Σε προηγούμενο σημείωμά μας είχαμε αναφερθεί στους «παράλληλους βίους» Ελλάδας και Αυστραλίας όσον αφορά τη επιλογή και συγκρότηση των εθνικών ομάδων ποδοσφαίρου και συγκεκριμένα το πρόβλημα – ιδιαίτερα για την Αυστραλία – ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται σε ξένα πρωταθλήματα όπου έχουν μικρή ή καθόλου συμμετοχή στις ομάδες τους. Το γεγονός αυτό δημιουργεί προβλήματα συνοχής και γενικότερα «χημείας» τα οποία μεταφράζονται σε μη ικανοποιητικά αποτελέσματα στον αγωνιστικό χώρο. Χώρια που πολλοί χρειάζεται να ταξιδέψουν πολλές ώρες για να φτάσουν στον τόπο συγκέντρωσης της ομάδας (και αυτό κυρίως είναι πρόβλημα για την Αυστραλία). Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε ότι στην πρόσφατη νίκη ης Ελλάδας στο Γουέμπλεϊ, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς αντικατέστησε ποδοσφαιριστή στο 46′ γιατί στην ομάδα που αγωνίζεται -εκτός Ελλάδας- είχε συμμετοχή μόλις 6 λεπτών σε επίσημο αγώνα. Αυτό, κατά τον προπονητή, του στερεί τη δυνατότητα να βρει «ρυθμό» (με ό,τι αυτό σημαίνει για τους ειδικούς) για 90 λεπτά αγώνα.
Να όμως που με το θέμα επιλογών ασχολήθηκε και κάποιος άλλος διακεκριμένος φίλαθλος, και τι φίλαθλος, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βραζιλίας Λούλα Ντα Σίλβα που προσέγγισε το θέμα από διαφορετική οπτική γωνία.
Ο Λούλα πρότεινε στον ομοσπονδιακό προπονητή, Ντοριβάλ Ζούνιορ, να σταματήσει να καλεί παίκτες που αγωνίζονται στο εξωτερικό, λέγοντας: «Αυτοί που παίζουν στο εξωτερικό δεν είναι καλύτεροι από τους παίκτες που έχουμε εδώ. Δεν έχουμε Γκαρίντσα ή Ρομάριο στις ξένες ομάδες, αλλά νεαρούς παίκτες που δεν είναι ακόμη σταρ. Στη Βραζιλία υπάρχουν ταλέντα αντίστοιχης ποιότητας, οπότε πρέπει να τους δίνουμε ευκαιρίες».
Φυσικά ο Λούλα πιστεύει, και δεν έχει άδικο, στην έμφυτη τεχνική κατάρτιση των Βραζιλιάνων και ότι με τα τόσα ταλέντα που διαθέτει η χώρα του δεν είναι ανάγκη να επιστρατεύονται παίκτες που παίζουν εκτός Βραζιλίας και να στερούν από τους ντόπιους την ευκαιρία της διάκρισης.
Το δικό μας πρόβλημα είναι ίσως διαμετρικά αντίθετο. Δεν ξεχειλίζουμε από ταλέντα (Ελλάδα και Αυστραλία) αλλά αν είχαμε μια βάση ομάδας από παίκτες που παίζουν συχνά σε πλήρη ανταγωνιστική βάση, δηλαδή στα τοπικά πρωταθλήματα, θα είχαμε την απαραίτητη συνοχή σε εθνικό επίπεδο, που θα μας επέτρεπε να αντιπαρατεθούμε με επιτυχία σε συγκροτήματα με καλύτερη τεχνική κατάρτιση.
Μετά τις δύο απανωτές νίκες της Εθνικής Ελλάδας και την πιθανή κατάληψη της πρώτης θέσης στον όμιλο του Nations League που αγωνίζεται, έρχεται πάλι στην επιφάνεια κάτι που είχαμε αναφέρει σε προηγούμενο σημείωμα. Η δυνατότητα, δηλαδή, εξασφάλισης εισιτηρίου για το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2026.
Για να κατανοήσουμε τον τρόπο που μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να εξηγήσουμε πρώτα πώς λειτουργεί το Nations League που είναι σχετικά νέος θεσμός και ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει άλλες τις λεπτομέρειες που το περιβάλλουν.
Η διοργάνωση έχει τέσσερις κατηγορίες. Κάθε μία έχει 16 ομάδες χωρισμένες σε τέσσερις ομίλους των 4 ομάδων (εκτός της τέταρτης που έχει 8 ομάδες). Η Ελλάδα αγωνίζεται στη δεύτερη κατηγορία. Στον όμιλο της Ελλάδας είναι η Αγγλία, η Ιρλανδία και η Φινλανδία. Αν βγει πρώτη στη βαθμολογία του ομίλου της θα αγωνίζεται από τον επόμενο έτος στην πρώτη κατηγορία.
Ας δούμε τώρα ποιο είναι το «μονοπάτι» για το Παγκόσμιο κύπελλο του 2026.
Κατ’ αρχήν οι προκριματικοί όμιλοι για το παγκόσμιο κύπελλο θα είναι 12 και οι αγώνες θα ξεκινήσουν στις αρχές του 2025. Η κλήρωση των ομίλων δεν έγινε ακόμα. Στο τέλος του κύκλου των ομίλων οι 12 ομάδες που θα βγουν πρώτες θα πάρουν το απ’ ευθείας εισιτήριο για το Mundial. Οι 12 ομάδες που θα βγουν δεύτερες στους ομίλους μαζί με τις 4 πρώτες των ομίλων της πρώτης κατηγορίας του Nations League, δηλαδή σύνολο 16 ομάδων, θα χωριστούν σε 4 γκρουπ των 4 και μετά από μονούς αγώνες θα προκύψει ένας νικητής σε κάθε γκρουπ. Οι 4 νικητές, μαζί με τους 12 που θα έχουν πάρει απ’ ευθείας πρόκριση, θα αποτελέσουν τις 16 ομάδας που θα αγωνιστούν στον Παγκόσμιο Κύπελλο.
Φυσικά το εύλογο ερώτημα από όλους είναι «πού βρίσκουμε εμείς από τη δεύτερη κατηγορία του nations league το «μονοπάτι» που μπορεί να μας πάει στο Mundial.
Η λογική που ακολουθείται είναι η εξής: Οι τέσσερις πρώτες ομάδες των ομίλων της πρώτης κατηγορίας του nations league, μπορεί να έχουν εξασφαλίσει την πρόκρισή τους από τους προκριματικούς ομίλους του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Επομένως, τη θέση κάθε μιας από αυτές θα πάρει μια ομάδα που έχει τερματίσει πρώτη σε όμιλο της δεύτερής κατηγορίας του Nations League. Εκεί που προς το παρόν βρίσκεται η Ελλάδα.
Βέβαια όλη αυτή η διαδικασία αποφεύγεται αν η Ελλάδα τερματίσει πρώτη στον προκριματικό όμιλο που θα αγωνιστεί για το παγκόσμιο κύπελλο που σημαίνει απ’ ευθείας εισιτήριο για το Mundial. Όπως επίσης αν τερματίσει δεύτερη οπότε παρακάμπτοντας τη διαδικασία της επιλογής από το Nations League, αυτόματα θα μπει στους 16 που θα κάνουν τα μονά παιχνίδια μεταξύ τους για να αναδείξουν τις 4 ομάδες.
Αν, όμως, δεν βγει ούτε πρώτη ούτε δεύτερη στους προκριματικούς ομίλους του Mundial, τότε το Nations League προσφέρει μια τελευταία ευκαιρία, αν φυσικά καταφέρουμε να μείνουμε στην πρώτη θέση του ομίλου, όπου βρισκόμαστε τώρα.
Να θυμίσουμε εδώ ότι μια παρόμοια διαδικασία ακολουθήθηκε στο προηγούμενο EURO, όπου το τελευταίο εισιτήριο το πήρε η Γεωργία κερδίζοντας στα πέναλτι την Ελλάδα.
Μπερδεμένη διαδρομή, αλλά υπαρκτή και οπωσδήποτε συντηρεί την ελπίδα.
The post Το «μονοπάτι» για το Παγκόσμιο κύπελλο του 2026 appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.