Ο Αριστείδης Καμάρας, αυτός ο γοητευτικός συνομιλητής, ταλαιπωρείται από προβλήματα υγείας τα τελευταία χρόνια αλλά όπως λέει «είμαι ένα λιοντάρι στο κλουβί». Οντως, έτσι είναι, αν σκεφθεί κάποιος πόσο αεικίνητος και δραστήριος υπήρξε: «Αυτές οι απώλειες όπως του Νέεσκενς πρόσφατα, δημιουργούν στους υπόλοιπους ένα πέπλο μοναξιάς. Και μας θυμίζουν πως όλα παίρνουν τον δρόμο τους, περνούν τα χρόνια. Ταυτόχρονα, είναι ένα κίνητρο ώστε να έρχονται ξανά στη μνήμη οι αξέχαστες στιγμές του παρελθόντος. Σε ό,τι με αφορά, λυπάμαι αληθινά που ενώ ήμουν πάντα παρών, τα τελευταία χρόνια δεν μπορώ να αποχαιρετήσω τόσους συναδέλφους μου αγαπημένους που έφυγαν».
Συγκινητικός ο Αριστείδης Καμάρας, πάντα με τις αυθεντικές και στέρεες τοποθετήσεις του. Καμαρώνει για τη μνήμη του και το επιβεβαιώνω πως θυμάται τα πάντα με τρόπο αξιοζήλευτο: «Ο Νέεσκενς ήταν ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Κορυφαίος στην εποχή του και ένας παίκτης που ήταν ολοκληρωμένος και ολοκληρωτικός στον αγωνιστικό χώρο. Οπως θα μπορούσα να πω και για όλους τους ολλανδούς ποδοσφαιριστές εκείνων των ημερών. Δυνατός αμυντικός μέσος και ασφαλώς μπαλαδόρος, με ξεχωριστές ικανότητες. Κυριαρχούσε στον χώρο του κέντρου με έναν μοναδικό, δικό του τρόπο, ιδίως στα πρώτα 30′ κάθε αγώνα. Μας το είχε πει και ο Πούσκας πριν από τον τελικό: “Δεν σας φοβάμαι, αρκεί να περάσει το πρώτο ημίχρονο, η μεγάλη μπόρα”». Ο Αγιαξ εκείνο το πρώτο διάστημα κάθε αγώνα ήταν καταιγιστικός. Οντως, στο 5′ σημείωσε το 1-0 με τον Φαν Ντάικ και μετά κατά την αντίδρασή μας στο Γουέμπλεϊ ο Νέεσκενς φάνηκε πάρα πολύ. Ενας ρόλος κομβικός στο παιχνίδι των Ολλανδών, μπροστά από τους μπακ, τον Χουλσόφ και τον Βάσοβιτς. Ο Σέρβος, μάλιστα, ήταν και δικηγόρος και τα λέγαμε αργότερα όταν δικηγορούσε στο Βελιγράδι. Τι μου θυμίζουν όλα αυτά… Οπως δεν ξεχνώ και τις αποκρούσεις του Οικονομόπουλου σε τετ-α-τετ». Συνεχίζει ο Αριστείδης Καμάρας: «Ο Μιούρεν είχε αποστολή να με επιτηρεί. Ο Νέεσκενς φυλούσε τον Στρατηγό μας, ποιον άλλο, τον Δομάζο. Ηταν ένας ποδοσφαιριστής που έπαιζε και στον άξονα της μεσαίας γραμμής και τότε δεν υπήρχαν θέσεις στον Αγιαξ. Ο δε Κρόιφ, αυτός ο υπέροχος άσος με το 14 στην πλάτη, υπήρξε ελεύθερος σκοπευτής στον χώρο του κέντρου. Αλλά ο Νέεσκενς χτυπούσε τις στημένες μπάλες από το κέντρο και μπροστά, με φοβερή ακρίβεια και επιτυγχάνοντας τις αλλαγές στο παιχνίδι. Στενοχωρήθηκα πολύ για την απώλειά του».