Πού να είναι οι αλλοτινές εποχές; Τότε, δεκαετία του ’90 ήταν και τα γήπεδα έσφυζαν από ζωή κάθε απόγευμα Σαββάτου. Το κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης παιζόταν στα μέρη μας. Οι καλύτεροι παίκτες των παρκέ επέλεγαν (όχι με το αζημίωτο, βέβαια) την Ελλάδα και οι μάχες στα κλειστά υπήρξαν ιστορικές. Τώρα, μόνο οι αναμνήσεις έμειναν…
Και αυτό λέγεται πολύ απλά γιατί η πρώτη αγωνιστική της Α1 του μπάσκετ, δεν έφερε κάτι το εξαιρετικό. Ο κόσμος ελάχιστος. Στο Μαρούσι η τοπική ομάδα, που κάποτε είχε δυνατή έδρα, μάζεψε λίγους φίλους της. Στο Περιστέρι, πλήρης απογοήτευση και αντίπαλος του ΓΣΠ ήταν ο δυνατός ΠΑΟΚ, άρα επρόκειτο για σούπερ αμφίρροπο ματς. Ποιος ξέρει, μπορεί να έπαιξε ρόλο η απογοήτευση από το τέλος της εποχής Σπανούλη, αλλά στον αντίποδα, στο Σούπερ Καπ της Ρόδου, το Περιστέρι άφησε υποσχέσεις. Ούτε το γήπεδο του Λαυρίου γέμισε μολονότι εκεί περίμεναν τον Ολυμπιακό. Τι προκύπτει, συνεπώς; Το μπάσκετ ναι μεν συγκινεί ως άθλημα, σίγουρα όμως όχι το πρωτάθλημα. Και αυτό συμβαίνει γιατί απουσιάζει η έννοια του ανταγωνισμού και το απρόβλεπτο που θέλουν πάντα να βλέπουν οι θεατές. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός είναι έτη φωτός μπροστά από τους υπόλοιπους, τις θέσεις «1-2» της βαθμολογίας τις έχουν καπαρώσει Πράσινοι και Κόκκινοι (με όποια σειρά θέλετε), οπότε το σασπένς μας έχει γυρίσει για τα καλά την πλάτη. Ούτε η ΑΕΚ πείθει πως μπορεί να μπει σφήνα, ενώ ο Αρης και ο ΠΑΟΚ έχουν δίπλα τους ερωτηματικά αναφορικά με τις δυνατότητές τους. Και οι μικροί; Ο,τι ακριβώς φαίνεται στον ορίζοντα. Θα δίνουν μεταξύ τους ντέρμπι αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα γίνουν… ζιζάνιο που θα μπει στο μάτι των πρωταγωνιστών αν και πολύ θα το ήθελαν όσοι αληθινά αγαπούν το μπάσκετ.
Με θέα την Ευρώπη και με έπαθλο το εισιτήριο που οδηγεί σε αυτή θα παίξουν στο εξής οι συγκεκριμένες ομάδες. Που έχουν το δικό τους ταβάνι – όχι πολύ υψηλό. Οι δε Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα χρησιμοποιούν στην ελληνική Λίγκα όσους δεν χωρούν στο παρκέ στα ευρωπαϊκά ραντεβού. Για να αγωνίζονται όλοι.
Μπάσκετ δύο ταχυτήτων. Από τη μια η Ευρωλίγκα που όσο πάει γίνεται παραπάνω ενδιαφέρουσα και ελκυστική, ένας μαραθώνιος που κρατά τους πάντες σε αγωνία. Και στην άλλη πλευρά ένα πρωτάθλημα δίχως σταρ (με εξαίρεση τους δύο ευρωλιγκάτους) και με πολλούς κομπάρσους. Φανέλες αδειανές από ταλέντο. Γι’ αυτό και τα άδεια καθίσματα, αυτά που φιλοξενούν μόνο θύμησες του παρελθόντος…