Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς τη διάλυση συνεχίζεται – κι ακόμα μια φορά, όπως συμβαίνει στα τελευταία επεισόδια, πρωταγωνιστής είναι ο εκπεσών και υποψήφιος πρόεδρος, ο Στέφανος Κασσελάκης. Η παρουσία του στο κόμμα, πλέον, και η προσπάθεια εκ νέου διεκδίκησής του λαμβάνει διαστάσεις συγκρούσεως γιγάντων. Και η σύγκρουση, ακόμα μια φορά, αναδεικνύει την παθογένεια των κομμάτων της Αριστεράς. Οταν είναι μονοπώλια, οι διαμάχες αποκτούν ανθρωπολογική διάσταση. Οταν δρουν σε δημοκρατίες υπό καθεστώς διαμάχης, καταλήγουν σλάπστικ κωμωδία, με τρικλοποδιές, αστείες αντιπαραθέσεις και συμβολισμούς που θυμίζουν κινηματογραφικό τουρτοπόλεμο.
Το χθεσινό επεισόδιο ήταν πολύ απλό. Ο Κασσελάκης έστειλε (σχέδιο) πόθεν έσχες στο κόμμα, σύμφωνα με την απόφαση των κομματικών οργάνων, για να μπορεί να είναι υποψήφιος. Το σχέδιο αυτό διέρρευσε στην «ΕφΣυν» (που είναι η Εφημερίδα των Συριζαίων), η οποία το παρουσίασε κριτικά. Ο Κασσελάκης εκτίμησε ότι διέρρευσε από τον ΣΥΡΙΖΑ (από πού αλλού;), ζήτησε την παραίτηση της γραμματέα Ράνιας Σβίγκου και έστειλε εξώδικο στα όργανα. Κατόπιν τούτου, η Ολγα Γεροβασίλη έθεσε θέμα διαγραφής του, το κόμμα άρχισε να το συζητάει, η Θεοδώρα Τζάκρη ανταπάντησε ως εκπρόσωπος του γιαλαντζί Ανδρέα, η υπόθεση παραπέμπεται στα όργανα κι ο Κασσελάκης απειλεί με μήνυση… Η κωμωδία θα συνεχιστεί.
Κώστας Σκλαβενίτης
Η Γεροβασίλη και οι άλλοι κομματικοί, φυσικά, ξέρουν ότι αυτή τη στιγμή ο μοναδικός συνδετικός ιστός του κόμματος είναι τα απομεινάρια της εξουσίας του, η Κοινοβουλευτική του Ομάδα. Αυτή κάνει πολιτικό θόρυβο και χάρη σ’ αυτή έχει ακόμα σοβαρά κρατικά έσοδα. Εχουν βέβαια εκπέσει πολλά. Ο Τσίπρας απλώς απολαμβάνει σιωπηλός τα προνόμια που κέρδισε υποσχόμενος να μας σώσει, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα δεσπόζει ένας καταδικασμένος για παραπτώματα κατά της δημοκρατίας ενώ το κόμμα διεκδικούν ακόμα ένας με βίαιο λόγο κι ένας ηθοποιός.
Βεβαίως οι βουλευτές, όσοι έχουν απομείνει, είναι ακόμα αξιωματική αντιπολίτευση – κι αυτό είναι ισχυρό κίνητρο ανοχής ιδιαιτεροτήτων και διεκδίκησης της συνοχής, πάση θυσία. Αλλά το γυαλί έχει ραγίσει. Το ράγισε αποτελεσματικά ο Κασσελάκης – τον οποίον αποδέχτηκαν, συνυπήρξαν μαζί του, υπεράσπισαν τα εξέλ που παρουσίασε ως πόθεν έσχες, επιμορφώθηκαν απ’ αυτόν στα σεμινάριά του των Σπετσών… Και μόνο τώρα θυμήθηκαν ότι είναι εχθροί, επειδή ο Κασσελάκης είναι πλέον απειλή για την πολιτική τους ύπαρξη.
Ο Κασσελάκης, πάντως, πλέον λόγω αρχηγικής προϋπηρεσίας, δικαιούται να μιλάει ως αριστερός. Γι’ αυτό, η διαγραφή του, αν θα ‘ρθει, θα μοιάζει με εσωκομματική εκκαθάριση κι ο ίδιος θα αυτοπαρουσιάζεται σαν θύμα ενός μηχανισμού εξουσίας. Και θα έχει δίκιο. Επειδή απέναντί του έχει όντως έναν μηχανισμό που μάχεται για την επιβίωσή του, για τα αξιώματά του, για τις αμοιβές του. Αυτούς που υπόσχονταν να μας σώσουν «με έναν νόμο και ένα άρθρο» και τώρα προσπαθούν να σώσουν τον εαυτό τους.
Τι θα κάνει ο Κασσελάκης αν (όταν) διαγραφεί; Θα πάει απέναντι να φτιάξει το δικό του μαγαζί, ασφαλώς στο όνομα της Αριστεράς. Δεν είναι Ανδρέας Παπανδρέου να μαγέψει, αλλά θα έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, μπορεί να στήσει οργανώσεις και η θητεία στη διαμαρτυρία τον θωράκισαν ώστε να υποστηρίξει συνθήματα που θα φέρουν κάποιους οπαδούς. Θα είναι ένα μεταμοντέρνο κόμμα, αλλά θα έχει εξασφαλίσει δημοσιότητα και γκλαμουριά. Και το κυριότερο, θα υπάρχει στο όνομα της Αριστεράς!
Ωραία δεξαμενή είναι η Αριστερά. Τα κόμματα του «ηθικού πλεονεκτήματος» λόγω αγώνων και θυσιών καταλήγουν να τροφοδοτούν με θιάσους σταντ απ κόμεντι την πολιτική αγορά.