χρήστος Τζόλης αποκτήθηκε από την Μπριζ για 6,5 εκατ. ευρώ με τους Βέλγους να τον θεωρούν αυτή τη στιγμή το πολυτιμότερο πετράδι του ρόστερ τους. Τους τελευταίους τρεις μήνες η αξία του ανέβηκε 2 εκατ. ευρώ φτάνοντας τα 12 εκατ. ευρώ και αν συνεχίσει να πετυχαίνει γκολ σαν αυτό εναντίον της Στουρμ Γκρατς σύντομα θα φτάσει τα 20 εκατ. ευρώ.
Τι συμβαίνει λοιπόν και η Ελλάδα γέμισε με τόσους σπουδαίους επιθετικούς όταν πριν από μια εικοσαετία φημιζόταν για τους κεντρικούς αμυντικούς της, οι οποίοι ήταν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές στον θρίαμβο του Euro 2004;
Οχι, δεν γίναμε Βραζιλία, ούτε Γαλλία, ούτε Ισπανία. Η ποδοσφαιρική Ελλάδα δεν είναι τόσο οργανωμένη όσο κάποιοι θέλουν να πιστεύουν. Οι πολλοί καλοί επιθετικοί είναι συγκυριακό φαινόμενο που δεν ξέρουμε πότε ή θα επαναληφθεί με την ίδια ένταση. Γι’ αυτό θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε στον μέγιστο βαθμό, όπως κάποτε κάναμε με τους αμυντικούς. Η αλεπού ο Ρεχάγκελ προσάρμοσε το παιχνίδι του στους παίκτες που είχε, όπως κάνει κάθε έξυπνος προπονητής. Το ίδιο πρέπει να πράξει και ο Ιβάν «Αγαπώ την Ελλάδα» Γιοβάνοβιτς. Οπως θα έλεγαν και οι Αμερικάνοι «επιθετικούς έχουμε, επιθετικά θα παίξουμε».