Οταν άλλαξε η φόρμουλα διεξαγωγής του Τσάμπιονς Λιγκ πολλοί έλεγαν πως στην πραγματικότητα όλες οι συζητήσεις για την αλλαγή ήταν υπερβολικές – ίσχυε δηλαδή στην περίπτωση το περίφημο «πολύ κακό για το τίποτα». Επειτα από μόνο δύο αγωνιστικές βλέπουμε πολλά που δεν έχουμε ξαναδεί: για παράδειγμα τη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπάγερν Μονάχου να έχουν ήδη από μια ήττα στη διοργάνωση. Η «Βασίλισσα» έχασε από τη Λιλ κι αυτή ήταν η πρώτη της ήττα έπειτα από 14 ματς – η ακριβώς προηγούμενη μάλιστα ήταν από τη Μάντσεστερ Σίτι, μια ομάδα στα κυβικά της. Η Μπάγερν Μονάχου έχασε από την πρωτάρα στη διοργάνωση Αστον Βίλα – και η γερμανική ομάδα στη φάση των ομίλων ήττες δεν έκανε ποτέ. Προφανώς είναι πολύ νωρίς και σίγουρα οι μεγάλες ομάδες θα συνεχίσουν στη διοργάνωση. Είναι όμως εντυπωσιακό ότι στην ενιαία βαθμολογία της διοργάνωσης ψάχνεις να βρεις τους Ισπανούς: η Μπαρτσελόνα είναι 16η, η Ρεάλ Μαδρίτης 17η, η Ατλέτικο 23η και η Τζιρόνα, χωρίς βαθμό σε δυο ματς 30η.
Συχνά
Το νέο format έχει δυο άμεσες επιπτώσεις. Η πρώτη ότι οι δυνατές ομάδες πλέον βασανίζονται – κάτι που δεν συνέβαινε στους παλιούς ομίλους των τεσσάρων ομάδων. Στους ομίλους ομάδες όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπάγερν Μονάχου είχαν συχνά δυο τουλάχιστον αντιπάλους πολύ κατώτερούς τους. Σίγουρα η Ρεάλ δεν είχε ποτέ το σκληρό ξεκίνημα που έχει φέτος: αντιμετώπισε την πρώτη αγωνιστική τη Στουτγάρδη και τη δεύτερη τη Λιλ (εκτός έδρας) και ενδιαμέσως είχε το σκληρό ντέρμπι με την Ατλέτικο Μαδρίτης για το ισπανικό πρωτάθλημα. Με το παλιό format, θα έβρισκε ή τη Λιλ ή τη Στουτγάρδη: ποτέ και τις δυο. Το νέο format εξυπηρετεί τις ομάδες που κυνηγούν τον θρίαμβο της μιας βραδιάς: η Αστον Βίλα, αν αγωνιζόταν με την Μπάγερν στον ίδιο όμιλο των τεσσάρων, πρώτη δεν θα τερμάτιζε ποτέ και το ματς μεταξύ των δύο ομάδων θα ήταν απλά μια δοκιμασία για την ίδια – το είδος του παιχνιδιού που θα μετρούσε κυρίως για το γόητρο. Τώρα έγινε δοκιμασία και για τις δύο ομάδες κι όχι τυχαία οι Χωριάτες του Μπέρμιγχαμ το κέρδισαν. Δεν έπαιξαν για το ονόρε αλλά για τρεις βαθμούς που μπορεί να σημαίνουν μια θέση στους πρώτους οκτώ. Αλλο να κυνηγάς μια θέση στους πρώτους οκτώ κι άλλο μια πρωτιά στον όμιλο που μοιάζει αδύνατον να την πάρεις.
Δρόμος
Θα δούμε πολλά και ωραιότερα και στη συνέχεια. Στο μεταξύ είδαμε τον Χρήστο Τζόλη να δίνει μια νίκη στην Μπριζ, στο εκτός έδρας ματς των Βέλγων με τη Στουρμ Γκρατς και τον Βαγγέλη Παυλίδη να είναι πρωταγωνιστής στο επιβλητικό 4-0 της Μπενφίκα κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο Τζόλης εκτός από σκόρερ του ματς Στουρμ Γκρατς – Μπριζ ήταν και ο MVP του. Ο Παυλίδης κέρδισε πέναλτι, είχε σουτ στο δοκάρι, τρόμαξε την ομάδα του Ντιέγκο Σιμεόνε από τα πρώτα λεπτά. Και οι δυο έφυγαν πολύ μικροί από την Ελλάδα. Ο Τζόλης άφησε στα 19 του τον ΠΑΟΚ για τη Νόριτς. Ο Παυλίδης έφυγε από τη Θεσσαλονίκη για τη Γερμανία και βρέθηκε στην Μπόχουμ στα 15 του. Η περίπτωσή τους φωνάζει πως όποιος θέλει να κάνει καριέρα στο εξωτερικό πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο τους.
Επιπτώσεις
Περιμένοντας χθες τα ματς των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις σκεφτόμουν ποια μπορεί να είναι η επίπτωσή τους στα ματς της Κυριακής – θυμίζω ότι την Κυριακή ο πρωταθλητής ΠΑΟΚ πάει στη Λιβαδειά και ο Παναθηναϊκός περιμένει τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ. Οσο το σκέφτομαι καταλήγω στο συμπέρασμα πως δύσκολα θα υπάρξει κάποια επίπτωση – αφήνω στην άκρη το κακό σενάριο να υπάρξει κάποιος τραυματισμός. Είτε κερδίσουν, είτε χάσουν στα ευρωπαϊκά τους ματς ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και ο ΠΑΟ έχουν μπροστά τους παιχνίδια στο πρωτάθλημα που θέλουν να κερδίσουν. Ο ΠΑΟΚ οφείλει να περάσει νικητής από τη Λιβαδειά, ενώ είναι δεδομένο πως ο Ραζβάν Λουτσέσκου θα κάνει και πολλές αλλαγές στην ενδεκάδα του – το συνηθίζει. Οι δε Αιώνιοι στο ΟΑΚΑ θα είναι πρωταγωνιστές σε ένα ντέρμπι στο οποίο η ισοπαλία δεν μοιάζει να είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη σε κανέναν. Αν η ΑΕΚ περάσει με νίκη από το Αγρίνιο και οι δυο κινδυνεύουν να βρεθούν αρκετά μακριά από την πρώτη θέση πολύ νωρίς. Αυτό για παράδειγμα διαφοροποιεί σε κάτι αυτό το ντέρμπι από το ΑΕΚ – ΠΑΟ (2-0) που είδαμε την προηγούμενη αγωνιστική. H ήττα του πρωτοπόρου ΠΑΟΚ από τον Αρη έκανε την ήττα του ΠΑΟ πιο ανεκτή: αν ο ΠΑΟΚ είχε κερδίσει, ο Παναθηναϊκός θα ήταν σήμερα 8 βαθμούς πίσω από τον πρωταθλητή. Ενα στραβοπάτημα της ΑΕΚ στο Αγρίνιο μπορεί να αφαιρούσε από το ΠΑΟ – Ολυμπιακός κάμποση δραματική ένταση. Αλλά δεν το βλέπω πολύ πιθανό.
Αντίο
Στο μεταξύ ο κόσμος του ποδοσφαίρου αποχαιρέτησε ένα ακόμα ήρωα των δεκαετιών του ’80 και του ’90: τον ιστορικό πρόεδρο του Απόλλωνα Αθηνών, Κώστα Αλαμάνο. Ο Αλαμάνος υπήρξε για 26 χρόνια πρόεδρος του Απόλλωνα και επί των ημερών του ο Απόλλωνας έμεινε στην Α’ Εθνική για 19 χρόνια συνολικά, μάλιστα από αυτά τα δώδεκα ήταν συνεχόμενα κι αν συγκρίνεις την περίοδο Αλαμάνου με ό,τι ακολούθησε το γεγονός αποτελεί αληθινό θαύμα. Με αυτόν ως διοικητικό ηγέτη ο Απόλλωνας έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας το 1996 ενώ μια χρονιά νωρίτερα η κάποτε Ελαφρά Ταξιαρχία είχε πετύχει για πρώτη φορά την έξοδό της στην Ευρώπη και είχε αγωνιστεί τότε στο Κύπελλο UEFA. Ομως το πραγματικό παραγοντικό κατόρθωμα του Αλαμάνου ήταν ότι το 1998 είχε εκλεγεί πρόεδρος της ΕΠΑΕ (δηλαδή της Λίγκας των επαγγελματικών ομάδων) με τη σύμφωνη γνώμη του Ολυμπιακού και του ΠΑΟ, γεγονός που τότε είχε χαρακτηρισθεί ορθότατα απίστευτο.
Κάποτε
Ο Αλαμάνος ήταν μέγας γνώστης της μπάλας και είχε «μάτι», διέκρινε δηλαδή το ταλέντο του νεαρού ποδοσφαιριστή. Ο Απόλλωνας επί των ημερών του στηριζόταν συχνά σε ταλαντούχους. Ηταν μια ποδοσφαιρική «επιχείρηση – κομψοτέχνημα» συνηθισμένη να πορεύεται χωρίς οικονομικά ανοίγματα. Κάποτε με είχε ρωτήσει τι ακριβώς είναι το Financial Fair Play. Οταν του το εξήγησα, μου απάντησε ότι η UEFA κάνει ό,τι έκανε αυτός στον Απόλλωνα πριν από τριάντα χρόνια…