«Ο Παύλος ο Γερουλάνος θα επιλέξει ο ίδιος ποιος θα είναι ο ρόλος του». O δήμαρχος Αθηναίων το είπε απαντώντας σε επίμονες δημοσιογραφικές οχλήσεις για το αν θα τον βάλει επικεφαλής της ΚΟ εφόσον κερδίσει αύριο την προεδρική καρέκλα. Η πασοκική μοίρα, ωστόσο, φρόντισε ο τρίτος της προηγούμενης Κυριακής να έχει την ευχέρεια να διαλέξει αυτόν του kingmaker. Η απόσταση των 858 ψήφων από τον δεύτερο και το 21,12% που έπιασε, τον κατέστησαν ρυθμιστή του κομματικού μέλλοντος στα μάτια των επιτελείων των δύο μονομάχων.
Εκείνος δήλωσε δημόσια πως δεν επιθυμεί να υποδυθεί έναν τέτοιο ρόλο, αναφέροντας ότι οι πολίτες «δεν περιμένουν από εμένα να πω για τον δεύτερο γύρο». Μέσα στην εβδομάδα που πέρασε το επαναλάμβανε σχεδόν μονότονα και ιδιωτικά – παραδεχόμενος σε συνομιλητές του με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι θεωρεί πως δεν μπορεί να κατευθύνει κανέναν.
Κι όμως, η φετινή εκλογή αρχηγού από τη βάση τον αφήνει με διαφορετικό στάτους από εκείνο που απέκτησε μετά τη συμμετοχή του στη διαδικασία του 2021. Τότε, τερμάτισε πέμπτος από τους έξι, πιάνοντας μόλις 2,99%. Τώρα, γαλάζιοι υπουργοί παραδέχονται ον κάμερα πως μια προεδρία του «θα δημιουργούσε σοβαρό ανταγωνισμό στη ΝΔ». Εκλογολόγοι εξηγούν τις αιτίες της διείσδυσής του στο κεντρώο κοινό. Κεντροαριστερά στελέχη εντοπίζουν «στο φιζίκ, τα ρούχα, την ήρεμη εκφορά της γνώμης του» τους λόγους για τους οποίους βρέθηκε σε πλεονεκτικότερη θέση απ’ τους αντιπάλους του στη διεκδίκηση των μεσοστρωμάτων που κάποτε έβγαζαν το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση – όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ένας. Συνεργάτες του τού εισηγούνται να εργαστεί για μια τρίτη υποψηφιότητα, ώστε να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος όταν προκύψει ξανά ζήτημα αλλαγής ηγεσίας. Κι αρκετοί δημοσκόποι συμφωνούν ότι αν κρατούσε λίγο παραπάνω η προεκλογική περίοδος αυτός θα απειλούσε την ανδρουλακική εξουσία – διαφωνούν μόνο ως προς τον έξτρα χρόνο που χρειαζόταν, άλλος υπολογίζει μία εβδομάδα, άλλος δύο.
Μέχρι κι άνθρωποι οι οποίοι δεν γοητεύτηκαν από την αστική του καταγωγή αναγνώρισαν στην απόφασή του να μη ζητήσει επανακαταμέτρηση των ψήφων, στοιχεία ενός πολιτικού πολιτισμού όχι και τόσο συνηθισμένου στο εγχώριο πλαίσιο (όπου οι περισσότεροι γεννήθηκαν έτοιμοι για καβγάδες στις λάσπες). Στα 58 του, επομένως, φαίνεται να ενσαρκώνει το τσιτάτο που θέλει την πολιτική φρεσκάδα να μην είναι θέμα ηλικίας.