ΠΩΣ φτάσαμε στο σημείο η υπεράσπιση ενός ελεύθερου, ανεξάρτητου και ενιαίου κράτους να ταυτίζεται με τον πιο μαξιμαλιστικό στόχο στο ζύγι του Κυπριακού;
Και πώς οι ίδιοι οι εκπρόσωποι και οι ηγεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας βρέθηκαν να δηλώνουν πρόθυμοι και πανέτοιμοι να υπογράψουν «ακόμη και αύριο το πρωί» τη διάλυση της;
Οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι είναι θύματα ενός κατοχικού καθεστώτος.
Η εθνοκάθαρση και η διχοτόμηση, που ακολούθησαν την τουρκική εισβολή, οι εκατοντάδες χιλιάδες έποικοι και ο κατοχικός στρατός που συγκεντρώθηκαν στα κατεχόμενα, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο συμπόρευσης σε συνθήκες ελευθερίας.
Υπάρχει όμως ένα κοινό κράτος, μία ευρωπαϊκή δημοκρατία, η οποία κατοχυρώνει τα δικαιώματα ολόκληρου του κυπριακού λαού, ελληνόφωνων και τουρκόφωνων. Είναι η Κυπριακή Δημοκρατία.
Η πιο επωφελής οδός για Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους είναι να θωρακίσουμε αυτό το κράτος απέναντι στις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας. Η Κυπριακή Δημοκρατία, με όλες τις ανωμαλίες της (βρετανικές βάσεις, εγγυήσεις κ.α.), μπορεί να προσφέρει μια κοινή προοπτική κι αποτελεί ένα ισχυρό οχυρό. Η διάλυση της για να μπούμε από μόνοι μας σε φιάλες εργαστηρίου και να γίνουμε πειραματόζωα αμφίβολων μοντέλων λύσης, είναι μια αυτοκαταστροφική επιλογή.
Με αυτά τα δεδομένα, εχθροί της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι όσοι σκαρφίζονται αφηγήματα «επανένωσης» ενώ είναι έτοιμοι να αντικαταστήσουν τα οδοφράγματα με μαλακά «σύνορα» δύο νόμιμων κρατιδίων. Είναι οι εκπρόσωποι του πολιτικού κατεστημένου, οι οποίοι απολαμβάνουν τα πλούσια δώρα αυτού του κράτους, αλλά είναι οι πρώτοι που βιάζονται να το ξεφορτωθούν και να το μετατρέψουν σε δύο συνιστώντα κρατίδια. Πρόθυμοι να υπογράψουν στην ουσία το status quo της εισβολής όπως το πάγωσε ο χρόνος.
Η εκδήλωση πολιτών για την υποστήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου, θα έπρεπε να αποτιμηθεί ως υπόδειγμα πολιτικής δράσης. Ιδιαίτερα για τους Τουρκοκύπριους που συμμετείχαν, μπορούμε να μιλάμε για μια ηρωική πράξη. Η Κυπριακή Αστυνομία, ωστόσο, σε μια πρωτοφανή ενέργεια, οδήγησε δύο από τους διαδηλωτές στο κρατητήριο σαν ταραχοποιούς. Οι αστυνομικοί πήραν εντολές από πιο πάνω, είπαν, αφού φωτογράφησαν και έδειξαν το πανό. Πόσο πάνω; Μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ.
Κάποια μέρα, ωστόσο, θα κριθούμε όλοι, και οι πάνω και οι κάτω, για την «πλευρά» που διαλέξαμε σ’ αυτή τη σκοτεινή περίοδο. Θα κριθούμε αν σηκώσαμε το πανό που έγραφε Peace και τρέξαμε χαμογελαστοί προς την πινακίδα που έλεγε «καλωσορίσατε στην Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Ή αν σταθήκαμε δίπλα σ’ αυτούς που επιχείρησαν να ανοίξουν το πανό στη γιορτή της Κυπριακής Δημοκρατίας για να αποκηρύξουν το άπαρτχαιντ και να δηλώσουν ότι αυτή είναι η μόνη λύση: η μία, ελεύθερη, ενιαία, ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία, πατρίδα για όλους τους νόμιμους κατοίκους της.
Κι όσοι αισθάνονται να τους «κλωτσάει» η θέα ενός πανό που υπερασπίζεται την Κυπριακή Δημοκρατία και ξεκαθαρίζει ότι «το απαρτχάιντ» -που μας προτείνουν- «δεν είναι λύση», θα πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά τι θα έγραφαν στο πανό που θα κρατούσαν. Και να είναι σίγουροι ότι μπορούν να ζήσουν μ’ αυτό που θα προτείνουν.
The post Τι θα έλεγε το δικό σας πανό; appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.